Ήταν μια ηλιόλουστη Κυριακή, μετά την μεγάλη καταιγίδα του Σαββάτου. Η διαδρομή προς το Σούνιο πάντα με γοητεύει. Περίμενα με ανυπομονησία να δω την παράσταση Droops of Breath – Σταγόνες αναπνοής, σε παγκόσμια πρώτη. Μια υποθαλάσσια χορευτική παράσταση. Οι προηγούμενες παραστάσεις είχαν αναβληθεί λόγω κακοκαιρίας. Λέτε να νευρίασε ο Ποσειδώνας να ενοχλήθηκε και με την τρίαινά του να σήκωσε κύματα; Σήμερα όμως είναι ήρεμος και η θάλασσα σχεδόν ακίνητη. Χαρά Θεού.
Στους πολύ όμορφους κήπους του ξενοδοχείο Cape Sounion ένας χώρος έχει διαμορφωθεί σε υπαίθριο «σινεμά» με πανέμορφη θέα στον Ναό του Ποσειδώνα, με την γιγαντοοθόνη να δεσπόζει στο χώρο. Φυσικό είναι να αναρωτηθείτε. Καλά, υποβρύχια παράσταση χορού στο γκαζόν;
Η υποβρύχια χορευτική παράσταση θα διεξαχθεί σε βάθος 6μ. κάτω από τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Ενεργειακό χώρος. Υπάρχουν όμως τρεις κατηγορίες εισιτηρίων. Την πρώτη κατηγορία, την προτίμησαν οι πιο θαρραλέοι, τολμηροί και έμπειροι στις καταδύσεις, οι οποίοι με ολόσωμη στολή δύτη και τα απαραίτητα εξαρτήματα, μπουκάλα οξυγόνου κλπ., θα έβλεπαν το θέαμα από το βυθό, από το κυκλικό σκηνικό που είχε στήσει ο πολύ έμπειρος σκηνοθέτης Γιώργος Γεωργίου. Η δεύτερη κατηγορία θα παρακολουθούσε την παράσταση με μάσκες, αναπνευστήρα, βατραχοπέδιλα και μαγιώ από την επιφάνεια της θάλασσας, πολύ κοντά στο χώρο του θεάματος κρατώντας ένα σκοινάκι. Και η τρίτη θα παρακολουθούσε από την γιγαντοοθόνη. Εκεί βρισκόμουν και εγώ.
Ένα πολύβουο, πολύχρωμο πλήθος όλων των ηλικιών, άλλοι καθισμένοι σε καρέκλες και άλλοι ξαπλωμένοι στις αναπαυτικές μαξιλάρες, περίμεναν το θέαμα, πίνοντας αναψυκτικά!
Όταν πέρασαν από μπροστά μας οι χορευτές το ξέσπασμα του κόσμου ήταν συγκινητικό. 14 χορευτές, μεταξύ των οποίων οι τρεις ήταν άτομα με ειδικές ικανότητες και τρία παιδιά.
Χορογράφοι της παράστασης ήταν η Sophie Bulbulyan και η Αποστολία Παπαδαμάκη, σε συνεργασία με τη Λία Χαράκη. Η μουσική που ακουγόταν στην διάρκεια της παράστασης ήταν του Τρύφωνα Κουτσουρέλη.
Το concept στηριζόταν στο γεγονός ότι όλα είναι ένα. Ξεκινά από τις απαρχές της γέννησης του σύμπαντος, μέσα από το big bang και μας οδηγεί στην πρώτη μορφή έμβιου όντος, που είναι το ψάρι, εντάσσοντάς το στο φυσικό του υδάτινο περιβάλλον και παρασύροντάς μας μέσα από τα κορμιά των χορευτών στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και μέσα από την μαγική τέχνη του χορού στον πολιτισμό που αυτό φέρει.
Εγώ που παρακολούθησα την παράσταση από την οθόνη, πιστεύω ότι έχασα μεγάλο μέρος της μαγείας της χορογραφίας. Ιδιαίτερα εντυπωσιακές ορισμένες σκηνές της. Δεν σας κρύβω ζήλεψα λιγάκι την δεύτερη κατηγορία, που κολυμπώντας και κάνοντας βουτιές παρακολουθούσε. Θα πρέπει να ήταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία. Για την πρώτη κατηγορία δεν μπορώ να φανταστώ το τι θα αισθάνονταν παρακολουθώντας μέσα από το βυθό!
Παρατεταμένο το χειροκρότημα και στο τέλος της παράστασης!
Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές. Εύχομαι η παράσταση, ως Παγκόσμια Πρώτη, να έγινε ευρέως γνωστή και να επαναληφθεί και του χρόνου. Να γίνει θεσμός.
Εγώ του χρόνου με μάσκα και αναπνευστήρα!
