Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ.!!! Η γιαγιά μου συνήθιζε να μου λέει «Την Πρωτοχρονιά να κάνεις πράγματα που αγαπάς, για να τα κάνεις όλο τον χρόνο». Τι πιο όμορφο για μένα. Μετά το παραδοσιακό οικογενειακό τραπέζι, την ανταλλαγή των δώρων, τις ευχές, θα πάω θέατρο. Την μεγάλη μου αγάπη. Θα πάω στο ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ, που όλα τα χρόνια λειτουργίας του μας έχει συνηθίσει σε πολύ αξιόλογα και ποιοτικά έργα. Και σήμερα παίζει το έργο ΑΓΑΠΗΤΗ ΕΛΕΝΑ της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια. Κόσμος πολύς στο όμορφο φουαγιέ, απολαμβάνει τον καφέ ή το ποτό του πριν ακούσουμε το τρίτο κουδούνι!
H αίθουσα κατάμεστη! Ούτε μία θέση κενή! Και το ευχάριστο για μένα, τα πολλά νέα παιδιά! Το έργο της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια επίκαιρο όσο ποτέ. Η βία στη ζωή των νέων! Η παντελής έλλειψη αξιών, ήθους, ηθικής. Χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα αρκεί «να ανέβουμε». Να ανέβουμε κοινωνικά, οικονομικά, χωρίς δουλειά, χωρίς κόπο.
Η Αριέττα Μουτούση ερμηνεύει τον δύσκολο ρόλο της ιδεαλίστριας, γεροντοκόρης καθηγήτριας που ζει με τις ιδέες της, τις αξίες της. Φροντίζει και την άρρωστη μητέρα της! Πιστεύει, χαίρεται, ενθουσιάζεται, όταν ξαφνικά χτυπά η πόρτα και τέσσερις μαθητές της θυμήθηκαν τα γενέθλιά της και θέλουν να τα γιορτάσουν μαζί. Χαίρεται σαν παιδί. Πιστεύει στους ανθρώπους. Ο σκοπός των νεαρών μαθητών όμως είναι άλλος. Αρχίζοντας με καλοπιάσματα και ευγένεια προς την καθηγήτριά τους, πατάνε στον ευαίσθητο σημείο της αρρώστιας της μητέρας της και προθυμοποιούνται να της βρουν τον καλύτερο καθηγητή. Καθώς καταλαβαίνουν ότι δεν θα καταφέρουν τον σκοπό τους με τα καλοπιάσματα, γίνονται ολοένα και πιο βίαιοι, ειρωνικοί, αναιδείς. Πρέπει οπωσδήποτε να αντικαταστήσουν τα γραπτά του διαγωνίσματος με νέα για να μπορέσουν να μπουν στο Πανεπιστήμιο. Έτσι χωρίς διάβασμα, χωρίς κόπο. Με την βία, με τον εκφοβισμό, με την απατεωνιά, με το θράσος τους.
Τα παιδιά δεν έχουν αξίες. Τις θεωρούν «ξεπερασμένες». Μαγκιά να προχωρήσουν, να φθάσουν ψηλά χωρίς κόπο!!! Πρέπει να βρουν το κλειδί που θα τα οδηγήσει στα γραπτά του διαγωνίσματος. Πάση θυσία! Πρέπει να ανοίξουν το συρτάρι με τα γραπτά. Αυτό μόνο βλέπουν μπροστά τους ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ.
Έχουν ένα σκληρό αντίπαλο απέναντί τους. Η καθηγήτριά τους είναι μια ιδεολόγος. που πιστεύει στις αξίες της ζωής. Είναι όμως μόνη της με τέσσερεις έτοιμους για όλα μαθητές της, που έχουν πλήρη περιφρόνηση στους κανόνες καλής συμπεριφοράς, ηθικής, ήθους και το παιχνίδι γίνεται όλο και πιο σκληρό, όλο και πιο ακραίο. Την φυλακίζουν μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Δεν θα προδώσει τις αξίες της ό,τι και αν της κάνουν και το δραματικό φινάλε δεν θα αργήσει να έρθει!
Το έργο σε κρατά σε εγρήγορση σε όλη την διάρκεια της παράστασης.
Εξαιρετική, ιδανική και μοναδική η Αριέττα Μουτούση στο ρόλο της. Μας εκπλήσσει ευχάριστα με το αστείρευτο ταλέντο που ξετυλίγει μπροστά στα μάτια μας. Σίγουρα θα είναι υποψήφια για θεατρικό βραβείο γυναικείου ρόλου. Το αξίζει!
Και οι νεαροί ηθοποιοί Γ. Λεάκος, Δ. Σαμόλης, Χρ. Κοντογεώργης και Ηρώ Πεκτέση είναι επίσης πολύ καλοί. Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη υπέροχη, καθώς και τα σκηνικά του Γ Χατζηνικολάου, που μας μεταφέρουν στην Σοβιετικά Ένωση του 1980. Φωτισμός του Αντ. Παναγιωτόπουλου.
Δίκαια δόθηκε παράταση του έργου. Είναι από τα ωραιότερα έργα της φετινής θεατρικής περιόδου. Σπεύσατε!!!
