Της Βίβιαν Μητσάκου
H χειμερινή θεατρική σεζόν άνοιξε τα πανιά της. Το ένα μετά το άλλο τα θέατρα ανακοινώνουν τις πρεμιέρες του. Η νέα σεζόν υπόσχεται πολλά.
Πρεμιέρα στο Faust Theater Bar της οδού Αθηναΐδος έκανε το θεατρικό έργο “Πιασμένοι σε Δεντρόσπιτο” σε κείμενο της νεαρής Σίλιας Κατραλή-Μινιωτάκη, η οποία κρατά και έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Το κείμενο της Σίλιας Κατραλή-Μινιωτάκη είναι πολύ μεστό, σύγχρονο και με έντονους προβληματισμούς. Μας ευαισθητοποιεί για σημαντικά θέματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα και ειδικά οι νέοι.
Η σκηνοθεσία του Στέφανου Κακαβούλη είναι απλή, αλλά κινηματογραφική, χωρίζει την παράσταση σε σεκάνς, αυτόνομες σκηνές και τις ξεχωρίζει μεταξύ τους με το απόλυτο σκοτάδι.
Οι φωτισμοί απλοί. Στο πλάι της άδειας σκηνής σχηματίζεται ένα παράθυρο με κάγκελα, θέλοντας να δείξει τον εγκλεισμό των ηρώων μας.
Τι είναι το “Πιασμένοι σε Δεντρόσπιτο”;
Ένα σύγχρονο ψυχολογικό δράμα που μιλά για την μάστιγα της εποχής μας το bullying. To bullying που πάντα υπήρχε, αλλά στην σημερινή εποχή της αγριότητας, της ξενοφοβίας, της μη αποδοχής του διαφορετικού, έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Φοβόμαστε το διαφορετικό και το πολεμάμε.
Η μητέρα του Σουίφτ ύστερα από την άδικη δολοφονία του γιου της από τους φίλους του σε μια ερημική παραλία, αποφασίζει να εκδικηθεί το θάνατό του με έναν αλλοπρόσαλλο τρόπο. Τίποτα όμως δεν φαίνεται να αναπαύει την ψυχή της. Πέρασαν δέκα χρόνια από τον βάναυσο και χωρίς αιτία χαμό του παιδιού της. Για να εκδικηθεί το αδικοχαμένο και βίαιο φευγιό του, κατορθώνει και κρατά κλεισμένα σε ένα δωμάτια τέσσερα παιδιά, που μοιάζουν και θεωρεί υπεύθυνα για τον χαμό του δικού της παιδιού. Τα παιδιά ζουν με τον φόβο, τον τρόμο και η μάνα σκληρή, εκδικητική, σαν δυνάστης, παρακολουθεί τις κινήσεις τους, τις συζητήσεις τους. Τα ανακρίνει. Θέλει να νιώσουν τον φόβο, τον τρόμο που θα ένιωσε φεύγοντας ο γιος της. Μένουν φυλακισμένα σε ένα δωμάτιο. Κοινό πρόσωπο που τους ενώνει ο Μάικ, που όμως είναι ζωντανός μόνο στις σκέψεις τους.
Υποτάσσονται στην βούληση της μητέρας. Τα παιδιά εκφράζουν ενσυναίσθηση, συμπάθεια, συμπόνια για τον δέσμιο τους.
Νεαροί ηθοποιοί (Ζήσης Βενιέρης, Σίλια Κατραλή-Μινωτάκη, Ζωή Κουσάνα, Γιώργος Μπινιάρης, Αλεξία Μπογδάνου) με πάθος για αυτό που κάνουν και αυτό φαίνεται στις πολύ καλές ερμηνείες τους, ξεδιπλώνουν την ψυχή τους επί σκηνής και μας συγκινούν. Χαίρονται, παίζουν, κλαίνε, μαλώνουν, φοβούνται, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας σε όλη την διάρκεια της παράστασης, προβληματίζονται και μένουν εκεί κλεισμένοι σε ένα κόσμο που διστάζουν να αντιμετωπίσουν, ονειρευόμενοι ένα δενδρόσπιτο στη παραλία. Που ίσως και να μην υπάρχει. Που ίσως το δενδρόσπιτο να είναι ένα όραμα, μια ουτοπία που τους δίνει την δύναμη να μπορούν να αντέξουν τον εγκλεισμό τους.”Το παράθυρο είναι κλειστό” ακούγεται πολλές φορές κατά την διάρκεια της παράστασης. Ναι πολλές φορές τα παράθυρα είναι κλειστά και μας κρύβουν την θέα στην πραγματική ζωή, γιατί δεν τολμάμε να σπάσουμε εμείς το τζάμι με το σώμα μας, με το χέρι μας και ας ματωθούμε.
Ας διώξουμε το φόβο από τις ψυχές μας, ας καταλάβουμε ότι δεν μπορεί να είμαστε όλοι ίδιοι. Ας αποδεχθούμε το διαφορετικό. Πώς μπορούμε άλλωστε να είμαστε όλοι ίδιοι; Ακόμα και ένας κήπος με ίδια όμορφα λουλούδια θα ήταν μονότονος και πληκτικός.
Μια συγκινητική παράσταση, αφιερωμένη σε όλα τα νεαρά θύματα του εκφοβισμού.
Για λίγες παραστάσεις στο Faust.
Tαυτότητα παράστασης
Πιασμένοι σε Δεντρόσπιτο
Σκηνοθεσία: Στέφανος Κακαβούλης
Κείμενο: Σίλια Κατραλή-Μινωτάκη
Παίζουν: Ζήσης Βενιέρης, Σίλια Κατραλή-Μινωτάκη, Ζωή Κουσάνα, Γιώργος Μπινιάρης, Αλεξία Μπογδάνου
Φωτογράφος: Αντώνης Διασκούρης
Πού: Faust Theater,
Διάρκεια: 75 λεπτά
Πρεμιέρα: 13 Σεπτεμβρίου 2018
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου