«Φαίδρας Άτοπος» της Δήμητρας Μήττα
Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
Στην σκηνή του Θεάτρου Εν Αθήναις παρουσιάζεται το έργο της Δήμητρας Μήττα «Φαίδρας Άτοπος» σε σκηνοθεσία Αντώνη Καραγιάννη, με την Ηρώ Μουκίου στον ομώνυμο ρόλο.
Η παράσταση είχε παρουσιαστεί στην Θεσσαλονίκη όπου γνώρισε τεράστια επιτυχία.
Η ιστορία της βασίλισσας Φαίδρας και του Ιππόλυτου είναι γνωστή από την τραγωδία του Ευριπίδη “Ιππόλυτος”. Η Φαίδρα, κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης, εγγονή του Δία και της Ευρώπης παντρεύεται σε νεαρή ηλικία τον Θησέα. “Δεν τον διάλεξα. Δεν με διάλεξε. Το συνοικέσιο κανονίστηκε από τον αδελφό μου” μονολογεί. Γέννησε δύο παιδιά. Τον Ακάμαντα και τον Δημοφώντα.
Και ύστερα έρχεται ο αληθινός έρωτας. Ο έρωτας που τυφλώνει τον νου και την λογική. Που η σκέψη σου είναι μόνο σε αυτόν. Που καίγεσαι για ένα του βλέμμα, για έναν χορό μαζί του. Μόνο που αυτός ο άλλος ήταν ο γιος του άνδρα της από άλλο γάμο. Ο Ιππόλυτος δεν ανταποκρίνεται στον έρωτά της και ο μύθος ξετυλίγεται με τραγικά συμβάντα.
Η Δήμητρα Μήττα γράφει ένα κείμενο ανάλυση της γυναικείας ψυχής. Μας διηγείται τον μύθο της Φαίδρας, που έχει εμπνεύσει πολλούς φιλοσόφους, ποιητές, από τον Ευριπίδη, τον Σενέκα, τον Ρακίνα ως την Σάρα Κέιν. Δεν τοποθετεί χρονικά τον μύθο. Τα γεγονότα συνέβησαν τότε, αλλά συμβαίνουν και σήμερα. Θα συμβαίνουν πάντα. Η Φαίδρα αγάπησε, αλλά αγάπησε ενάντια στα κοινωνικά πρότυπα, πήγε ενάντια στα πρέπει της κοινωνίας. Έζησε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα και υπέστη τις συνέπειες του έρωτά της. Ένα κείμενο ύμνος στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και τις ανισότητες που υφίσταται η γυναίκα.
Ο Αντώνης Καραγιάννης έχοντας στα χέρια του ένα συγκλονιστικό κείμενο, μετατρέπει την παράσταση σε ένα ρεσιτάλ για δυο σολίστ. Μια ηθοποιό και ένα μουσικό. Οι υπέροχες μουσικές του Νίκου Ξανθούλη , διανθίζουν την παράσταση και δίνουν μια ανάσα στην συγκλονιστικό μονόλογο της Ηρώς Μουκίου. Εξαιρετική σκηνοθετική γραμμή.
Η Φαίδρα (Ηρώ Μουκίου) στέκει μπροστά μας ξυπόλυτη μέσα στο βελούδινο μακρύ, πορφυρούν βασιλικό φόρεμά της, δημιουργία του ORI M. Κόκκινο το χρώμα του πάθους, του έρωτα και του αίματος. Χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος μας διηγείται την ιστορία της. Μια γυναίκα με τόλμη μας μιλά για τον ανεκπλήρωτο, απαγορευμένο έρωτα που ένιωσε για έναν άνδρα, που δεν ήταν δυστυχώς ο άνδρας που παντρεύτηκε. Παρατηρούμε την ροή των γεγονότων μέσα από την δική της οπτική γωνία. Η Φαίδρα μιλά για την Φαίδρα, με ότι αυτό συνεπάγεται. Λυρισμός, χιούμορ, κυνισμός, τραγωδία. Θύμα ή θύτης η Φαίδρα; Διεκδικεί το δικαίωμά της να ερωτευτεί, να ζήσει ελεύθερη. Δεν θέλει να αρκεστεί μόνο στον ρόλο της συζύγου και της μητέρας. Ενδόμυχα ζηλεύει την ελευθερία της μητέρας του Ιππόλυτου, την αμαζόνα. “Γυναίκα, πολεμίστρια, καβαλάρισσα. Η μητρότητα δεν την εμπόδισε να ασκεί όλες τις δραστηριότητές της”. Ενώ εκείνη έπρεπε να είναι μόνο μητέρα και φρόνιμη σύζυγος. Να δέχεται τα χάδια, τον έρωτα ενός πολύ μεγαλύτερου άνδρα, που της έδωσαν για σύζυγο και που ποτέ δεν ένιωσε το παραμικρό αίσθημα για αυτόν. Η Φαίδρα ζητά την αυτοδιάθεσή της. Η Φαίδρα μιλά για τη Φαίδρα με ότι αυτό συνεπάγεται.
