Ο Νικολάι Γκόγκολ (1 Απριλίου 1809 – 4 Μαίου 1852) είναι Ουκρανός θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και διηγηματογράφος. Τα έργα του συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα αριστουργήματα της ρωσικής λογοτεχνίας του 19ου αιώνα. Θεωρείται εφάμιλλος μεγάλων συγγραφέων, όπως ο Λέων Τολστόι και ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.
Στο ημερολόγιο ενός τρελού, γραμμένο σε πρώτο ενικό, ο ήρωας μας, ο Ποπρίστσιν είναι ένας κατώτατος δημόσιος υπάλληλος. Κανείς δεν του δίνει την παραμικρή σημασία, περνά και ζει «αόρατα» ανάμεσα στους άλλους συναδέλφους του. Μέσα από το ημερολόγιό του μας ανακαλύπτει τις σκέψεις του για την κοινωνία, τον προϊστάμενό του, την κόρη του προϊσταμένου την οποία και έχει ερωτευτεί παράφορα και αρχίζει να κάνει όνειρα. Όνειρα, σκέψεις που με μαθηματική ακρίβεια τον οδηγούν στον κοινωνικό αποκλεισμό και στην τρέλα.
Η μοναξιά του είναι αφόρητη. Πώς μπορεί να ζήσει σε ένα κόσμο που τα πάντα μετριώνται και ζυγίζονται με το χρήμα και πόσο υψηλά κοινωνικά βρίσκεσαι. Αυτός ονειρεύεται, πηγαίνει θέατρο, πιστεύει σε αξίες που δεν υπάρχουν πια.
Το κείμενο του Γκόγκολ είναι πικρό, δραματικό, συγκινητικό. Μέσα από τις χιουμοριστικές σκηνές αναβλύζει ένα μεγάλο γιατί. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου πετιέται το άγχος του ανθρώπου και καταλαβαίνει ότι είναι αναλώσιμος.
Μπορεί ένας άνθρωπος να αντέξει τις πιέσεις που δέχεται καθημερινά, από ανθρώπους που κατέχουν θέσεις που δεν τις αξίζουν; Μπορεί να τσαλακώνεται η υπόληψη, ο εγωισμός του; Μπορεί η ανικανότητα να υπερισχύει των προσόντων;
Ο ήρωας του Γκόγκολ του 19ου αιώνα πόσο μπορεί να διαφέρει από έναν σημερινό άνθρωπο. Πόσο τρομακτικά επίκαιρο το ημερολόγιό του. Ένα δριμύ και φοβερό κατηγορώ και για την σημερινή κοινωνία μας.
«Σήμερα η Ισπανία απέκτησε βασιλέα. Εμένα» αναφωνεί ο φτωχός Ποπρίστσιν και ο δρόμος προς την παράνοια είναι πλέον ανοιχτός. Δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ λογικής και τρέλας.
Ο Σωτήρης Χατζάκης σκηνοθετεί και ερμηνεύει «Το ημερολόγιο ενός Τρελού» του Νικολάι Γκόγκολ στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης .
O Σωτήρης Χατζάκης που επιτρέφει στη σκηνή μετά από 17 χρόνια για να υποδυθεί τον τραγικό ήρωα του Γκόγκολ. Ένα ρόλο που τον έχει υποδυθεί ο μεγάλος μας Δημήτρης Χορν, ο Θύμιος Καρακατσάνης, ο Κώστας Καρράς. Πιστεύω ότι είναι ένας ρόλος με τον οποίο όλοι οι ηθοποιοί θα θέλουν να αναμετρηθούν.
Ο Σωτήρης Χατζάκης δηλώνει ότι επιστρέφει στην ηθοποιία αν και δεν είχε φύγει ποτέ στην πραγματικότητα. «Ο Ηθοποιός ήταν και είναι το κέντρο του θεατρικού μου σύμπαντος. Και τις σκηνοθεσίες μου, πρωτίστως, απ’ την πλευρά του ηθοποιού τις έκανα. Πολύ καιρό δεν κρύφτηκα στις κουίντες; Ας βγούμε τώρα στο φώς της σκηνής, εκεί συντελούνται τα πλέον κρίσιμα γεγονότα».
«Το ημερολόγιο ενός Τρελού» είναι ένα έργο σύγχρονο όσο ποτέ στην Ελλάδα του σήμερα, αφού η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει την παρανοϊκή, κωμική του ολισθηρότητα. Γι’αυτό το λόγο, για το ανέβασμα της παράστασης, ο Σωτήρης Χατζάκης συνεργάζεται στενά με τον Ματθαίο Γιωσαφάτ για την ψυχαναλυτική προσέγγιση του ρόλου.
