Τρεις αδελφές του Άντον Τσέχωφ – Θέατρο Τζένη Καρέζη

Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του Θεάτρου Τζένη Καρέζη βρίσκεσαι στο όμορφο φουαγιέ με τους τοίχους γεμάτους από φωτογραφίες από θεατρικά έργα της αείμνηστης Τζένης Καρέζη.

Δευτερότριτα παίζεται το έργο Τρεις αδελφές του Άντον Τσέχωφ, από μία άλλη ιδιαίτερη οπτική γωνία της σκηνοθέτιδος Γεωργίας Ανδρέου.

Χωρίς σκηνικά !!! Και με ένα Video-Wall.

Σε πλημμυρίζει μια όμορφη μουσική, του Κώστα Δημουλέα, και οι τρεις αδελφές επί σκηνής, ντυμένες με λευκές μακριές τουαλέτες-νυφικά, του Βασίλη Μπαρμπαρίγου και κάτασπρα μαλλιά, επί σκηνής. Με τον φωτισμό του Παναγιώτη Λαμπή, σχηματίζεται γύρω τους ένα φωτεινό τετράγωνο και αυτές εγκλωβισμένες μέσα. Είναι ο εγκλωβισμός της ζωής των τριών αδελφών, τα όνειρά τους που δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα, η μίζερη καθημερινότητα στη μικρή κωμόπολη τους; Η ζωή τους που έφυγε, πέρασε  και δεν μπόρεσαν, δεν τόλμησαν να ζήσουν; To άπιαστο όνειρό τους για επιστροφή στην αγαπημένη τους Μόσχα;

Oι τρεις αδελφές γίνονται έξι.  Και στέκονται απέναντι. Με τις όμορφες λευκές τουαλέτες. Οι τρεις με τα μαλλιά άσπρα σαν το χιόνι και οι τρεις με τα ξανθά μαλλιά της νιότης.

Το παρελθόν και το μέλλον. Τα όμορφα νιάτα που ονειρεύονται, κάνουν σχέδια για το μέλλον και απέναντί τους το τραγικό μέλλον. Τα γηρατειά. Τα όνειρα που έμειναν ανεκπλήρωτα  ή που δεν τόλμησαν καν να αρχίσουν να τα πραγματοποιούν από φόβο, όσο είχαν τον χρόνο και μπορούσαν. Η τραγική και σκληρή  πραγματικότητα της ζωής τους.

«Οι συνθήκες και τα πάθη των Τριών Αδελφών, ο κόσμος τους, μας είναι πολύ οικεία στο σημερινό αφιλόξενο κι εχθρικό τοπίο κρίσης, μαρασμού και αλλαγής», αναφέρει η σκηνοθέτης στο Δελτίο Τύπου.

Η κινησιολογία, Γιάννας Μελά, παίζει βασικό και σημαντικό ρόλο στη ροή του έργου. Πρωτότυπη και πολύ ενδιαφέρουσα.

Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί στη σκηνή όταν η μεγαλύτερη αδελφή κάνει κινήσεις με τα χέρια προς την μικρότερη θέλοντας να της πει ότι δεν μπορεί πια να κάνει τίποτα, παρά να ακούσει και να ακολουθήσει την τύχη της. Όλα είναι μάταια πια!

Κακιά, περήφανη, αγέρωχη  η νύφη, η γυναίκα του αδελφού τους, τις περιφρονεί, τους παίρνει τις ζωές τους, αλλά αυτές δεν αντιδρούν, υποκύπτουν.

Οι τρεις αδελφές κάνουν όνειρα για τον αδελφό τους. Θέλουν να τον δουν ακαδημαϊκό, να πάνε όλοι στη Μόσχα και  απογοητεύονται οικτρά όταν αυτός βολεύεται στη μικρή και μίζερη κωμόπολή τους και ανέχεται την σύζυγό του, γνωρίζοντας ότι τον απατά.

Παρακολουθείς την παράσταση με μεγάλο ενδιαφέρον καθ’ όλη την διάρκειά της.

Όλη η ομάδα των νέων παιδιών είναι ταλαντούχα!

Οι υπέροχοι φωτισμοί του Παναγιώτη Λαμπή δημιουργούσαν μία εξαιρετική ατμόσφαιρα. Φανταστικά και τα κοστούμια του Βασίλη Μπαρμπαρίγου.

Γλυκιά μουσική ακούγεται κατά την διάρκεια της παράστασης.

Μια πολύ όμορφη παράσταση που θα παίζεται μέχρι το τέλος Μαΐου. Από τα θεατρικά  έργα, που τα απολαμβάνεις και σε προβληματίζουν. Αυτό που πρέπει κατά την γνώμη μου να σου δίνει το καλό θέατρο. Πρέπει να ζήσουμε τα όνειρά μας, πρέπει να τα κυνηγάμε, να τολμάμε. Και αν δεν πετύχουμε, θα έχουμε την ευχαρίστηση ότι προσπαθήσαμε.

Μην την χάσετε!!!