Όταν μεγαλώσω, θα γίνω Νάνα Μούσχουρη του Νταβίντ Λελαί-Ελό
Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
Ο συγγραφέας Νταβίντ Λελαί-Ελό γράφει μία αυτοβιογραφική ιστορία με απόλυτη ειλικρίνεια και πολύ χιούμορ. Η ρέουσα μετάφραση της Αγγελικής Βουλουμάνου μας παρουσιάζει ένα κείμενο-διαμάντι.
Ο Νταβίντ Λελαί-Ελό (David Lelait-Helo) είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος, έχει γράψει μυθιστορήματα, φιλοσοφικά διηγήματα και βιογραφίες γυναικών του καλλιτεχνικού στερεώματος (Εβίτα Περόν, Μαρία Κάλλας, Μπαρμπαρά, Δαλιδά, Ρόμυ Σνάιντερ). Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε άλλες χώρες.
Το «Όταν μεγαλώσω, θα γίνω Νάνα Μούσχουρη» παρουσιάστηκε το 2019 στη Γαλλία, στο Φεστιβάλ της Αβινιόν και σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Από τις 4 Σεπτεμβρίου παίζεται στο Παρίσι, στο θέατρο Studio Hébertot.
«Εγώ δεν μεταμφιέζομαι, είμαι. Η μεταμφίεση δεν είναι παιδικό παιχνίδι, είναι η μεταμόρφωση προς την ενηλικίωση»
Ο Μιλού, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, είναι ένας Γάλλος που μεγαλώνει σε μια επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του ’80. Από μικρός διέφερε από τους συνομηλίκους του. Δεν του άρεσε να παίζει με τα άλλα αγόρια του σχολείου. Και απεχθανόταν την μπάλα που έπαιζαν τα αγόρια και γενικά κάθε αγορίστικο παιχνίδι. Προτιμούσε να είναι πριγκίπισσα στο νηπιαγωγείο και στο δημοτικό έγινε βασίλισσα. Αργότερα έγινε η Στρουφίτα στο στρουφοχωριό. Η ζωή του και τα όνειρά του άλλαξαν όταν στα δεκατέσσερα, ακούγοντας στην τηλεόραση τη φωνή της Νάνας Μούσχουρη αποφασίζει: «Θα γίνω Νάνα Μούσχουρη!».
«Εγώ όταν μεγαλώσω, θα γίνω Νάνα Μούσχουρη» είπε στον εαυτό του, το πίστεψε και αγωνίστηκε να εκπληρώσει το όνειρό του. Το αποτέλεσμα των κόπων του θα τον δικαιώσει;
Πολλά, όμως, τα εμπόδια στην εκπλήρωση του μεγάλου του ονείρου. Όλα μπορούσε να τα αλλάξει. Να φορέσει τα μεγάλα γυαλιά που φορούσε το ίνδαλμά του, να βρει και να φορέσει τουαλέτες με παγιέτες. Αλλά το μεγάλο και δύσκολο εμπόδιό του ήταν ότι δεν ήξερε να τραγουδά και ήταν και αγόρι. Ο Μιλού, όμως, είναι πεισματάρης. Προσπαθεί με κάθε τρόπο όχι να μιμηθεί την ελληνίδα Νάνα Μούσχουρη, αλλά να «είναι» η Νάνα Μούσχουρη. Τα πειράγματα των αγοριών στο σχολείο τον ενοχλούν, αλλά δεν στέκονται ικανά να του σταματήσουν το όνειρο. Αγαπά και είναι δεμένος με την γιαγιούκα του. Και επιμένει. Ο μικρός Μιλού θέλει να γίνει αυτό που θέλει η καρδιά του. Όχι αυτό που περιμένουν οι άλλοι από αυτόν.
“Πεθαίνει ένα όνειρο; Mερικές φορές πεθαίνει και είναι τρομερό, Και δεν σου μένει παρά να πεθάνεις αργά μαζί του. Αλλά πολλές φορές, ως εκ θαύματος, ολοκαίνουργα όνειρα μεγαλώνουν μέσα από ανατροπές”.
Το θέατρο Σταθμός όπου παίζεται η παράσταση τα τελευταία χρόνια υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Μάνου Καρατζογιάννη έχει παρουσιάσει υπέροχες παραστάσεις: έργα και συγγραφείς που ήταν σχεδόν άγνωστα στους πολλούς, κατάφερε με το πείσμα του, να τα κάνει γνώριμα και οικεία.
