H ΠΑΓΙΔΑ του Ρομπέρ Τομά
Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
Η «Παγίδα» του Ρομπέρ Τομά παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο ΖΙΝΑ, μετά την μεγάλη περσινή επιτυχία που σημείωσε στο ίδιο θέατρο, καθώς και στην μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία.
Μαέστρος στο είδος του ο Ρομπέρ Τομά (1927 – 1989) δημιουργεί ένα αστυνομικό έργο που θεωρείται σταθμός στην ιστορία του είδους. Συγγραφέας, ηθοποιός και ο ίδιος από πολύ νωρίς γοητεύτηκε από την comedie policiere, το αστυνομικό θρίλερ κωμωδίας. Το 1960 ο Τομά σημείωσε εξαιρετική επιτυχία με το όγδοο του έργο του “Trap for a lonely man”, (Piege pour un home seul), ένα χιουμοριστικό μυστήριο δολοφονίας που γίνεται επιτυχία στο Παρίσι μέσα σε μία νύχτα. Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ αγοράζει τα δικαιώματα και το έργο καθιέρωσε τον Τομά ως συγγραφέα δραμάτων ψυχολογικού εγκλήματος. Θαυμαστής του Ρομπέρ Τομά είχε δηλώσει « Η ΠΑΓΙΔΑ είναι ένα πρωτότυπο μίγμα από βιτριόλι και μαρμελάδα που κάνει τον συγγραφέα να μοιάζει γιός της Αγκάθα Κρίστι απ’ την μια και του Κάρλο Γκολντόνι από την άλλη». Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ δεν πρόλαβε να το μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη. Το 1969 μεταφέρεται με τον τίτλο Honeymoon with a Stranger και το 1971 με τον τίτλο One of my wives is missing. Toν επόμενο χρόνο, το 1961, ο Τομά γράφει την άλλη μεγάλη του επιτυχία «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται»
« Η Παγίδα» είναι ένα έργο με συγκίνηση, αγωνία, γέλιο, ανατροπές και βιτριολικό χιούμορ. Ο Ρομπέρ Τομά και στο έργο του αυτό υφαίνει με σχολαστικό τρόπο ένα μυστηριώδη ιστό αράχνης και δεν διστάζει ανά πάσα στιγμή να προβεί σε ακραίες ανατροπές και τίποτα να μην είναι αυτό που φαίνεται. Κωμικές και απρόβλεπτες καταστάσεις δημιουργούν ένα ψυχολογικό δράμα που σε κάνει να γελάς και μια κωμωδία που σε συγκινεί μέχρι δακρύων. Ένα έργο που σε βάζει να σκεφτείς, να υποθέσεις, να πιστεύεις ότι ξέρεις ποιος είναι ο δολοφόνος και αμέσως όλα τα δεδομένα να αλλάζουν. «Παίζει» με το «είναι» και το «φαίνεσθαι», το ψέμα και την αλήθεια, την τρέλα και την λογική.
Ο Πέτρος Ζούλιας έχει καταφέρει με την ατμοσφαιρική και ευρηματική σκηνοθεσία του, να μεταφέρει στην σκηνή όλες τις αποχρώσεις του έργου, τα κωμικά και τα δραματικά στοιχεία του, προκαλώντας μας αγωνία, γέλιο, προβληματισμό και μας κρατά σε εγρήγορση μέχρι και το τελευταίο λεπτό της παράστασης. Μας αφήνει να πέσουμε στην «Παγίδα» για την δική μας απόλαυση, έχοντας βοηθό του και την εξαιρετική μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα που απογειώνει την παράσταση και την ρέουσα μετάφραση του Αντώνη Γαλέου.
Τα σκηνικά της Μαίρης Τσαγκάρη είναι πολύχρωμα, πλούσια και εντυπωσιακά. Ένα σαλόνι ενός πολυτελούς σαλέ στο βουνό με το χιόνι να πέφτει από την μεγάλη τζαμαρία. Τα όμορφα και ιδιαίτερα κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη, μας μεταφέρουν στην εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία μας. Καλαίσθητοι οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα.
Ένας άνδρας ανήσυχος, νευρικός, τριγυρνά απελπισμένος στο μεγάλο σαλόνι (Βλαδίμηρος Κυριακίδης) και αναζητά την γυναίκα του που έχε εξαφανιστεί ξαφνικά εδώ και λίγες μέρες, μετά από ένα μικρό καβγά που είχαν μεταξύ τους. Εκλιπαρεί την αστυνομία να ψάξει να βρει την αγαπημένη του σύντροφο πριν είναι πολύ αργά. Ο αστυνομικός επιθεωρητής (Τάκης Παπαματθαίου) μετά από εξονυχιστική έρευνα, ανακαλύπτει την σύζυγο (Έφη Μουρίκη) και την επιστρέφει στο σπίτι της, αλλά ο σύζυγός της δεν την αναγνωρίζει. Τρέλα ή διαβολική τροπή; Ποιός είναι το θύμα; Ποιος ψεύδεται και ποιος λέει την αλήθεια; Ο σύζυγος έχει πάθει αμνησία;
Ο άνδρας προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι τρελός και ότι είναι θύμα μιας καλοστημένης πλεκτάνης. Η πλοκή του έργου μας θυμίζει συχνά grand guignol ή φαρσοκωμωδία, παρά αστυνομικό δράμα.
Η σύζυγος τρυφερή και γλυκιά μαζί του προσπαθεί να τον ηρεμήσει και του θυμίζει προσωπικές τους στιγμές, αλλά μάταια. Ποια είναι αυτή η γυναίκα; Kαι γιατί μετά γίνεται σκληρή μαζί του. Γιατί όλοι την αναγνωρίζουν και μόνο αυτός αρνείται την ύπαρξή της; Πως θα μπορέσει να βρει ο σύζυγος αποδείξεις ότι δεν είναι αυτή η γυναίκα του; Ο ιερέας του χωριού (Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος) που είδε πρώτος την σύζυγο, βεβαιώνει τον επιθεωρητή ότι αυτή είναι η σύζυγος.
Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης ενσαρκώνει άψογα με αφοπλιστική φυσικότητα τον σύζυγο που αγωνιά για την τύχη της αγαπημένης του χαμένης γυναίκας. Ακροβατεί μεταξύ κωμωδίας και δράματος.
Ο Τάκης Παπαματθαίου χτίζει τον ρόλο του δαιμόνιου επιθεωρητή με μαεστρία και χειμαρρώδη, σαρωτική εμφάνιση, προκαλώντας μας σε αρκετές σκηνές ασταμάτητο γέλιο. Βλαδίμηρος Κυριακίδης και Τάκης Παπαματθαίου έχουν μια εκπληκτική χημεία μεταξύ τους προς μεγάλη ικανοποίηση των θεατών.
Η Εφη Μουρίκη, με μια καλοδουλεμένη ερμηνεία, ζωτική ορμή, αποφασιστικότητα και στιβαρή εμφάνιση. Από γλυκιά και τρυφερή σύζυγος, μεταμορφώνεται σε μία σκληρή και έτοιμη για όλα περσόνα.
Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος είναι η ήρεμη δύναμη, μέσα σε αυτή την «τρέλα» που επικρατεί επί σκηνής. Καίριος, πειστικότατος, με μεστή ερμηνεία.
Η Μαρία Αντουλινάκη, όπου και να παίξει, αφήνει το στίγμα της. Μια ηθοποιός που μπορεί να παίξει τα πάντα με σκηνική άνεση και σκηνική προσήνεια.
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ο αγαπημένος μας ηθοποιός, δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στην «Παγίδα», με τα αστείρευτα εκφραστικά του μέσα. Υπέροχος, συγκλονιστικός, μοναδικός. Μας συγκίνησε και δίκαια κέρδισε το παρατεταμένο χειροκρότημα των θεατών για την μαγική του ερμηνεία.
Η «ΠΑΓΙΔΑ» του Ρομπέρ Τομά είναι μία εξαιρετική παράσταση – δεν είναι τυχαίο ότι παίζεται για δεύτερη χρονιά σε ένα κατάμεστο θέατρο 400 θεατών. Περιέχει γέλιο, αγωνία, δράμα. Την θεωρώ από τις παραστάσεις που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε. Υπέροχες ερμηνείες, ατμοσφαιρική σκηνοθεσία, μοναδική μουσική που σε ταξιδεύει, πανέμορφα σκηνικά. Χαρείτε την !
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Φωτογραφίες Μαριλένα Αναστασιάδου
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:
Βλαδίμηρος Κυριακίδης
Γιώργος Κωνσταντίνου
Έφη Μουρίκη
Μαρία Αντουλινάκη
Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος
και ο Τάκης Παπαματθαίου