Sobrino de Botin στην Μαδρίτη
Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
H διαμονή της μιας εβδομάδας στην Μαδρίτη, την πανέμορφη, αριστοκρατική πρωτεύουσα της Ισπανίας, θα μου μείνει πράγματι αξέχαστη. Ξεγνοιασιά, χαλαρές βόλτες με την καλύτερη μου φίλη για παρέα, έναν τύπο έξω καρδιά, βόλτες στα πάρκα και στα αξιοθέατα, μουσεία και παλάτια, περάσαμε μοναδικά.
Ένα πρωί μου λέει : “Aπόψε θα πάμε στην πιο παλιά ταβέρνα της Ευρώπης, ίσως και του κόσμου. Θα σου αρέσει πολύ. Εκεί έτρωγε και ο Ernest Hemingway». Μιλούσε για την φημισμένη ταβέρνα Sobrino del Botin.
Η ταβέρνα βρίσκεται πολύ κοντά σε μία από τις ομορφότερες πλατείες του κόσμου. Την Πλατεία Mayor της Μαδρίτης. Στην περιοχή Λα Λατίνα. Περπατώντας λίγα λεπτά βρεθήκαμε στην ταβέρνα Sobrino de Botin.
Από το πληροφοριακό βιβλίο που υπάρχει στον ξύλινο πάγκο διαβάσαμε την ιστορία της ταβέρνας. Λειτουργεί 295 χρόνια. Ο γάλλος μάγειρας Jean Botin πήγε στην Μαδρίτη το 1725. Εκεί έχτισε ένα μικρό πανδοχείο, Casa del Botin, όπου μαγείρευε για τους λιγοστούς τότε ταξιδιώτες. Mετά τον θάνατο του Ζαν Μποτέν, την ταβέρνα κληρονόμησε ο ανηψιός του (sobrino στα ισπανικά είναι ο ανηψιός). Άλλαξε το όνομα της και την ονόμασε El Sobrino del Botin. (O ανηψιός του Μποτέν), όνομα που διατηρεί μέχρι σήμερα.
Συνεχίζει να λειτουργεί από το 1725 έως σήμερα, με κάποιες μικρές διακοπές, κυρίως κατά την εποχή του εμφυλίου. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, σχεδόν όλη η οικογένεια εγκατέλειψε την Μαδρίτη, εκτός από τον Emilio González. Το Sobrino de Botin χρησίμευε την περίοδο αυτή για την εξυπηρέτηση στρατιωτικών μελών. Μετά τον πόλεμο, οι γιοι του Emilio, ανέλαβαν την διαχείριση του εστιατορίου και του έδωσαν την αίγλη που διατηρεί μέχρι σήμερα. Είναι το must εστιατόριο της Μαδρίτης.
Έχει γραφτεί στο Βιβλίο Γκίνες ως η παλαιότερη ταβέρνα στον κόσμο.
Η ταβέρνα υπήρξε τόπος συνάντησης των διανοουμένων της Ισπανίας. Αρχηγοί κρατών, διάσημοι ηθοποιοί, καλλιτέχνες έχουν γευτεί τα υπέροχα φαγητά του Sobrino del Botin.
«Θα πάρουμε γουρουνόπουλο γάλακτος.Θα πάρουμε «κοτσινίγιο». Είναι από τις σπεσιαλιτέ του» μου είπε η φίλη μου. Το εστιατόριο εκτείνεται στο ισόγειο, πρώτο όροφο και υπόγειο. «Εμείς θα κατεβούμε στο υπόγειο. Αυτό είναι το παραδοσιακό μέρος της ταβέρνας
Το ισόγειο είναι επιβλητικό, με την ξύλινη επένδυση, τα πλακάκια και την όμορφη ζωντανή μουσική. Ο αυθεντικός φούρνος με τα ξύλα χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα.
Μία ξύλινη σκάλα μας οδήγησε στην κάτω αίθουσα. Η οροφή είναιστρογγυλή. Οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με κεντήματα παλιά, όπου είναι κεντημένο το όνομα της ταβέρνας. Καθίσαμε στο τραπέζι που είχαμε κλείσει. (Συμβουλή, αν θελήσετε να πάτε, να κάνετε πρώτα κράτηση. Δύσκολο να βρεις τραπέζι).
Τι φιλολογικές συζητήσεις να έχουν γίνει σε αυτό το πανέμορφο, ατμοσφαιρικό υπόγειο!. (Ο Πέρεθ Γάαλντος περιγράφει τις συζητήσεις και την ατμόσφαιρα που υπήρχε στην διάσημη ταβέρνα στο μυθιστόρημά του «Φορτουνάτα καιΥακίνθη» που δημοσίευσε το 1886. Εδώ λέγεται ότι εργάστηκε για ένα διάστημα, πριν γίνει διάσημος ζωγράφος, και ο Goya.
Μια ατμοσφαιρική αίθουσα, σχετικά μικρή, με θολωτή οροφή, από κόκκινα τούβλα. Οι τιμές είναι λίγο τσιμπημένες. Όταν όμως ήρθε το γουρουνόπουλο μετις ολόκληρες πατάτες, μας αποζημίωσε. Οι μερίδες ήταν μεγάλες. Παραγγείλαμε χύμα κόκκινο κρασί και απολαύσαμε το γεύμα μας. Λίγο μεθύσαμε το ομολογώ, γιατί το λίγο ήταν μία ολόκληρη κανάτα.
Ζήτησα άδεια από τον ευγενικό σερβιτόρο, να κατέβω να φωτογραφίσω το παλιό κελάρι και με μεγάλη χαρά μου το επέτρεψε. Κατέβηκα με δέος τα σκαλιά και βρέθηκα σε ένα παμπάλαιο, σκονισμένο κελάρι από το 1725. Μοναδική αίσθηση και εμπειρία Αυτός είναι ο λόγος που προτιμώ τα «μοναχικά» ταξίδια. Μπορείς και έχεις χρόνο να τον διαθέσεις σε ότι σε ευχαριστεί.
Ήταν μια όμορφη εμπειρία το φαγητό μας στο εστιατόριο Sobrino del Botin. Στην υγειά σας!
ΥΓ. Το άρθρο το είχα δημοσιεύσει με κάποιες μικρές διαφορές στο Travel girl.gr
All photos are taken by Vivian Mitsakou