Η σκηνή στο Θέατρο Σταθμός είναι αφιερωμένη στην Νάνα Μούσχουρη και την έχει φτιάξει η Σεμίραμις Μοσχοβάκη. Φωτογραφίες από εξώφυλλα δίσκων της Νάνας Μούσχουρη, μία καταπληκιτική κόκκινη τουαλέττα, τα χοντρά γυαλιά της, μία περούκα.
Ο Ελισσαίος Βλάχος σκηνοθετεί και κάνει την δραματουργική επεξεργασία του μονολόγου, χαρίζοντάς μας μια παράσταση τρυφερή, ευαίσθητη και πολύ αληθινή, μια παράσταση ζωντανή που σου κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο λεπτό. Οι σκηνοθετικές του επιλογές είναι ευρηματικές και μετατρέπουν τον μονόλογο σε παράσταση χάδι και ταυτόχρονα γροθιά στο στομάχι. Εξαιρετική σκηνοθεσία.
Η αίθουσα πλημμύρισε με τα τραγούδια της Νάνας Μούσχουρη. Εξαιρετική η μουσική σύνθεση του Νίκου Κολλάρου. Ιδιαίτεροι οι φωτισμοί του Γιώργου Αγιαννίτη.
Πρόκειται για ένα μονόλογο – ύμνο στο κυνήγι των ονείρων και στον αγώνα ενός ανθρώπου να γίνει αποδεκτός γι’ αυτό που ο ίδιος αισθάνεται ότι είναι. Ένας ανελέητος και σκληρός αγώνας. Θα βγει νικητής; Η αλήθεια είναι ότι, αν δεν εγκαταλείψεις το όνειρό σου, δεν θα σε εγκαταλείψει ούτε αυτό. Πρόκειται για μία παράσταση ειλικρινή και αισιόδοξη, όπου οι συντελεστές του την αντιμετώπισαν με μεγάλη τρυφερότητα και ακριβώς αυτή την τρυφερότητα εισπράττει και ο θεατής.
Ο Μάνος Καρατζογιάννης είναι αεικίνητος επί σκηνής. Τρέχει, χορεύει, τραγουδά. Αλλάζει φωνές, ύφος, στυλ, ηλικίες. Συγκινείται και μας συγκινεί. Είναι ένα μεγάλο παιδί. Η σκηνή με την κόκκινη τουαλέτα είναι μοναδικής ομορφιάς. Μία ακόμη εξαιρετική σκηνική παρουσία του ταλαντούχου Μάνου Καρατζογιάννη.
Άξια μνείας και η κινησιολογία της Ματίνας Κωστιάνη.
Ο Μάνος Καρατζογιάννης υποδύεται τον Μιλού υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Ελισσαίου Βλάχου, ενσαρκώνοντας ένα ρόλο απαιτητικό, ενός ανθρώπου που διεκδικεί να γίνει αποδεκτός και να αγαπηθεί. Η παράσταση «Όταν μεγαλώσω, θα γίνω Νάνα Μούσχουρη» του Νταβίντ Λελαί-Ελό στο Θέατρο Σταθμός λειτουργεί για τον θεατή ως μια ζεστή αγκαλιά και ως μια υπενθύμιση να μην εγκαταλείπουμε το όνειρό μας.
Μέχρι τις 31 Οκτωβρίου. Στο Θέατρο Σταθμός.
Tαυτότητα Παράστασης
Τίτλος παράστασης: «Όταν μεγαλώσω, θα γίνω Νάνα Μούσχουρη»
Συγγραφέας: Νταβίντ Λελαί-Ελό
Μετάφραση: Αγγελική Βουλουμάνου
Ερμηνεία: Μάνος Καρατζογιάννης
Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Ελισσαίος Βλάχος
Σκηνικά – κοστούμια: Σεμίραμις Μοσχοβάκη
Μουσική σύνθεση & επιμέλεια: Νίκος Κολλάρος
Κινησιολογία – χορογραφία: Ματίνα Κωστιάνη
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Φωτογραφίες: Αθηνά Λιάσκου
Γραφιστική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς
Βοηθός σκηνογράφου: Λίνα Δαμιανίδου
Οργάνωση παραγωγής – Βοηθός σκηνοθέτη: Αγγελική Βουλουμάνου
Παραγωγή: «Ξανθίας» ΑΜΚΕ
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
Social media: Ορσαλία Πιπίδη
