«ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΟΥ ΔΙΑΖΥΓΙΟ» της Τζεραλντίν Άρον
Γράφει Βίβιαν Μητσάκου
«ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΟΥ ΔΙΑΖΥΓΙΟ» της Ιρλανδής συγγραφέως Τζεραλντίν Άρον έχει παιχτεί με μεγάλη επιτυχία σε 28 χώρες. Αυτό το δύσκολο και παράξενο Καλοκαίρι παίζεται στον δροσερό κήπο του Θεάτρου Χυτήριο, με την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου στον πρωταγωνιστικό ρόλο και σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά.
H Άντζελα, η ηρωίδα του μονολόγου, είναι μια γυναίκα γύρω στα πενήντα, που ζει σε ένα τελματωμένο γάμο, γνωρίζοντας κατά βάθος ότι όλα έχουν τελειώσει Έχει μια μοναχοκόρη που ακολουθεί την δική της ζωή. Kαι τον αγαπημένο της σκύλο Αρλ. Η ηλικιωμένη μητέρα της ζει την δική της ανεξάρτητη ζωή.
Και ενώ έχει συνηθίσει αυτή την ανούσια κατάσταση, η ξαφνική απόφαση του συζύγου της, να την εγκαταλείψει για μια πολύ νεώτερη γυναίκα, πέφτει σαν «κεραυνός εν αιθρία».. Η δυσκολία αναπροσαρμογής στην νέα της ζωή, η απελπισία, η αφόρητη μοναξιά και κυρίως η απόρριψη από τον «κεφάλα» σύζυγο, ρίχνουν ψυχολογικά την γυναίκα. Προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, να αρχίσει μια νέα ζωή, πράγμα γι’αυτή πολύ δύσκολο. Άνεργη, εξαρτημένη οικονομικά από τον πρώην σύζυγο, ψάχνει από πού μπορεί να κρατηθεί. Καθημερινές οι ψυχολογικές μεταπτώσεις της. Διαθέτει όμως άπειρο αυτοσαρκασμό και χιούμορ.
«H ζωή μιας γυναίκας είναι κάτι σαν γεύμα. Ο άντρας είναι κάτι σαν επιδόρπιο.
Καλό είναι να φας και το επιδόρπιο, αλλά μη ξεχνάτε, όλα τα δυσάρεστα,
π.χ. χοληστερίνη, πάχος, ζάχαρο και εν τέλει τύφλωση,
προκαλούνται συνήθως όχι από το φαΐ, αλλά από τα επιδόρπια»
Την βασανίζουν οι αναδρομές που κάνει στο παρελθόν της, τα πολλά αναπάντητα «γιατί», πολλά λάθη του παρελθόντος, που βλέπει μόλις τώρα. Σχεδιάζει όμως και τις στιγμές της αισιοδοξίας της, ένα δικό της καινούργιο μέλλον. Πρέπει να αγαπήσει την Άντζελα, που πολλές φορές μέχρι τώρα είχε θέσει «στο περιθώριο».
Εκτεθειμένη στη μοναξιά που δεν είναι δική της επιλογή και με την κρίση της ηλικίας να της χτυπά την πόρτα, η Άντζελα ξεκινά ένα ταξίδι αυτογνωσίας σε μια προσπάθεια να βρει το βηματισμό της μέσα στο αναπάντεχο κενό της ζωής της.
Ο Δημήτρης Μυλωνάς σκηνοθετεί με απλότητα την παράσταση και συγχρόνως κατορθώνει να φωτίσει με έμπνευση όλες τις ψυχολογικές μεταπτώσεις της πρωταγωνίστριας. Ευρηματικό το εγχείρημά του, η Άντζελα να μην μπαινοβγαίνει στην σκηνή, αλλά κάποιος βοηθός να της φέρνει τα απαραίτητα σκηνικά αντικείμενα.
Το σκηνικό απλό, ζωγραφισμένο στο χέρι, δημιουργία της Έρση Δρίνη. Εξαιρετικές οι μουσικές επιλογές του Παύλου Κατσιβέλη, με τους Guns n’ Roses να κυριαρχούν.
Πρωτότυπα, ιδιαίτερα, εξαιρετικά τα κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ, που κάθε κομψή γυναίκα «ζηλεύει».
Καίριοι οι φωτισμοί του Αντώνη Παναγιωτόπουλου.
Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου ενσαρκώνει την Άντζελα. Άλλοτε κωμική, άλλοτε απελπισμένη, άλλοτε δραματική, δεν διστάζει να «τσαλακώσει» τον εαυτό της και να μας χαρίσει μία απολαυστική, συγκινητική, σαρωτική ερμηνεία πλούσια σε ηχοχρώματα. Ακροβατεί άψογα ανάμεσα στο κωμικό και στο τραγικό στοιχείο Δεν ερμηνεύει μόνο την Άντζελα, αλλά «παίζει» και με άλλους ήρωες που αναφέρονται στην ιστορία μας. Κυρίως τους μιμείται φωνητικά.
Ένας απολαυστικός μονόλογος που κινείται από το δάκρυ στο γέλιο, από την απαισιοδοξία στην φωτεινή πλευρά της ζωής. Φωτίζει με ειλικρίνεια όλες εκείνες τις κωμικές, τρυφερές, γλυκόπικρες και δραματικές ψυχολογικές μεταπτώσεις μιας καθημερινής ηρωίδας, μιας γυναίκας σαν κι εμάς που δεν σταματά να διεκδικεί το δικαίωμα στο όνειρο και την ευτυχία. Θα κατορθώσει η Άντζελα να βρει την ψυχική της γαλήνη; Πολλές φορές η ευτυχία βρίσκεται δίπλα μας , αλλά εμείς δεν μπορούμε να την διακρίνουμε.
Θα περάσετε μια ευχάριστη, χαλαρή βραδιά και εμείς οι γυναίκες θα βρούμε δικές μας σκέψεις, δικούς μας προβληματισμούς.
Kαλή σας θέαση!
Ταυτότητα Παράστασης
Ερμηνεύει η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου
Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα Καλογήρου
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μυλωνάς
Σκηνικά: Έρση Δρίνη
Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Σχεδιασμός Φωτισμού: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική: Παύλος Κατσιβέλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Μυλωνά