Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
Στο Θέατρο Αλκμήνη παρακολούθησα την παράσταση Φλάι σε κείμενο της Στέλλας Ζαφειροπούλου. Μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση με πολλά βαθειά νοήματα, διδάγματα που βγαίνουν από μια απλή αφήγηση μιας «μύγας». Μονόλογος με πρωταγωνίστρια την Λίλη Τσεσματζόγλου, σε σκηνοθεσία Πέπης Μοσχοβάκου.
Η Λίλη Τσεσματζόγλου σε γεμίζει αισθήματα, απορίες, ερωτηματικά. Μόνη της στην σκηνή, με το σκοτεινό αφαιρετικό, ιδιαίτερο σκηνικό της Κικής Μήλιου, με διάφορα αντικείμενα στο κέντρο της σκηνής. Αισθησιακή, μιλά με πάθος, μιλά με το βλέμμα της, με την κίνηση του σώματος, τα χορευτικά της, την κίνηση των χεριών της, τα πετάγματα του σώματός της. Χιλιάδες εκφράσεις αλλάζει το πρόσωπό της. Χιλιάδες στάσεις παίρνει το σώμα της. Το βλέμμα της σε κοιτά με φόβο, με πάθος, με απογοήτευση, με θλίψη, με λύπη, με χαρά. Εξαιρετική, καθηλωτική ερμηνεία.
Το κείμενο της Στέλλας Ζαφειροπούλου είναι μεστό, γεμάτο αγωνία και ερωτηματικά. Ένας άνθρωπος ψάχνει την αποδοχή σε έναν κόσμο που οι άνθρωποι του στέρησαν. Μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο και αφηγείται την ζωή του. Φλάι είναι ο τίτλος της παράστασης. Φλάι εκτός από μύγα, σημαίνει πτήση, πέταγμα, τρέπομαι σε φυγή, δραπετεύω. Δραπετεύω από τι; Από τους όρους ζωής που άλλοι έφτιαξαν για μένα; Ένας ιλαροτραγικός μονόλογος που μιλά για εκείνους που έπαψαν να αντέχουν το βάρος της πραγματικότητας στους ώμους τους. Για τη διαφορετικότητα, τις συμβάσεις, τους ψυχαναγκασμούς, την έλλειψη αποδοχής και κατανόησης. Αλλάζοντας συνεχώς νοερά, ψάχνει απελπισμένα μια γη που θα τον δέχεται για αυτό που είναι. Ψάχνει μια γη, για να γίνει αποδεκτός χωρίς ερωτήσεις. Θα μπορέσει να βρει αυτόν τον τόπο; Yπάρχει;
Τι συμβαίνει όταν δεν μπορείς να ενσωματωθείς στους «κανόνες» του συστήματος; Τότε το σύστημα σε αποκλείει, σε απομακρύνει. Το σύστημα έχει κανόνες που πρέπει να εφαρμόζεις και να ακολουθείς.
Η κριτική της μάνας του από την παιδική του ηλικία έχει σημαδέψει την ζωή του, η αναζήτηση της ταυτότητάς του τον οδηγεί σε δύσκολα μονοπάτια. Το σύστημα δεν σου χαρίζεται. Σε διαγράφει. Σε απομακρύνει. Και ή κλείνεσαι στον εαυτό σου, ή «μεταμορφώνεσαι» σε μία όμορφη χρυσόμυγα και δραπετεύεις ή κλείνεσαι σε τέσσερις τοίχους ενός ιδρύματος και προσπαθείς να δεις μια ηλιαχτίδα στο μικρό σου δωμάτιο.
Οι συμβουλές των γονέων «Μακάρι να μου έμοιαζες, έστω και στο μικρό μου δαχτυλάκι», «Απορώ, απορώωωω. Δεν μου πήρες τίποτα», «Όχι μην κάνεις παρέα με αυτόν! Κοίτα αυτόν! ” έχουν βγει από το στόμα όλων σχεδόν των γονέων. Νοιαζόμαστε για την ζωή των παιδιών με τα δικά μας όμως θέλω, με τα δικά μας κριτήρια. Δεν τα ρωτάμε ποτέ τι είναι ευτυχία για τα ίδια. Θέλουμε να γίνουν κάτι παραπάνω από εμάς. Και τα εγκλωβίζουμε σε μία κατάσταση που πολλές φορές δεν μπορούν να διαχειριστούν.
«Εννοώ, τι λέξη είναι το καθωσπρέπει» αναρωτιέται η πρωταγωνίστριά μας. «Είναι μία; Είναι δύο με κενό ανάμεσα; Και τι σημαίνει να είσαι καθωσπρέπει. Εγώ τις ενώνω. Τις γράφω σαν μια. Έτσι δείχνει καλύτερα τη σύνδεση. Την εξάρτηση ίσως. Την κατοχή. Δεν αρκεί το “πρέπει”, χρειάζεται και ένα “καθώς” μπροστά να το κάνει πιο ισχυρό».
Τι συμβαίνει σε ένα άτομο, όταν είναι ιδιαίτερο; Αυτό αφηγείται και «Ο μπούφος που δεν μπορούσε να κάνει μπου» του Ρόμπερτ Φίσερ: Το μπουφάκι που, όσο και αν προσπαθούσε, όσο και αν προσπάθησαν οι γονείς του έλεγε μόνο «μπα». Και εκδιώχτηκε από τον μικρόκοσμο των μπούφων. Μετά από περιπλανήσεις και μαθήματα ζωής «φούσκωσε τα φτερά του και είπε: «Είμαι ελεύθερος! Ελεύθερος απ΄ όλα τα τα-μπουουου».
«Η κατανόηση ..μιας ιδιαίτερης ζωής.. δύσκολο πράγμα.. αναπόδεκτο. Γιατί ..η ιδιαίτερη ζωή.. έχει πολλές τρύπες… και η συνηθισμένη μπαλώματα» .
Ο φωτισμός της Κατερίνας Μαραγκουδάκη παίζει ιδιαίτερο ρόλο σε όλη την διάρκεια της παράστασης.
Η σκηνοθεσία της Πέπης Μοσχοβάκου είναι ιδιαίτερη. Σου εξάπτει την φαντασία και περιμένεις με αγωνία το επόμενο «πέταγμα». Ιδιαίτερη και συγκλονιστική. Και η μουσική του Γιάννη Οικονόμου που πλημμυρίζει την κατάμεστη αίθουσα, δημιουργεί μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα. Απλά, λειτουργικά και όμορφα τα κοστούμια της Κικής Μήλιου.
Το Φλάι είναι μία πικρή σάτιρα. Η αγωνιώδης διαδρομή ενός ανθρώπου να βρει την ταυτότητά του. Προλαβαίνετε να το δείτε.
Καλή σας θέαση!
Ταυτότητα της παράστασης:
Φλάι της Στέλλας Ζαφειροπούλου.
Θέατρο Αλκμήνη
Πρωταγωνιστεί η Λίλη Τσεσματζόγλου
Σκηνοθεσία Πέπη Μοσχοβάκου
Σκηνικά-Κοστούμια Κική Μήλιου
Μουσική Γιάννης Οικονόμου
Επιμέλεια κίνησης Νερίνα Ζάρπα
Φωτισμός Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Κάθε Τετάρτη στις 21.30.