Κατανόησέ με ή σε καταβροχθίζω από την θεατρική ομάδα Ανδρομέδα
Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
Στον ζεστό και φιλόξενο Πολυχώρο Vault παρακολούθησα την παράσταση «Κατανόησέ με ή σε καταβροχθίζω» από την θεατρική ομάδα Ανδρομέδα
Το έργο βασίζεται σε μαρτυρίες παιδιών απ’ όλον τον κόσμο, στοιχεία από έγκυρους οργανισμούς, γραπτά σημαντικών ανθρώπων για το παιδί, ιστορικά ντοκουμέντα των τελευταίων εβδομήντα ετών, μαζί με αναφορές σε στατιστικές, συγκρίσεις και έρευνες πάνω στον γενικό όρο κακοποίηση του παιδιού, αλλά και στις άπειρες υποδιαιρέσεις των H επιλογή και τελική μορφή των κειμένων και η ευφυής, ιδιαίτερη σκηνοθεσία είναι του Κοραή Δαμάτη, ο οποίος μετά από εμπεριστατωμένη συλλογή και μελέτη των δημοσιεύσεων μαζί με την ομάδα Ανδρομέδα, μας παρουσίασε μία παράσταση καταπέλτη. Μια παράσταση διαμαρτυρίας-ενημέρωσης για την κακοποίηση των μικρών παιδιών. Ένα θεατρικό ντοκυμαντέρ.
Η Ομάδα Ανδρομέδα, η οποία αποτελείται από ταλαντούχους ηθοποιούς, που επιθυμούν μέσω της τέχνης τους να καταγγείλουν και να ενημερώσουν το κοινό για διάφορα σύγχρονα προβλήματα. Πέρσι με τις «Γυναίκες από Χώμα» και φέτος ενώνουν τις φωνές τους και καταγγέλλουν την παιδική κακοποίηση.
Εισέρχονται στην σκηνή με τα μακριά μαύρα κοστούμια τους, που θυμίζουν μοναχούς ή ήρωες χορού αρχαίας τραγωδίας, και τραγουδούν παλιά παιδικά τραγούδια, θέλοντας να μας φωνάξουν ότι ο προορισμός των παιδιών, στην τρυφερή ηλικία των τεσσάρων, πέντε, δώδεκα χρόνων είναι η ανεμελιά, η αγάπη, η ξεγνοιασιά, το τραγούδι.
Eυρηματική η σκηνοθετική γραμμή του Κοραή Δαμάτη. Χρησιμοποιεί, χειροποίητες, πάνινες κούκλες, τις οποίες «φορά», ο κάθε ηθοποιός και έχοντας σαν «ασπίδα» την κούκλα, διηγείται την ιστορία κάποιου παιδιού. Μιλά, διαμαρτύρεται, και εκτοξεύει ένα δριμύ κατηγορώ στην κοινωνία το ίδιο το παιδί. H σκηνοθεσία “στοχεύει” κατ’ ευθείαν την καρδιά μας.
Μάσκες και κούκλες εξαιρετικής ομορφιάς, δημιουργίες της Ελένης Σουμή, διαφορετικές μεταξύ τους, από διάφορα μέρη του πλανήτη, γιατί η κακοποίηση των παιδιών είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που παίρνει συνεχώς δραματικές διαστάσεις.
Eυφυής σκηνοθετική σύλληψη η χρήση τους. Τι είναι όμως τελικά αυτές οι κούκλες; Tα διαχρονικά σύμβολα του παιδικού παιχνιδιού; H μήπως η εικόνα που έχει ένας ολόκληρος κόσμος εκμεταλλευτών η θρησκευτικών φανατικών για τα συγκεκριμένα παιδιά; Άψυχες, πάνινες κούκλες απ’ αυτές που εύκολα τις πετάς, τις σκίζεις, τις ακρωτηριάζεις; Μήπως όμως είναι τοτέμ, ξόανα, λατρευτικά σύμβολα άλλων εποχών που προσπαθούν μέχρι σήμερα να ξορκίσουν το «κακό»; Όχι το «κακό» που βρίσκεται στις παιδικές κλειτορίδες, ή το «κακό» που συναντιέται στην τεράστια φτώχεια, αλλά το «κακό» που υπάρχει στο μυαλό κάθε σιωπηλού παρατηρητή. Kάθε φορά που μια ιστορία τελειώνει, η κούκλα μένει εκεί, κρεμασμένη από την οροφή της σκηνής, σιωπηλός μάρτυρας, να ακούσει την επόμενη καταγγελία-καταπέλτη ενός άλλου παιδιού.
