Άρης της Σοφίας Αδαμίδου
Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
Η Αθήνα, η Ελλάδα, γιορτάζει την 73η επέτειο της αντίστασης του λαού στην επίθεση των Γερμανών. Φιέστες, ομιλίες. Μια μέρα μετά ο Άρης περπατά στους δρόμους της Αθήνας. Της Αθήνας με τους άστεγους. Περπατά και φαίνεται τίποτα να μην έχει αλλάξει. Φτώχεια πάλι, άνθρωποι στους δρόμους. Δυστυχία. Tι να σκέφτεται άραγε;
Το video με τον Άρη προβάλλεται πριν αρχίσει η παράσταση «Άρης».
Βρίσκομαι στο θέατρο Cartel για να παρακολουθήσω την πρεμιέρα της παράστασης Άρης σε κείμενο της Σοφίας Αδαμίδου.
Ο Τάσος Σωτηράκης,ο Άρης, μπαίνει στην σκηνή κρατώντας ένα φανάρι. Η τρομερή ομοιότητα του νεαρού ηθοποιού με τον Άρη Βελουχιώτη είναι το πρώτο σοκ. Μόνο από την σωματική διάπλαση καταλαβαίνεις ότι δεν σηκώθηκε από τον τάφο του ο Άρης Βελουχιώτης, ο οποίος ήταν μικρόσωμος, ενώ ο Τάσος Σωτηράκης είναι ένας “γίγαντας”. Και σωματικά και υποκριτικά, καθώς παρακολουθούμε την παράσταση. Σβήνει το φανάρι και αρχίζει την αφήγηση της ζωής του.
Σε όλη την διάρκεια της παράστασης στο video wall, παρατηρούμε αληθινά περιστατικά των γεγονότων της πολυτάραχης εκείνης εποχής
Ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΛΑΣ. Ο Θανάσης Κλάρας. Ο Μιζέριας. Η ανατίναξη του Γοργοπόταμου. Ο αρνητής της Βάρκιζας. Το τέλος που ο ίδιος διάλεξε για την ζωή του. Βήμα-βήμα η πορεία ενός ανθρώπου που αγαπήθηκε παράφορα και μισήθηκε θανατηφόρα.
«Ακούω και δεν ακούω τα όσα μου σούρουν. Δηλωσίας, αποστάτης, τον διέγραψε το κόμμα του, επαναστάτης, είχε δίκιο, είχε άδικο, ήρωας, εγκληματίας».
To κείμενο της παράστασης είναι της Σοφίας Αδαμίδου. Eίναι λεπτομερές και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Έχει επικεντρωθεί όχι μόνο στα ιστορικά γεγονότα της εποχής, αλλά και στην προσωπικότητα του Άρη Βελουχιώτη.
Ο νεαρός ηθοποιός Τάσος Σωτηράκης έχει μια εκπληκτική εμφάνιση στην σκηνή. Όπως ανέφερα, μοιάζει καταπληκτικά με τις φωτογραφίες του Άρη Βελουχιώτη που έχουμε δει. Έχει κάνει δικό του το κείμενο. Φαίνεται ότι ο Άρης έχει μπει στο «αίμα» του. Ζει με την ψυχή του, την καρδιά του, την ερμηνεία του. Με ορμή, τόλμη, θάρρος, νεύρο, θυμό, δάκρυ ενσαρκώνει τον Άρη.
«Αχ, ρε μάνα!» μονολογεί, κοιτάζοντας την φωτογραφία της μάνας του και ένα δάκρυ τρέχει και από τα δικά μου μάτια. Είναι μια συναρπαστική ερμηνεία που σε συγκλονίζει και δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Μας φορτίζει συγκινησιακά.
Ας κρατήσουμε το όνομά του νεαρού ηθοποιού, αλλά και μουσικού και συνθέτη, Τάσου Σωτηράκη. Θα μας απασχολήσει πολύ για πολλά χρόνια. Γιατί βλέποντάς τον, παρακολούθησα ένα πολύ έμπειρο, «μεγάλο» ηθοποιό.
