Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
Με ιντρίγκαρε η σκέψη όταν διάβασα ότι στο Θέατρο Altera Pars παρουσιάζεται η ζωή της Μπίλι Χόλιντει, της διάσημης μαύρης τραγουδίστριας της jazz. Και με δεδομένη την λατρεία μου στην jazz, βρέθηκα στον πολύ όμορφα διακοσμημένο χώρο του θεάτρου, περιμένοντας την έναρξη της παράστασης.
Μουσική jazz απλωνόταν σε όλο τον χώρο.
Η παράσταση άρχισε με τους δύο μουσικούς να παίζουν σαξόφωνο (Γιάννης Κασσέτας) και κοντραμπάσο (Μάνος Λούτας). Και η Μπίλι Χόλιντει στο επάνω μέρος της σκηνής, με ένα τσιγάρο στο χέρι και ένα σύννεφο καπνού να την τυλίγει, να ονειροπολεί. Όσοι περιμένετε τον ρόλο της να τον ερμηνεύει μία νέγρα ηθοποιός, θα γελαστείτε. Η υπέροχη Αλεξία Μπεζίκη στέκεται εκεί. Τα μάτια της υγρά και θλιμμένα. Μου άρεσε αυτή η έκπληξη. Ναι είναι λευκή και με μοναδικό τρόπο παρουσιάζει την ζωή της πασίγνωστης νέγρας τραγουδίστριας. Kαι την παρουσιάζει μοναδικά.
Άγρια η ζωή στην Αμερική του 1930 για μία μη λευκή. Χωρισμένη η Νέα Υόρκη σε πάνω και κάτω. Λευκοί, κυρίες και αφεντικά και μαύροι, υπηρέτες και πόρνες. Δεύτερης διαλογής άνθρωποι. Προσωπικά για μένα δεν έχει σημασία το χρώμα του δέρματος σε έναν άνθρωπο. Ποτέ δεν κατάλαβα αυτότον διαχωρισμό. Δεν έχει σημασία αν είσαι λευκός, μαύρος ή κίτρινος. Σημασία έχει να είσαι «άνθρωπος».
Τώρα όμως βρισκόμαστε στη Αμερική των φυλετικών διακρίσεων. Τότε που γεννήθηκε η μικρή Ελεονώρα, στις 7.4.1915 στη Βαλτιμόρη. Χρόνια σκληρά, χρόνια άγρια για την μαύρη μητέρα της και το μικρό κοριτσάκι της. Μετακόμισαν στην Νέα Υόρκη. Από μικρή γνωρίζει την άσχημη πλευρά της ζωής. Απουσία του πατέρα, βιασμός σε παιδική ηλικία, φυλακή, αναμορφωτήριο, πορνεία, αλκοόλ, ναρκωτικά, αποτοξίνωση, υποτροπές, άσχημες σχέσεις με άνδρες που την κακομεταχειρίστηκαν. «Ο βιασμός είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε μία γυναίκα» μονολογεί. Και μετά ήρθε η δόξα. Τα χρήματα, που ποτέ όμως δεν «κράτησε». Αμέτρητοι οι θαυμαστές, της έστελναν καλάθια με γαρδένιες. Οι μόνες αληθινές σχέσεις ήταν η σχέση με την μητέρα της, που έχασε όμως πολύ νέα και οι σχέσεις της με άλλες γυναίκες. Μια πολυτάραχη ζωή που συνεχίστηκε με αυτόν τον τρόπο ως το τέλος της, στα 44 της χρόνια. Η φωνή της, η φήμη της, η δόξα της μεγάλη. Αλλά ακόμα και στα clubs που τραγουδούσε έπρεπε να μπαίνει από την πίσω πόρτα, γιατί ήταν μαύρη. Υπήρξε από τις πρώτες Αφροαμερικανίδες τραγουδίστριες που συμμετείχαν σε ορχήστρα λευκών.
Η Μπίλι, η Lady Day για τους φίλους, η Αλεξία Μπεζίκη, εμφανίζεται στην σκηνή με ένα απλό, αέρινο μαύρο φόρεμα. Μία άσπρη σειρά μαργαριτάρια κοσμούν τον λαιμό της και μία διπλή σειρά το χέρι της. Δύο μικρά μαργαριτάρια για σκουλαρίκια και τις υπέροχες λουστρινένιες γόβες της. Αυτά που πάντα ονειρευόταν να αποκτήσει η Μπίλι και αγόρασε με τα πρώτα χρήματα που κέρδισε. Η Αλεξία Μπεζίκη πειστικότατη στην απόδοση του ρόλου της, μας καθήλωσε, μας γοήτευσε και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μας μέχρι τέλους.
Καπνίζει, πίνει, λικνίζεται στους ήχους της μουσικής και μας διηγείται την σκληρή ζωή της, μέσα από το κείμενο της Βάσιας Καρυτινού. Ένα κείμενο βιογραφικό, μεστό και συγκινητικό. Μας μεταδίδει με μοναδικό τρόπο την μοναξιά, την έλλειψη αγάπης, την απόγνωση, την προδοσία που βίωσε η Lady Day. Και την συναρπαστική διήγησή της να διακόπτουν μόνο οι μουσικοί που έπαιζαν μελωδίες jazz.
O καθηλωτικός αυτός μονόλογος ακολουθεί πιστά τον σκηνοθέτη του, Αλέξη Τσάφα. Μια «λευκή» με έντονα ωραία χαρακτηριστικά να αφηγείται την ζωή μιας «νέγρας» και αυτό να μην ενοχλεί καθόλου. Η πρωταγωνίστριά μας να μην τραγουδά, αλλά μέσα από τους μουσικούς να «ακούς» τα τραγούδια της.
«Ο τραγουδιστής είναι μία φωνή. Δεν επιτρέπεται να έχει πονόλαιμο, δεν επιτρέπεται να έχει πονόδοντο, να είναι άρρωστος. Μόνο να τραγουδά. Και εγώ μόνο να τραγουδάω ξέρω. Είμαι η Μπίλι και έχω περάσει πολλά».
Μια ωραία παράσταση που με ενθουσίασε, αφιερωμένη στην μεγάλη αυτή τραγουδίστρια που πρέπει να δουν όλοι όσοι την αγάπησαν μέσα από τα τραγούδια της και όλοι όσοι αγαπούν το καλό θέατρο και συγχρόνως την jazz.
Καλή σας θέαση!
Tαυτότητα Παράστασης
Θέατρο Altera Pars (M. Aλεξάνδρου 123, Κεραμεικός).
«Lady Day – H κυρία με τις γαρδένιες
Μουσικοθεατρική της Βάσιας Καρυτινού
Ερμηνεύει: Αλεξία Μπεζίκη.
Σαξόφωνο: Γιάννης Κασσέτας
Κοντραμπάσο: Μάνος Λούτας
Σκηνοθεσία: Αλέξης Τσάφας
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Σκηνικά-Κοστούμια: Δήμητρα Παναγιωτοπούλου