Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
Στο Από Μηχανής Θέατρο παίζεται ο μονόλογος του Άκη Δήμου «Η αναγνώριση» με πρωταγωνίστρια την μεγάλη ηθοποιό μας Γιώτα Φέστα.
Σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Άκης Δήμου είχε πει: “… Ήθελα να γράψω αυτή την ιστορία για αυτή τη γυναίκα και για αυτόν τον άντρα, που είναι ανυπόφορα παρών σ’ αυτό το έργο, κι ας μη μπορεί να αρθρώσει ούτε λέξη…”
Με αργά βήματα η πρωταγωνίστριά μας μπαίνει στο θάλαμο ενός νεκροτομείου, όπου καλείται να αναγνωρίσει ένα πτώμα. Βαδίζει σαν να μην καταλαβαίνει που πηγαίνει και τι κάνει. Θυμάται μόνο.
Hθελημένα γυμνή και αφαιρετική η σκηνή. Μινιμαλιστική. Μία καρέκλα στο κέντρο της σκηνής. Κάθεται και θυμάται. Με τα χέρια της να ακουμπούν τα πόδια της. Αμήχανη.
«Ήρθες αργά» σιγοτραγουδάει.
Θυμάται τον έρωτά της, τα χτυποκάρδια της, τις απιστίες του, τις αγωνίες της.
«Τι θα πει θα σε σκέφτομαι πάντα», «Τι άλλο από το θα σε αδικώ ισόβια».
Κοιτά το κενό. Τα μάτια καρφωμένα σε ένα σημείο. Αφηγείται την ερωτική ιστορία της σαν να διαβάζει αδιάφορα την ιστορία μιας άλλης γυναίκας. Θρηνεί χωρίς δάκρυα.
Σε μια κατάσταση ζεν. Σε μία αφήγηση flat. Που όμως δεν κουράζει.
«Μου είπαν να σε αναγνωρίσω. Εγώ δεν θα σηκώσω το σεντόνι. Ξέρω πως είσαι εσύ»
Ο ήχος, η χροιά της φωνής της Γιώτας Φέστα σαν απαλό τραγούδι στο αυτί. Με σκηνική προσήνεια και ερμηνευτική βαρύτητα, σκέφτεται, θυμάται.
Τελειώνει την αφήγησή της. Σηκώνεται σιγά – σιγά. Κατευθύνεται στο παράθυρο της αίθουσας. Με αργές κινήσεις ανοίγει τα πατζούρια του παραθύρου. Πηγαίνει στην πόρτα και με νωχελικές κινήσεις, κάνει το ίδιο ακριβώς. Φυσάει αέρας. Τα κλαδιά των δένδρων του δρόμου ανεμίζουν. Ένα ασπρόμαυρο φυσικό μαγευτικό σκηνικό απλώνεται μπροστά μας.
Το θερμό χειροκρότημα του κοινού, μας αποσπά την προσοχή από την μαγική εικόνα.
Καλή σας θέαση!
Tαυτότητα Παράστασης
Η αναγνώριση
Από Μηχανής Θέατρο, Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο
Κείμενο Άκης Δήμου
Σκηνοθεσία Φρόσω Μαστρόκολου, Γιώτα Φέστα
Σχεδιασμός ήχου Σοφία Καμογιάννη
Φωτογραφίες Anna Kei
Παραστάσεις κάθε Πέμπτη στις 22.00