Tο νεοκλασικό της οδού Σπάρτης 14 αποτελεί ένα κόσμημα για την πολύπαθη περιοχή. Ο πολυχώρος ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ κερδίσει το θεατρόφιλο κοινό, με τις ποιοτικές παραστάσεις και συναυλίες του. Είχα την χαρά ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου κ.Βασίλης Βλάχος να μου κάνει μία μικρή ξενάγηση στο υπέροχο αρχοντικό, με τον πανέμορφο κήπο. Το κτίριο χτίστηκε την δεκαετία του 1930. Τότε που το ένα μετά το άλλο πανέμορφα νεοκλασικά χτίζονταν στην Αθήνα και δυστυχώς αργότερα έπεσαν θύματα της αντιπαροχής.
Στο όμορφο αυτό νεοκλασικό πέρασε ένα μέρος της ζωής του ο μεγάλος μας συγγραφέας Μ.Καραγάτσης. Αγοράστηκε από Έλληνα που ζούσε στην Αίγυπτο.
Στον χώρο αιωρείται ο αέρας της παλιάς του αίγλη. Στον όμορφο προθάλαμό του προσφέρονται στους θεατές αναψυκτικά, κρασί. Και εκεί στο σαλόνι του Καραγάτση κάθομαι και περιμένω να δω την παράσταση «Μακτούμπ» της Μαίης Σεβαστοπούλου. Το θέατρο κατάμεστο και αναμένοντας την έναρξη σκέπτομαι πόσοι «μεγάλοι» της εποχής του Καραγάτση, έχουν καθίσει στον ίδιο χώρο και τι όμορφες φιλολογικές συζητήσεις θα έχουν γίνει.
Σε ένα αστικό μικρό διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Δύο αδελφές. Η μία με ασθενική και ευαίσθητη υγεία. Ζει σχεδόν κλεισμένη στον εαυτό της και στους τέσσερις τοίχους, παρέα με τα χάπια της και τις αναμνήσεις της. Η δεύτερη αδελφή αγωνίζεται. Η σύνταξη μικρή. Η κρίση τις λυγίζει. Πρέπει να εργαστεί. Κάνει όμως ακόμα όνειρα για το μέλλον. Η τρίτη αδελφή, αν και δεν έμενε μαζί τους, εμφανίζεται από το πουθενά, αν και ποτέ δεν έφυγε από τις σκέψεις των άλλων αδελφών.
Τρεις αδελφές, που παιδούλες ακόμα, αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τις ρίζες τους, να φύγουν για πάντα από την Αίγυπτο, την Αλεξάνδρεια της καρδιάς του. Την Αλεξάνδρεια των παιδικών τους χρόνων. Αναμνήσεις γλυκές περνούν από τα μάτια τους, το μυαλό τους. Μπροστά και στα δικά μας μάτια.
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον
Έχουν υποταχτεί στην μοίρα τους. «Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. «Μακτούμπ» έλεγαν οι Αιγύπτιοι εννοώντας το ίδιο. Είναι γραμμένο. Είναι γραφτό. Έτσι ήταν τυχερό να γίνει. Λέξεις γνωστές μας. Δεν ξέρω αν αυτή η μοιρολατρία βοηθά την ψυχολογία μας, να πιστεύουμε ότι όλα είναι γραμμένα από την ώρα γέννησής μας, ότι δεν μπορούμε να πράξουμε αλλιώς και κάποιο αόρατο χέρι, οι μοίρες, έγραψαν το μέλλον μας και εμείς ανήμποροι ακολουθούμε τα γραμμένα. ‘Ισως να μας βοηθά να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις αντιξοότητες της ζωής. Να έχουμε το άλλοθι ότι «αυτό ήταν το πεπρωμένο μας».
Το κείμενο της Μαίης Σεβαστοπούλου γλυκό, σαν γλυκό σερμπέτι της Αλεξάνδρειας. Μας γεμίζει ανάμικτα συναισθήματα, πικρά και χαρούμενα, τρυφερά και σκληρά. Βιωματικές οι αφηγήσεις της – η μεγάλη ηθοποιός και σκηνοθέτης – έχει γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια. Αγάπη και μίσος στις καρδιές των αδελφών. Τι θα υπερισχύσει; Παλιά μυστικά, καλά φυλαγμένα βαθειά στις ψυχές τους έρχονται στην επιφάνεια. Μέχρι το τέλος της παράστασης βρισκόμαστε σε αγωνία.
