“Ολα αυτά τα υπέροχα πράγματα”
Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
Kρατώντας ένα ποτήρι sagria στο χέρι και κοιτώντας με απορία τα δύο ροζ post-it σε σχήμα καρδούλας που μου έδωσαν στο ταμείο, περιμένω να παρακολουθήσω την θεατρική παράσταση των Duncun Macmillan και Jonny Donahoe «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα». ( Εvery Brilliant Thing). Μια υπέροχη μουσική πλημμυρίζει την αίθουσα του Θεάτρου Tempus Verum – Εν Αθήναις.
To έργο παίζεται για δεύτερη χρονιά στην Αθήνα, έχοντας στο ενεργητικό της και μια πετυχημένη περιοδεία. H Iόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης έκαναν την προσαρμογή του έργου στο γυναικείο φύλο και στην ελληνική πραγματικότητα.
Η σκηνή άδεια και η νεαρή ηθοποιός, Μελίνα Θεοχαρίδου, εμφανίζεται. Σε όλη την διάρκεια της παράστασης τα φώτα παραμένουν ανοιχτά.
Η Μελίνα Θεοχαρίδου είναι ένα κοριτσάκι 7 ετών, όταν πληροφορείται ότι η μητέρα της προσπάθησε να δώσει τέλος στην ζωή της. Τότε ήταν που αποφάσισε και άρχισε να γράφει μια λίστα με τα πράγματα για τα οποία αξίζει να ζεις, θέλοντας να βοηθήσει την μητέρα της. Το κορίτσι μεγαλώνει, μπαίνει στην εφηβεία, πηγαίνει στο Πανεπιστήμιο, ερωτεύεται, παντρεύεται, περνώντας συνεχώς από το φως στο σκοτάδι. Από την απελπισία στην ελπίδα. Και τώρα εδώ μπροστά μας, μας διηγείται την ζωή της.
To “Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα” είνα ένα έργο συγκινητικό, τρυφερό, ξεκαρδιστικό, με δραματικές και κωμικές στιγμές. Είναι η ίδια η ζωή μας.
Η σκηνοθεσία ανήκει στην Ιόλη Ανδρεάδη. Ευρηματική, διαδραστική και πρωτότυπη. Σαν θεατές συμμετέχουμε στην παράσταση διαβάζοντας από τις ροζ καρδούλες «τα ωραία πράγματα για τα οποία αξίζει να ζεις». Και ορισμένοι θεατές συν-πρωταγωνιστούν. Είναι μία ιδιαίτερη θεατρική εμπειρία.
«Αν ζήσεις πολλά χρόνια και δεν γνωρίσεις λύπη ποτέ, τότε να ξέρεις πως η ζωή σου ξοδεύτηκε αδιάφορα».
Η Μελίνα Θεοχαρίδου είναι ένα θεσπέσιο πλάσμα. Διακρίνω μία παιδική αφέλεια και μία αφοπλιστική ειλικρίνεια στις κινήσεις της, στην ερμηνεία της. Μοιάζει με μία αιθέρια οπτασία, καθώς τρέχει από την μια πλευρά της σκηνής στην άλλη. Μας διηγείται την ιστορία της και μας παρασέρνει στους γρήγορους ρυθμούς της παράστασης. Καλεί τους θεατές να πρωταγωνιστήσουν μαζί της και το κάνει με μία μοναδική ικανότητα που κανείς δεν μπορεί να της αντισταθεί.
Όσα δύσκολα και αν μας συμβούν, εμείς έχουμε τόσα υπέροχα πράγματα για τα οποία πρέπει να ζήσουμε. «Να κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα γυμνοί» ακούω την φωνή μου, όταν η Μελίνα φωνάζει το δικό μου αριθμό που είναι γραμμένος στο ροζ post που κρατώ στα χέρια μου.
Το έργο αγγίζει και θίγει το θέμα της κατάθλιψης και της αυτοχειρίας. Δύο σοβαρά προβλήματα που απασχολούν έντονα την σημερινή κοινωνία. Η ανεργία των νέων, η οικονομική κρίση, η αποξένωση των ανθρώπων είναι πια καθημερινά προβλήματα.
Και η παράσταση αυτή, με την ωραία προσαρμογή στην ελληνική πραγματικότητα από τους Ιόλη Ανδρεάδη και Άρη Ασπρούλη, την ευρηματική σκηνοθεσία της Ιόλης Ανδρεάδη και την αυθόρμητη, φυσική ερμηνεία της Μελίνας Θεοχαρίδου, μας δείχνουν πράγματα για τα οποία πρέπει να είμαστε ευγνώμονες και για τα οποία αξίζει να αγωνιστούμε και να συνεχίσουμε να ζούμε. Να προσπαθήσουμε να βγούμε από τον σκοτεινό μονοπάτι της κατάθλιψης και να οδηγήσουμε την ζωή μας στο φως.
Μια παράσταση ύμνος για την ζωή. Χαρείτε την.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Προσαρμογή κειμένου: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης
Σκηνοθεσία – Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη
Σκηνικός χώρος – Κοστούμι: Δήμητρα Λιάκουρα
Φωτισμός: Χριστίνα Θανάσουλα
Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ
Tempus Verum – Εν Αθήναις Ιάκχου 19,Γκάζι, τηλ.: 2103425170
Ερμηνεύει η Μελίνα Θεοχαρίδου