Της Βίβιαν Μητσάκου
O φίλος μου ο Λευτεράκης, η κλασική ταινία του Αλέκου Σακελλάριου, με την οποία έχουμε διασκεδάσει και γελάσει χρόνια τώρα, μεταφέρθηκε με μια φρέσκια και δροσερή διασκευή-σκηνοθεσία από τους Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα στον όμορφο κήπο του Θεάτρου Χυτήριο. Το δίδυμο των μεγάλων επιτυχιών Παπαθανασίου-Ρέππας έχει σεβαστεί απόλυτα την πρωτότυπη θεατρική γραφή, την έχει εμποτίσει με όμορφες ατάκες και την έχει προσαρμόσει με επιτυχία στο σήμερα.
Το Χυτήριο τιμά τα εκατό και πλέον χρόνια από την γέννηση του Αλέκου Σακελλάριου (1913), που μας έχει χαρίσει αξέχαστες στιγμές.
Τα σκηνικά της Μαρίας Φιλίππου είναι εντυπωσιακά, πολύχρωμα, καλοκαιρινά και μας μεταφέρουν στην δεκαετία του 1960.
Ιδιαίτερα και προσεγμένα τα κοστούμια και άκρως κομψά τα φορέματα των τριών γυναικών-πρωταγωνιστριών. Φέρουν την υπογραφή της Έβελιν Σιούπη και τραβούν την προσοχή μας.
Αξέχαστα τραγούδια των Μανώλη Χιώτη – Μαίρης Λίντα που ακούγονται πριν και κατά την διάρκεια της παράστασης, την επιμέλεια και την επιλογή των οποίων έχουν επίσης οι Παπαθανασίου-Ρέππας.
Η υπόθεση της παράστασης γνωστή. Ας την θυμηθούμε για τους νεότερους. Ο Θόδωρος, έχει ένα ευτυχισμένο γάμο, αλλά αυτό δεν του αρκεί. Τσιλιμπουρδίζει συνεχώς. Για να μπορεί να έχει «ελευθερία κινήσεων» έχει “επινοήσει” έναν ανύπαρκτο φίλο από την Πάτρα, τον Λευτεράκη, που τον «επισκέπτεται», όταν θέλει να δικαιολογήσει τις απουσίες του στη γυναίκα του Φωφώ. Η σύζυγός του υποψιάζεται τις απιστίες του άνδρα της και μαζί με μία φίλη της καταστρώνουν ένα σχέδιο για να αποκαλυφθεί η αλήθεια.
Έτσι λοιπόν μια μέρα εμφανίζεται ξαφνικά στο σπίτι ο κατά φαντασίαν φίλος του Θόδωρου, ο Λευτεράκης Τσαμπαρδής με το όνομα. Ο Θόδωρος δεν πιστεύει στα μάτια του αυτό που βλέπει, εν αντιθέσει βέβαια με την γυναίκα του που υποδέχεται φιλικότατα τον Λευτεράκη και χάνει την γη κάτω από τα πόδια του. Η ζωή του μεταμορφώνεται σε κόλαση. Συνεχείς ανατροπές δημιουργούν τις πλέον κωμικές καταστάσεις.
Η πρεμιέρα της κωμωδίας του Αλέκου Σακελλάριου που έφερε τον τίτλο «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» έγινε τον Νοέμβριο του 1955 στο Θέατρο Μπουρνέλλη. Ένα θεατρικό έργο που παρουσιάστηκε από τον Θίασο των Ντίνου Ηλιόπουλου και Μίμη Φωτόπουλου, ενταγμένο στο θεατρικό είδος της φάρσας. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μία παράσταση που ακολουθούσε το γαλλικό Boulevard (κωμωδία ίντριγκας, τεχνικής και παρεξηγήσεων), ποτισμένη φυσικά με ελληνικό χιούμορ.
Οχτώ χρόνια αργότερα από την θεατρική παρουσίαση ακολούθησε η κινηματογραφική μεταφορά, που γνώρισε τεράστια επιτυχία. Σε μια Αθήνα που τα βράδια μύριζαν αγιόκλημα και γιασεμιά, στα πολλά θερινά σινεμά.
Μου άρεσε ιδιαίτερα η οπτική με την οποία «είδαν» την παράσταση και μας την μετέφεραν οι Παπαθανασίου-Ρέππας και σας την παραθέτω.
«Ο Σακελλάριος μας άφησε πίσω μια ασπρόμαυρη Αθήνα, που πάντα επιστρέφει στα όνειρα μας. Ασπρόμαυρα ακρογιάλια και καφενεδάκια με μεζέδες και μπυρίτσες για παράνομα ζευγαράκια, βόλτες με δανεικά αυτοκίνητα και κοπέλες με ψαράδικα παντελόνια και ψαθάκια, που τρέχουν με τα ποδήλατα τους σε μια χώρα όπου λείπει κάθε πόνος και ο μόνος στεναγμός που ακούγεται, είναι ο στεναγμός της αγάπης. Ένα μεγάλο κινηματογραφικό και θεατρικό ντιβερτιμέντο για να γελάσουμε ρε παιδιά. Επιτέλους, δεν χρειάζεται και ιδεολογική κάλυψη για να γελάσουμε. Εξ άλλου απ’ όλα τα ζωντανά της γης μόνο ένα γελάει: ο άνθρωπος».