Η σκηνοθεσία της παράστασης ανήκει στον Βασίλη Μπισμπίκη και μου άρεσε η πρωτότυπη και ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά του. Χρησιμοποιεί και κινηματογραφικά στιγμιότυπα στο video wall, που μας θυμίζουν ιστορικά γεγονότα και καθοδηγεί τον νεαρό ηθοποιό σταθερά και με νεύρο στο δύσκολο ρόλο του. Δεν παρακολουθείς μία αφήγηση, ένα μονόλογο, ζεις μια ολόκληρη εποχή Γινόμαστε μάρτυρες ιστορικών γεγονότων που συμμάδεψαν την ιστορία της πατρίδας μας. Και το κείμενο της Σοφίας Αδαμίδου και η σκηνοθετική προσέγγιση του Βασίλη Μπισμπίκη αποσκοπούν στο να μας παρουσιάσουν έναν αγωνιστή που πίστεψε και έμεινε πιστός στα ιδανικά του, θέτοντας πάνω απ’ όλα το συμφέρον της πατρίδας του.
Συγκλονιστικός ο Τάσος Σωτηράκης την στιγμή που παίρνει στα χέρια του το “κεφάλι” του συντρόφου του Τζαβέλα, τον οποίον έχουν αποκεφαλίσει οι αντίπαλοι.
Δυνατό ατού της παράστασης είναι και η μουσική των Villagers of Ioannina, που συνδυάζει τα δημοτικά τραγούδια και το ροκ. Ακόμα και η δυνατή ένταση σε κάποιες στιγμές είναι στα συν της παράστασης
Οι σκοτεινοί, αλλά απόλυτα ταιριαστοί στην παράσταση φωτισμοί, ανήκουν στον Λάμπρο Παπούλια.
Το σκηνικό λιτό και απλό, μας μεταφέρει στην όχι και τόσο μακρινή, επώδυνη εποχή της πατρίδας μας. Εντυπωσιακό το στρατιωτικό ντύσιμο του Τάσου Σωτηράκη!.
Μια παράσταση που αξίζει να δείτε, βάζοντας στην άκρη τα πολιτικά πιστεύω. Μια παράσταση που σε βάζει σε σκέψεις, σε προβληματίζει για όλα όσα έγιναν και για αυτά που θα γίνουν.
«Πριν κάμποσο καιρό, πάνου στη Λιάκουρα, στο αετοχώρι το Δαδί, ρώτησα ένα παιδί ως οχτώ χρονώ:
-Toν ξέρεις τον Άρη;
-Nαι, μου λέει. Τον ξέρω.
-Τον είδες ποτέ σου;
-Όχι. Μα τόνε ξέρω
-Πώς είναι;
-Τρεις βολές πιο αψηλός από τον πατέρα μου. Κι έχει ένα μεγάλο-μεγάλο κόκκινο άλογο. Και πίσω τον ακολουθάει πάντοτες ένας τρανός αητός με μια σημαία»
Ταυτότητα Παράστασης
Σκηνοθεσία: Βασίλης Μπισμπίκης
Στον ρόλο του Άρη ο Τάσος Σωτηράκης.
Ο ηθοποιός Θοδωρής Τσουανάτος και ο μικρός Πέτρος Φλωράκης «έδωσαν» τις φωνές τους.
Σκηνικά – κοστούμια: Ομάδα Cartel
Μουσική: Villagers of Ioannina City (VIC). Το τραγούδι «Αρη μου», σε στίχους Αγλαϊας Κλάρα, μελοποίησε και ερμηνεύει η Ερωφίλη. Το μουσικό κομμάτι της έναρξης και του τέλους είναι του Βασίλη Καραγιάννη.
Κινησιολογία: Αγγέλα Πατσέλη
Φωτισμοί: Λάμπρος Παπούλιας
Επιμέλεια video: Ηλίας Φλωράκης-Ειδικά Εφέ: Προκόπης Βλασερός
Φωτογραφίες: Δήμητρα Ψυχογυιού
Σκίτσο αφίσας: Γιώργος Γούσης-Σχεδιασμός αφίσας: Νικολέτα Διολή
Εκτέλεση Παραγωγής: Φαίη Τζήμα.
Μέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 9 μ.μ.
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ γενική είσοδος, 8 ευρώ μειωμένο, 5 ευρώ για ανέργους.
Τόπος: Τεχνοχώρος Cartel (Μικέλη 4 & Αγ. Άννης Βοτανικός -Στάση μετρό Ελαιώνας-τηλ. 693 989 8258)