Καθ’ όλη την διάρκεια της παράστασης η Ηρώ Μουκίου συνομιλεί σκηνικά με το σύμβολο της μουσικής την αρχαία επτάχορδη λύρα, η οποία εμφανίζεται για πρώτη φορά στο θέατρο μετά από 1600 χρόνια, μουσική εκτελεσμένη ειδικά για την παράσταση από τον εξαιρετικό Νίκο Ξανθούλη. Η μουσική δίνει μια άλλη διάσταση στην υπέροχη αυτή παράσταση.
Οι φωτισμοί του Αντώνη Καραγιάννη είναι εξαιρετικοί. Αλλάζουν το υπέροχο φόρεμα της Φαίδρας από φλογερό κόκκινο σε μαύρο θέλοντας να φανερώσει τις διακυμάνσεις της ψυχής της.
Η Ηρώ Μουκίου ερμηνεύει με πάθος την Φαίδρα. Μοιάζει με ένα αερικό που κινείται στην σκηνή του θεάτρου, ανεβαίνει στην δοκό που βρίσκεται στην σκηνή με τρομερή ευλυγισία. Κινείται γύρω της και στο τέλος εναποθέτει πάνω της ένα μέρος του φορέματός της, μεταμορφώνοντας την δοκό στο φέρετρο του Ιππόλυτου. Παρακολουθούμε μία κορυφαία ηθοποιό σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας. Συγκλονιστική, σπαρακτική, σαρωτική.
Μια γυναίκα διεκδικεί το δικαίωμα στον έρωτα και μη δεχόμενη την απόρριψη φτάνει σε ακραίες πράξεις. Μια γυναίκα που βρίσκεται σε εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στο αντικείμενο του πόθου της και την κοινωνική αποδοχή..
Μια ιστορία του τότε, του τώρα και του πάντα.
Η παράσταση “Φαίδρα Άτοπος” σε κείμενο Δήμητρας Μήττα, σκηνοθεσία Αντώνη Καραγιάννη με την υπέροχη και συγκλονιστική Ηρώ Μουκίου και τον κορυφαίο μουσικό μας Νίκο Ξανθούλη επί σκηνής είναι ένα συναρπαστικός μονόλογος για τα άδυτα της γυναικείας φύσης και ψυχής.
Στο Θέατρο Εν Αθήναις για λίγες μόνο παραστάσεις σε παραγωγή του Vault Theatre Plus.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Δήμητρα Μήττα
Σκηνοθεσία: Αντώνης Καραγιάννης
Σκηνικά: ORI M
Κοστούμια: ORI M & ΒΕΣΤΙΑΡΙΟ
Κίνηση / Σχεδιασμός φώτων / Video Trailer: Αντώνης Καραγιάννης
Γραφιστικά: Αντρέας Βούλγαρης για την CreatADV
Φωτογραφίες: Γιώργος Ζαρζώνης, Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Επικοινωνία / Προώθηση παράστασης: Νταίζη Λεμπέση
Παραγωγή: VAULT Theatre Plus
Φαίδρα η Ηρώ Μουκίου
Πρωτότυπη μουσική με αρχαία επτάχορδη λύρα και εκτέλεση επί σκηνής: Νίκος Ξανθούλης