Και ναι γελάσαμε, γελάσαμε πάρα πολύ. Όμορφες ατάκες, απίστευτο χιούμορ, προκάλεσαν το αβίαστο γέλιο μας.
Ο Μάνος Παπαγιάννης είναι ο άπιστος Θόδωρος της ιστορίας μας. Είναι απολαυστικός, εκφραστικός και αεικίνητος επί σκηνής. Με τις ατάκες του, τις ψυχολογικές μεταπτώσεις του, την αμηχανία, προκαλεί συνεχές γέλιο. Είναι μία πολύ καλή στιγμή στην καλλιτεχνική του πορεία.
Η Αγγελική Δαλιάνη είναι η Ντόλυ, η ερωμένη του Θόδωρου, που τους πιάνει «επ’ αυτοφώρω» η σύζυγος στο σπίτι της. Έτσι η Ντόλυ αναγκάζεται να γίνει η Βαγγελίτσα, η «δούλα». Δύο ρόλοι για την ικανότατη Αγγελική. Ειδικά στον ρόλο της υπηρέτριας είναι μοναδική με την επαρχιώτικη προφορά της και την όμορφη σκηνική παρουσία και ερμηνεία της.
Μεγάλη έκπληξη και απόλαυση της βραδιάς είναι η Τζένη Διαγούπη, η Ελένη, οικογενειακή φίλη του ζεύγους. Μπλέκεται και αυτή σε μια απίστευτη περιπέτεια και με την εκπληκτική ερμηνεία της, το μπρίο της, το ερωτικό πάθος για τον νεαρό εραστή της, μας εκπλήσσει θετικά.
Την πληγωμένη και απατημένη σύζυγο Φωφώ ερμηνεύει η Δήμητρα Σιγάλα. Αριστοκρατική, πονηρή, πανέξυπνη, ψύχραιμη, υποψιάζεται την διπλή ζωή του άνδρα της και του στήνει την έξυπνη παγίδα, την οποία απολαμβάνει. Μια ξεχωριστή ερμηνεία και εμφάνιση της αγαπημένης μας ηθοποιού.
Ο Μάνος Ιωάννου είναι ο Μπάμπης, εραστής της Ελένης, που αναγκάζεται να υποδυθεί τον Λευτεράκη, υποκύπτοντας στον εκβιασμό, αφού διατηρεί κρυφή ερωτική σχέση με την Ελένη. Ενδιαφέρουσα η σκηνική του παρουσία.
Ο Περικλής Λιανός είναι ο σύζυγος της Ελένης. Είναι ο μόνος που δεν γνωρίζει το παιχνίδι που έχουν στήσει στον φίλο του. Μεγάλος ηθοποιός δίνει το στίγμα του στην παράσταση.
Ο Γιάννης Ρούσσος είναι ο Τόλης, ο δεύτερος «κατά φαντασία» Λευτεράκης. Μπλέκεται και αυτός στο παιχνίδι των παρεξηγήσεων σε μια όμορφη ερμηνεία.
Μία δροσερή, έξυπνη κωμωδία. Τέλεια επιλογή για τα ζεστά βράδια του καλοκαιριού στον όμορφο χώρο της αυλής του Θεάτρου Χυτήριο.
Μια παράσταση που μου άρεσε πολύ, την χάρηκα και γέλασα μέσα από την ψυχή μου. Εσείς την είδατε ;
Tαυτότητα Παράστασης
Συγγραφέας: Αλέκος Σακελλάριος
Απόδοση κειμένου / Σκηνοθεσία / Μουσική επιμέλεια : Θανάσης Παπαθανασίου & Μιχάλης Ρέππας
Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου
Κουστούμια: Έβελιν Σιούπη
Φωτογράφηση και trailer: Κάρολος Πορφύρης και Γιώργος Γιαννίμπας
Φωτογραφίες παράστασης: Νίκος Αθανασίου
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης):
ΘΟΔΩΡΟΣ: Μάνος Παπαγιάννης
ΝΤΟΛΥ (ερωμένη του Θόδωρου): Αγγελική Δαλιάνη
ΦΩΦΩ (σύζυγος του Θόδωρου): Δήμητρα Σιγάλα
ΕΛΕΝΗ (φίλη του ζεύγους): Τζένη Διαγούπη
ΜΠΑΜΠΗΣ (εραστής της Ελένης): Μάνος Ιωάννου
ΘΑΝΑΣΗΣ (σύζυγος της Ελένης): Περικλής Λιανός
ΤΟΛΗΣ: Γιάννης Ρούσσος
Παραγωγή: Χυτήριο Σημείο Πολιτισμού – Σκηνή Ανδρέας Βουτσινάς – Βάσια Παναγοπούλου
ΧΥΤΗΡΙΟ Σημείο Πολιτισμού
Ιερά Οδός 44 (στάση ΜΕΤΡΟ: Κεραμεικός), Τηλ.: 2103412313