Η μεγάλη κωμωδία της ύπαρξης συναντά την ελευθερία της εσωτερικότητας και ο μικρός άνθρωπος, που είχε μεγάλες προσδοκίες, εισέρχεται στην σκηνή με το επίσημο ένδυμα του κλόουν».
Μπαίνοντας στην αίθουσα το Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης τα υπέροχα και πρωτότυπα σκηνικά της Έρσης Δρίνη τραβάνε την προσοχή μου. Ένας τεράστιος ανθρώπινος εγκέφαλος, ένα πορφυρούν βελούδινο ύφασμα. Εντυπωσιάζουν και με προδιαθέτουν για την παράσταση που θα παρακολουθήσω.
Tον Σωτήρη Χατζάκη τον έχω θαυμάσει σαν σκηνοθέτη. Δεν τον είχα απολαύσει σαν ηθοποιό. Η ερμηνεία του είναι μοναδική, συγκλονιστική. Και αφοπλιστικά φυσική. Ένα εγκλωβισμένο, φοβισμένο ον, που προσπαθεί να αντιδράσει στο σύστημα αλλά δυστυχώς το σύστημα τον εξαφανίζει. Παίζει με τις κινήσεις του, το σώμα του, τις σιωπές του. Ζει και νιώθει το κείμενο.
Σκηνοθετεί ο ίδιος την παράσταση, δίνοντας βαρύτητα στο σημερινό κοινωνικό γίγνεσται, στις πλασματικές αξίες τις οποίες βιώνουμε. Τίποτα δεν είναι αληθινό. Έχουμε εγκλωβιστεί σε ένα ψεύτικο περιβάλλον που εμείς δημιουργήσαμε και προσπαθούμε να βρούμε δρόμο διαφυγής. Έχει δώσει έμφαση στην μοναξιά του βιώνει ο σημερινός άνθρωπος. Στην περιφρόνηση του ανθρώπου που δεν διαθέτει χρήματα και υψηλή κοινωνική θέση.
Εντυπωσιακοί οι φωτισμοί της Χριστίνας Θανάσου «παίζουν» με έντονα χρώματα δημιουργώντας μία ιδιαίτερα ατμόσφαιρα.
Μια παράσταση που όσες φορές να την δεις σε συγκινεί, σε συγκλονίζει.
Μια παράσταση που μου άρεσε πάρα πολύ και προτείνω να μην την χάσετε!
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Νικολάι Γκόγκολ – Το Ημερολόγιο ενός Τρελού
Μετάφραση: Ελένη Μπακοπούλου
Θεατρική διασκευή – Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: Σωτήρης Χατζάκης
Καλλιτεχνική συνεργασία – ψυχαναλυτική προσέγγιση του ρόλου: Ματθαίος Γιωσαφάτ
Σκηνικά – Κοστούμια: ‘Ερση Δρίνη
Σχεδιασμών φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μελίνα Κατσακούλη
Φωτογράφος παράστασης: Πάτροκλος Σκαφίδας
Την παράσταση επιμελήθηκε μουσικά ο σκηνοθέτης
Παραγωγή: Red Moonlight Productions
Ώρα έναρξης: 21:00
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: δώδεκα (12,00) ευρώ
Προπώληση: δέκα (10,00) ευρώ. Η προπώληση ισχύει για όλο το διάστημα των παραστάσεων
Μειωμένη τιμή: οκτώ (8,00) ευρώ. Το μειωμένο εισιτήριο περιλαμβάνει τις εξής κατηγορίες: Μαθητικό/ Φοιτητικό/ Νεανικό (έως 26 χρονών) / Κατόχοι κάρτας ανεργίας (ΟΑΕΔ) / Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ) & Ευρωπαϊκής Κάρτας Νέων/ Κάτοχοι Κάρτας Πολιτισμού/ Κάτοχοι Κάρτας Club IFA (Γαλλικού Ινστιτούτου)/ Κάτοχοι Κάρτας ΙΤΙ (ΕΚΔΙΘ)/ Κάτοχοι Κάρτας ΟΙΕΛΕ (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας)/ Κάτοχοι κάρτας ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης)/ ΑμΕΑ/ Άνω των 65, ομάδες άνω των δέκα (10) ατόμων, Κάτοχοι Κάρτας ΣΕΗ.
1 σχόλιο
Εξαιρετική κριτική που σε εισαγάγει άμεσα στην εποχή και το κλίμα της εποχής. Είμαι σίγουρη και για την ποιότητα της παράστασης την οποία σκηνοθέτησε και παίζει ο ίδιος ο σκηνοθέτης Σ. Χατζάκης. Με παρακινεί να απολαύσω αυτό το κλασικό πια αριστούργημα του Γκόγκολ.