Eίδα τις «Ανθισμένες Μανόλιες» του Ρόμπερτ Χάρλινγκ
Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
«Οι Ανθισμένες Μανόλιες» (Steel Magnolias) του αμερικανού θεατρικού συγγραφέα Ρόμπερτ Χάρλινγκ είναι μία σύγχρονη δραματική κωμωδία. Ο Ρόμπερτ Χάρλιγκ γεννήθηκε στην Πολιτεία της Αλαμπάμα των Ηνωμένων Πολιτειών στις 12 Νοεμβρίου 1951. Πέρασε τα νεανικά του χρόνια στην Πολιτεία της Λουιζιάνα. Σπούδασε ιστορία και νομικά. Το έργο του Steel Μagnolias, δηλαδή «ατσαλένιες μανόλιες» το έγραψε μετά τον θάνατο της αδελφής του από επιπλοκές διαβήτη το 1985. Τότε ο Χάρλινγκ αποφάσισε να μετατρέψει τον πόνο του σε δημιουργία και εμπνεύστηκε τις Ανθισμένες Μανόλιες από τα τελευταία χρόνια της ζωής της αδελφής του.
Οι Ανθισμένες Μανόλιες έγιναν ευρύτατα γνωστές και αγαπήθηκαν από κοινό και κριτικούς μετά την μεταφορά τους στην μεγάλη οθόνη στις 15 Νοεμβρίου 1989, με τον ίδιο τίτλο Steel Magnolias, σε σκηνοθεσία Χέρμπερτ Ρος και σενάριο του ίδιου του θεατρικού συγγραφέα (Ρόμπερτ Χάρλινγκ) με πρωταγωνίστριες τις: Σάλι Φιλντ, Ντόλι Πάρτον, Σίρλεϊ ΜακΛέιν, Ντάριλ Χάνα, Ολυμπία Δουκάκη και Τζούλια Ρόμπερτς.
Έργο βαθειά κοινωνικό, αναφέρεται στην δύναμη της πραγματικής και αληθινής φιλίας, στα καθημερινά προβλήματα, στην ενσυναίσθηση, στον έρωτα, στην αγάπη, στην μητρότητα, την βαθειά και χωρίς αντάλλαγμα αγάπη της μητέρας για το παιδί της, τις καθημερινές μικροχαρές της ζωής, την απώλεια, τον θάνατο. Στους κύκλους της ζωής, του γάμου, της γέννησης και του θανάτου. Ο συγγραφέας θίγει όλα αυτά τα σοβαρά θέματα μη αφήνοντας τον θεατή να συγκινηθεί πολύ, τοποθετώντας δεξιοτεχνικά εμβόλιμες κωμικές καταστάσεις.
Βρισκόμαστε σε μια κωμόπολη του αμερικανικού Νότου. Έξι γυναίκες διαφορετικών ηλικιών και διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων συναντιούνται κάθε Σάββατο στο συνοικιακό κομμωτήριο που έχει γίνει το στέκι τους. Εκεί μοιράζονται τα μυστικά τους, τις χαρές, τις ανησυχίες τους, τα προβλήματά τους, που ίσως δεν έχουν μοιραστεί ούτε με τα πιο οικεία πρόσωπά τους. Δέχονται η μια τις ιδιορρυθμίες του χαρακτήρα της άλλης, ενωμένες σαν μια γροθιά, παρά την διαφορετικότητα των χαρακτήρων τους, και χαίρονται ενωμένες στους γάμους, στις βαφτίσεις, και συμπαρίστανται στην αρρώστια και στην απώλεια.
Παρακολουθώ την παράσταση στον κήπο του Θεάτρου Χυτήριο. Η σκηνή πολύχρωμη έχει μετατραπεί σε ένα κομμωτήριο δια χειρός Μαρίας Φιλίππου. Τα κοστούμια των έξι γυναικών είναι εξαιρετικής ομορφιάς, μοναδικές δημιουργίες της Αθηνάς Τρανούλη. Καίριοι οι φωτισμοί του Παναγιώτη Μανούση, μας χαρίζουν ιδιαίτερες σκηνές. Η μουσική που ακούγεται είναι της δεκαετίας που διαδραματίζεται η υπόθεσή μας. Αδυναμία μου το I put a spell on you.
