Δεν σας έχω μιλήσει για την άλλη μεγάλη αγάπη μου: Την Όπερα.
Θα θυμάστε στην ταινία Pretty Woman τι είχε πει o Richard Geer στην Βίβιαν, Julia Roberts: «Η αντίδραση του κόσμου στην όπερα την πρώτη φορά που την βλέπουν είναι πολύ έντονη. Ή την αγαπούν ή την μισούν. Αν την αγαπήσουν, θα την αγαπούν για πάντα. Αν όχι, μπορεί να μάθουν να την εκτιμούν, αλλά ποτέ δεν θα γίνει μέρος της ψυχής τους».
Πριν πολλά χρόνια, μια φίλη με κάλεσε να πάμε στην Λυρική να δούμε όπερα. Η πρώτη μου απάντηση ήταν όχι. Εκείνη με έπεισε και πήγαμε. Και από τότε η όπερα έγινε μέρος της ψυχής μου. Την λατρεύω και την απολαμβάνω. Μου μιλάει, με ξυπνάει, με κάνει να νιώθω έντονα συναισθήματα, με κάνει να νιώθω ζωντανή.
Είχα την μεγάλη χαρά να παρακολουθήσω την νέα όπερα της Εθνικής Λυρικής μας Σκηνής «Kαπουλέτοι και Μοντέκκοι» του Βιντζέντζο Μπελλίνι, μια εκπληκτική υπερπαραγωγή.
Η Όπερα μιλά για τον αιώνιο ανεκπλήρωτο, μοιραίο έρωτα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, νέα παραγωγή της Λυρικής μας, σε συμπαραγωγή με την Αρένα της Βερόνας και το Τεάτρο λα Φενίτσε της Βενετίας , στο οποίο είχε κάνει πρεμιέρα η όπερα το 1830.
Οι υπέροχες μελωδίες του Μπελλίνι πλημμύρισαν το Μέγαρο, όπου παίζεται η όπερα, σε μουσική διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού. Ατμοσφαιρικά τα σκηνικά του Αλεσσάντρο Κάμερα και υπέροχα τα κοστούμια της Κάρλας Ρικόττι.
Ο σκηνοθέτης Αρνώ Μπερνάρ έχει κάνει μια καταληκτική και ευρηματική σκηνοθεσία.
«Στηρίχτηκα πάνω στην ακόλουθη σύλληψη: Βρισκόμαστε στο εσωτερικό ενός μουσείου. Κατά τη συμφωνική εισαγωγή, στο μουσείο αυτό, το οποίο έχει χτιστεί στην εποχή του Μπελλίνι αλλά είναι όπως το βλέπουμε εμείς σήμερα, γίνονται εκτενείς εργασίες συντήρησης. Οι τεχνικοί ασχολούνται με την προστασία των έργων τέχνης. Τη σύγχυση της ημέρας της πρώτης σκηνής διαδέχεται το ξύπνημα των χαρακτήρων, οι οποίοι βγαίνουν από τους πίνακες αυτή τη σιωπηλή νύχτα. Ένας καμβάς είναι σκισμένος. Ορισμένοι Καπουλέτοι, ζωγραφισμένοι από κάποιον εξέχοντα ζωγράφο της Αναγέννησης, ζωντανεύουν και αφηγούνται μία ιστορία ωραία και απλή: αυτή των εραστών της Βερόνας. Σεβόμενος τη δομή της όπερας του Μπελλίνι, τρεις σκηνές στην Α’ Πράξη και τρεις στη δεύτερη, περιπλανιόμαστε στο μουσείο από αίθουσα σε αίθουσα και συναντούμε αυτούς τους χαρακτήρες-φαντάσματα, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τους σημερινούς χρήστες του χώρου.», αναφέρει ανάμεσα σε άλλα στο σημείωμα του ο σκηνοθέτης Αρνώ Μπενάρ.
Και μας χάρισε μαγικές εικόνες και στιγμές. Το τέλος της όπερας είναι ένα τεράστιο κάδρο, με τους ήρωες «ζωγραφισμένους» και μία τεράστια χρυσή κορνίζα να τους πλαισιώνει.
Ο ρόλος του Ρωμαίου είναι γραμμένος για γυναικεία φωνή και τον υποδύονται εναλλάξ οι : Mαίρη Έλεν Νέζη και η Ειρήνη Καράγιαννη. Τον ρόλο της Ιουλιέττας ερμηνεύουν οι : Mιχαέλα Μάρκου και Έλενα Ξανθουδάκη.
Η όλη παραγωγή είχε μία θεατρικότητα. Όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης σε άλλη του συνέντευξη «Η όπερα κατά την γνώμη του είναι μια θαυμάσια θεατρική παράσταση. Είναι θέατρο με μουσική».
Θα μπορούσα να σας περιγράψω ονειρικές, ατμοσφαιρικές σκηνές της όπερας αυτής, όπως η σκηνή του «θανάτου» της Ιουλιέτας, όμως θα ήταν καλύτερα να την δείτε μόνοι σας. Προλαβαίνετε. Έχει λίγες ακόμη παραστάσεις. Σπεύσατε!
Όπερα
Βιντσέντζο Μπελλίνι
Καπουλέτοι και Μοντέκκοι
Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός
Σκηνοθεσία – Φωτισμοί: Αρνώ Μπερνάρ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ 13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015
13, 14, 15, 18, 20, 21 Νοεμβρίου 2015
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών – Αίθουσα Α. Τριάντη
Ώρα έναρξης: 20.00
Σκηνικά: Αλεσσάντρο Κάμερα
Κοστούμια: Κάρλα Ρικόττι
Επιμέλεια φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου
Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος
Καπέλλιο: Τάσος Αποστόλου (13, 14, 15, 18, 20, 21/11)
Ιουλιέττα: Μιχαέλα Μάρκου (13, 15, 20/11) – Έλενα Ξανθουδάκη (14, 18, 21/11)
Ρωμαίος: Μαίρη-Έλεν Νέζη (13, 15, 20/11) – Ειρήνη Καράγιαννη (14, 18, 21/11)
Τεμπάλντο: Γιάννης Χριστόπουλος (13, 15, 20/11) – Αντώνης Κορωναίος (14, 18, 21/11)
Λορέντζο: Πέτρος Μαγουλάς (13, 15, 20/11) – Διονύσης Τσαντίνης (14, 18, 21/11)
Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και Μονωδούς της ΕΛΣ