«Στο μέλλον θα πρέπει να λογοδοτήσουμε στα παιδιά μας όχι τόσο για τις άσχημες πράξεις των κακών ανθρώπων, όσο για την αποτρόπαιη σιωπή των καλών» Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.
Παιδιά ζητιανεύουν όλη μέρα στους δρόμους προκειμένου να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για να ζήσουν. Παιδιά πρόσφυγες αφήνουν μια εμπόλεμη ζώνη προσπαθώντας με δυσκολία να επιβιώσουν και να ενταχθούν σε ένα ξένο γι’ αυτά κοινωνικό σύνολο. Παιδιά του τρίτου κόσμου πεθαίνουν καθημερινά από την ασιτία και από επιδημίες.Παιδιά στρατολογούνται χωρίς τη θέλησή τους βιώνοντας καθημερινά απάνθρωπες καταστάσεις.Παιδιά πέφτουν θύματα βίαιης και σκληρής μεταχείρισης είτε από τους ίδιους τους γονείς, είτε από συγγενείς, είτε από διάφορα εγκληματικά κυκλώματα.Μαθαίνουμε ότι η τιμή ενός μικρού παιδιού-σκλάβου ξεκινά από 90 δολλάρια. Σήμερα στην «πολιτισμένη» κοινωνία μας παγκοσμίως υπάρχουν 30 εκατομμύρια σκλάβοι.
Μια παράσταση ντοκουμέντο, μία παράσταση σκληρή, γροθιά στο στομάχι, με την έννοια της καταγγελίας της ωμής ρεαλιστικής πραγματικότητας.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών της ομάδας ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ είναι συγκινητικές, καίριες, δυναμικές και πειστικότατες. Mας συνεπαίρνουν και μας μεταφέρουν σε έναν κόσμο άγνωστο. Ή μήπως όχι; Μήπως ηθελημένα κλείνουμε τα μάτια μας, αρνούμενοι να δεχτούμε την πραγματικότητα που βρίσκεται γύρω μας, δίπλα μας ;
Πράγματι οφείλουμε ένα συγγνώμη σαν κοινωνία στα παιδιά αυτά.
Τον σκηνικό χώρο και τα κοστούμια έχει επιμεληθεί ο Παύλος Ιωάννου. Η παράσταση διανθίζεται από την ιδιαίτερη μουσική του Χρήστου Κότσι.
Στην υπόκλιση στο τέλος της παράστασης οι ηθοποιοί κρατούν στα χέρια τους φωτογραφίες κακοποιημένων παιδιών και μας τις δείχνουν, κοιτώντας μας στα μάτια, θέλοντας να αφυπνίσουν τις «κοιμισμένες» μας συνειδήσεις και στην συνέχεια κρατούν ψηλά τις φωτογραφίες σαν ένδειξη διαμαρτυρίας.
Μια παράσταση που συνιστώ να την δούμε όλοι. Καλή σας θέαση.
Ταυτότητα Παράστασης
Επιλογή, τελική μορφή κειμένων και σκηνοθεσία: Κοραής Δαμάτης
Κούκλες-μάσκες: Ελένη Σουμή
Μουσική: Χρήστος Κότσι
Επιμέλεια σκηνικού χώρου και κοστουμιών: Παύλος Ιωάννου
Σχεδιασμός φωτισμών: Κοραής Δαμάτης
Παίρνουν μέρος αλφαβητικά οι ηθοποιοί: Φανή Γρύλλη, Αντώνης Καραθανασόπουλος, Ντίνα Κούκου, Δημήτρης Μακρής, Σοφία Ρούβα,, Γιάννης Τριαντάκης,,Αναστασία Τσούτση
Φωνές: Περικλής Μοσχολιδάκης, Κοραής Δαμάτης
Παραγωγή: Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα
Έρευνα για την επιμέλεια κειμένων: Κοραής Δαμάτης & Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα
Καλλιτεχνική επιμέλεια προγράμματος παράστασης: Δημήτρης Μακρής
Φωτογραφίες παράστασης: Χρήστος Κοτσιρέας
Trailer παράστασης: Πάτροκλος Σκαφίδας
Το trailer της παράστασης (link): https://youtu.be/vT64mPumqdI
Ευχαριστούμε θερμά την μικρή Αθανασία Γκόγκα και τον μικρό Μαρίνο Παπαγεωργίου που μας χάρισαν τις φωνές τους για την ολοκλήρωση του ακουστικού υλικού της παράστασης.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΕΝΔΕΙΚΝΥΤΑΙ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