Η σκηνοθεσία ανήκει στον Κωνσταντίνο Κυριακού, ο οποίος καταφέρνει να δέσει αυτούς τους διαφορετικούς χαρακτήρες μεταξύ τους και με μαεστρία μας μεταφέρει σε διαφορετικές χρονικές περιόδους των ζωών των έξι γυναικών, αποφεύγοντας πετυχημένα να μην έχει το έργο έντονο μελοδραματικό χαρακτήρα.
Οι έξι πρωταγωνίστριές μας έχουν γερό δέσιμο μεταξύ τους. Η Άννα Ανδριανού, έμπειρη και ικανότατη ηθοποιός, με τα δυναμικά εκφραστικά της μέσα, μας συγκινεί. Η Ηρώ Μουκίου σε ρόλο έκπληξη, με ερμηνεία πλούσια σε ηχοχρώματα. Η Βάσω Γουλιελμάκη, πληθωρική, με υποκριτική άνεση και αυθεντικότητα στην ερμηνεία της. Η Κατερίνα Μπιλάλη, αιθέρια και χειμαρρώδης. Η Κρίστυ Παπαδοπούλου, το ανεξάρτητο, χαρούμενο κορίτσι, μεταμορφώνεται σε ένα θλιμμένο, φοβισμένο πλάσμα με αφοπλιστική ικανότητα. Η Εύη Δαέλη με εκπλήσσει θετικά με την πραότητα και την στωικότητα του χαρακτήρα της.
Εν κατακλείδι, στο κήπο του θεάτρου Χυτήριο, παρακολούθησα μία καλοδουλεμένη παράσταση, με εξαιρετικές ερμηνείες, υπέροχη μουσική. Έναν ύμνο στην φιλία, στην αγάπη των έξι αυτών γυναικών.
Οι Ανθισμένες Μανόλιες είναι ένα έργο που μας δείχνει πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των ανθρώπων που έχουμε επιλέξει να έχουμε δίπλα στην ζωή μας. Οι άνθρωποι που στέκονται δίπλα σου όταν είσαι στα καλύτερά σου, αλλά κυρίως εκείνοι που στέκονται δίπλα σου όταν είσαι στα χειρότερά σου. Οι άνθρωποι που γίνονται το στήριγμά σου είτε τους το ζητήσεις είτε όχι, οι άνθρωποι που γίνονται οι φάροι σου. “No man is an island” έγραφε ο John Donne το 1624. «Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, εντελώς μόνος του. Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της στεριάς, ένα μέρος του όλου». Κανένας άνθρωπος δεν είναι απόλυτα αυτάρκης με άλλα λόγια, ώστε να μην χρειάζεται απολύτως κανέναν άλλον. Ας φροντίσουμε να έχουμε ανθρώπους γύρω μας που μας νοιάζονται πραγματικά, που έχουν ενσυναίσθηση, που είναι διατεθειμένοι να μας πιάσουν αν πέσουμε – ακόμα και αν δεν χρειαστεί ποτέ να πέσουμε και να μας το αποδείξουν.
Χαρείτε το κάθε Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη στο Θέατρο Χυτήριο. Σίγουρα θα βρείτε, όπως εγώ, κάποιες πτυχές της ζωής σας. Σίγουρα θα δακρύσετε. Καλή σας θέαση!
Ταυτότητα Παράστασης
Απόδοση – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κυριακού
Σκηνικά : Μαρία Φιλίππου
Κοστούμια: Αθηνά Τρανούλη
Φωτισμοί : Παναγιώτης Μανούσης
Φωτογραφίες : Γιώργος Στεργιόπουλος
Δημόσιες σχέσεις : Νταίζη Λεμπέση
Παραγωγή : Βάσια Παναγοπούλου
Παίζουν: Άννα Αδριανού – Ηρώ Μουκίου – Βάσω Γουλιελμάκη – Κατερίνα Μπιλάλη – Κρίστη Παπαδοπούλου – Εύη Δαέλη
