Όσες φορές είχα βρεθεί στη Ρόδο, ήθελα να επισκεφτώ το Καστελλόριζο. Η επικοινωνία ακόμη και με την Ρόδο δύσκολη. Έπρεπε να μείνεις 3-4 μέρες στο νησί για να μπορέσεις να επιστρέψεις στη Ρόδο. Το Καλοκαίρι του 2013 διοργάνωσαν ημερήσιες κρουαζιέρες από την Ρόδο στο Καστελλόριζο. Όπως καταλαβαίνετε ήμουν από τους πρώτους που δήλωσαν συμμετοχή.
Το Καστελλόριζο ή επισήμως, η Μεγίστη είναι ελληνικό νησί των Δωδεκανήσων στο Λύκιο Πέλαγος.
Μετά από τρεις περίπου ώρες εν πλώ, η εικόνα που αντίκρισα ήταν πράγματι μαγική. Το λιμάνι του Καστελλόριζου ξεπρόβαλε μπροστά μου. Πανέμορφα, πολύχρωμα διώροφα και τριώροφα κουκλίστικα αρχοντικά, κατά μήκος του λιμανιού, που έχει σχήμα πετάλου, καθρεφτίζουν στα διάφανα, γαλάζια νερά τα πανέμορφα χρώματά τους, δημιουργώντας έναν πανέμορφο πίνακα ζωγραφικής. Εντυπωσιακά αρχονικά, με ξύλινα μπαλκόνια, κατά μήκος της ακτογραμμής, μπροστά από έναν επιβλητικό κόκκινο βράχο. Στην κορυφή, το ερειπωμένο πια μεσαιωνικό κάστρο, είναι αυτό που έδωσε και το όνομα στο νησί (Castello Rosso, δηλαδή Κόκκινο Κάστρο).
Έκανα μία πρώτη βόλτα κατά μήκος της παραλίας και το μάτι μου γέμισε ομορφιά. Στην άκρη του λιμανιού βρίσκεται ένα τζαμί με κόκκινο τρούλο, που αμέσως τραβά την προσοχή σου. Εκεί σήμερα στεγάζεται η Ιστορική Συλλογή Καστελλόριζου.
Περπατώντας πάντα κατά μήκος της ακτής, το ένα κτίριο είναι πιο όμορφο από το άλλο. Το Δημαρχείο του νησιού είναι ένα ακόμη πανέμορφο στολίδι. Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με το παλιό ρολόι τραβά την προσοχή μου.
Κάτι που με εξέπληξε ήταν ότι στο πλακόστρωτο είχαν «χτίσει» μάτια για το μάτι.
Ένας ντόπιος μου είπε να ανέβω τα περίπου 400 σκαλιά και να επισκεφτώ τον Άγιο Γεώργιο του Βουνού. Το επιχείρησα. Από εκεί η θέα του λιμανιού σου κόβει την ανάσα. Έτσι αποζημιώθηκα για την κούραση της ανάβασης.
Πολιούχοι του Καστελλόριζου είναι οι Άγιος Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη. Ο ναός όμορφος με επιβλητικό τέμπλο.
Περπάτησα τα μικρά στενάκια του νησιού, όλα ασβεστωμένα με περισσή φροντίδα. Πολύχρωμα λουλούδια στις αυλές και στα παράθυρά των σπιτιών, με τις λευκές κεντημένες κουρτίνες τους.
Ο δρόμος με οδήγησε σε μία άλλη εντυπωσιακή εκκλησία με μεγάλο προαύλιο. Στον Άγιο Γεώργιο. Δυστυχώς ήταν κλειστός. Σχεδίαζαν την επισκευή του.
Παίρνοντας ένα στενό χωματένιο δρομάκι βρέθηκα μπροστά σε ένα Λυκιακό τάφο. Και μετά το ερειπωμένο Κάστρο των Ιπποτών.
Στο Μανδράκι, σαν μικρό προάστιο, του λιμανιού, μπορείς να κολυμπήσεις. Στα άλλα μέρη μπορείς να κολυμπήσεις κάνοντας βουτιές από τα βράχια.
Από το λιμάνι του Καστελλόριζου αναχωρούν καραβάκια που σε μεταφέρουν στο νησάκι-βραχονησίδα Ρω όπου για πολλά χρόνια η Δέσποινα Αχλαδιώτου, γνωστή ως κυρά της Ρω, ύψωνε την ελληνική σημαία.
Άλλα καραβάκια σε πηγαίνουν στις γαλάζιες σπηλιές, που είναι γνωστές για τους πλούσιους σταλακτίτες τους. Καθώς το φως του ήλιου πέφτει επάνω στους, δημιουργεί φανταστικές αντανακλάσεις. Δυστυχώς τα καραβάκια είχαν φύγει, όταν έφθασα εγώ στο Καστελλόριζο. Όχι μία μέρα δεν αρκεί για να το γνωρίσεις.
Πολλές οι ταβέρνες δίπλα στην θάλασσα. Πτώμα από την κούραση, κάθησα να ξαποστάσω. Μία παγωμένη μπύρα ήταν ότι χρειαζόμουν. Κάθησα σε μία από τις πολλές και περιποιημένες ταβέρνες του νησιού. Απόλαυσα ένα ωραίο γεύμα. Τα ψάρια ολόφρεσκα και πεντανόστιμα.
Πολλοί κάτοικοι, έμαθα από τους ντόπιους, μετανάστευσαν στην Αυστραλία. Εκεί στην δεύτερη πατρίδα τους, πλούτισαν. Δεν ξέχασαν το όμορφο νησί τους και σχεδόν όλοι αναπαλαίωσαν τα παλιά τους σπίτια και επισκέπτονται το νησί τα καλοκαίρια.
Τέλος Μαίου το ταξίδι μου στο Καστελλόριζο και το νησί ήταν γεμάτο τουρίστες .
Καστελλόριζο ή Μεγίστη. Ένας μικρός παράδεισος, ένα διαμάντι στο Αιγαίο που σου προσφέρει «μεγίστη» ομορφιά. Αξίζει να μείνεις κάποιες μέρες στο νησί. Έχεις τόσα πολλά να δεις.
Αν δε βρεις κατάλυμα λίγο ψηλά, αφού το νησί είναι χτισμένο αμφιθεατρικά και ανοίγοντας το πρωί το παράθυρο σου, αντικρίζεις αυτή την ομορφιά, θα αναρωτηθείς τι περισσότερο μπορεί να έχει ο παράδεισος.