Η σκηνοθεσία της Μαίης Σεβαστοπούλου έχει ενέργεια, γρήγορους ρυθμούς. Εστιάζει στις προσωπικότητες των τριών αδελφών και μας κρατά σε εγρήγορση διαρκώς.
Οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστριών είναι συναρπαστικές και πολύ δεμένες μεταξύ τους. Θα χαρακτήριζα την παράσταση σαν ένα «διαμάντι» θεατρικό. Ένα υπέροχο κείμενο, συνάντησε τρεις καταπληκτικές και συγκλονιστικές ερμηνείες. Με την όμορφη, νοσταλγική μουσική, τα παλιά παραμύθια, τα παιχνίδια των παιδικών χρόνων, τις αναμνήσεις της Αλεξάνδρειας της τέχνης και του πολιτισμού, τον αργό καρσιλαμά, τους ωραίους φωτισμούς, να δημιουργούν ένα θεατρικό κέντημα.
Η Μαίη Σεβαστοπούλου, η τρίτη αδελφή, που έρχεται ξαφνικά να «αναστατώσει» τις ζωές των υπολοίπων, είναι συναρπαστική στην ερμηνεία της. Ένα φοβισμένο όν που ζητά απεγνωσμένα βοήθεια και συγχρόνως έχει μια αξιοζήλευτη αξιοπρέπεια. Βιώνει όπως πάντα τον ρόλο της. Δεν παίζει, ζει αυτό που κάνει.
Η Δέσποινα Πόγκα, δεν τα παρατά. Θέλει να ζήσει. Θέλει να αρχίσει μια καινούργια ζωή. Αγκιστρωμένη στο να βοηθά όλη της την ζωή, ήρθε ο καιρός να σκεφτεί και τον εαυτό της. Φροντίζει να κρατήσει τις ισορροπίες. Το «μακτούμπ» όμως, άλλα έχει γράψει για αυτήν. Γλυκιά, υπομονετική, συμπαθής. Μια ακόμη εξαιρετική, φυσική, όμορφη ερμηνεία.
Η Μαρία Μακρή, η αδελφή με την εύθραυστη υγεία, αποδεικνύεται ένα πονεμένο πλάσμα, που η ζωή την αδίκησε, της έδειξε το άσχημο, σκληρό πρόσωπό της. Άλλη μία εκπληκτική ερμηνεία. Παίζει με τις κινήσεις των ματιών, των χεριών της, του σώματός της. Πικρόχολη, έντρομη. Εκμεταλλεύεται την υγεία της για να έχει δίπλα την αδελφή της. Εκπληκτικές οι σκηνές Μαρίας Μακρή και Μαίης Σεβαστοπούλου. Το παρελθόν τις ενώνει και τις χωρίζει ταυτόχρονα. Η σκληρότητα των προσώπων γαληνεύει μπροστά στις αναμνήσεις που τις ενώνουν.
Συγκινητικό το φινάλε με τις τρεις πρωταγωνίστριες να θυμούνται τα παιδικά τους παιχνίδια και τραγούδια.
Μια παράσταση που με άγγιξε πολύ, μου άρεσε και λόγω του περιορισμένου αριθμού παραστάσεων για φέτος, πρέπει να έχει το θεατρόφιλο κοινό την ευκαιρία να την απολαύσει και του χρόνου. Εγώ θα την ξαναδώ με χαρά!
Ταυτότητα Παράστασης
Πολυχώρος Τέχνης Αλεξάνδρεια
Σπάρτης 14, Πλατεία Αμερικής
Mακτούμπ της Μαίης Σεβαστοπούλου
Κείμενο-σκηνοθεσία: Μαίη Σεβαστοπούλου
Πρωταγωνιστούν :
Μαρία Μακρή, Δέσποινα Πόγκα, Μαίη Σεβαστοπούλου
Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου, Στέλιος Δανιήλ
Ημέρες παραστάσεων:
Σάββατο20, Κυριακή 21, Δευτέρα22, Τρίτη23 Μαΐου
Σάββατο 27, Κυριακή 28, Δευτέρα 29, Τρίτη 30 καιΤετάρτη 31 Μαΐου2017
Ώρες παραστάσεων:
Σάββατο, Δευτέρα, Τρίτη: ώρα 9:00 μμ
Κυριακήώρα 8:00μμ
Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: 10 ευρώ, 8 ευρώ(φοιτητικό), 6 ευρώ(ανέργων)
Τηλέφωνα κρατήσεων: 210-8673.655, 6974-40.80.16