Νίκος Μήλιας – Συνέντευξη στο Theater Project 365
Συνέντευξη και φωτογραφίες: Λουκία Μητσάκου
Συναντηθήκαμε με τον Νίκο Μήλια ένα ηλιόλουστο πρωινό στα Εξάρχεια, σε μία πόλη άδεια λόγω των διακοπών του Πάσχα. Ο Νίκος Μήλιας παίζει στην παράσταση «Σ’ εσάς που με ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη που παρουσιάστηκε για δύο σεζόν στη Θεσσαλονίκη και τώρα θα παρουσιαστεί στην Αθήνα στο Αμφιθέατρο. Φέτος έπαιζε επίσης στην παράσταση «Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά και το καλοκαίρι θα κάνει περιοδεία με την παράσταση «Ηρακλής Μαινόμενος» σε σκηνοθεσία πάλι Δημήτρη Καραντζά. Μιλήσαμε για την παράσταση «Σ’ εσάς που με ακούτε» και για τον «Άγη», τον χαρακτήρα που υποδύεται σε αυτήν αλλά και για άλλες παραστάσεις που έχει λάβει μέρος, για τους σκηνοθέτες Χρήστο Θεοδωρίδη και Δημήτρη Καραντζά, για το ΚΘΒΕ. Δεν μείναμε, όμως, εκεί. Στην κουβέντα μας βρήκαν τη θέση τους πολλά θέματα: Μιλήσαμε για τις ανθρώπινες σχέσεις και την απομόνωση που βιώνουν οι άνθρωποι, για «προσωπικές επαναστάσεις», για ήττες και νίκες, για όνειρα. Ο Νίκος Μήλιας ανήκει στη νέα γενιά ηθοποιών που αγαπούν πολύ το θέατρο και έχουν ξεχωρίσει ήδη για τις υποκριτικές τους ικανότητες. Είναι αεικίνητος. Νοιάζεται για τη ζωή τη δική του αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας και ενδιαφέρεται για μία καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους.
Πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Σ’ εσάς που με ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, που παρουσιάστηκε για δύο σεζόν στη Θεσσαλονίκη και τώρα θα παρουσιαστεί στο Αμφιθέατρο στην Αθήνα. Ποιο είναι το κεντρικό θέμα της παράστασης;
Πρόκειται για ιστορίες ανθρώπων που προσπαθούν να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη χωρίς να ενοχλούν τους άλλους. Κάποιοι άνθρωποι μαζεύονται για να μοιραστούν μια ιστορία ο ένας με τον άλλον για να προσπαθήσουν να νιώσουν κάπως καλύτερα.
Στην πραγματική ζωή πιστεύεις πως αυτό είναι κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε;
Όχι, υπάρχει μεγάλη απομόνωση πλέον. Όλοι μένουν όλο και περισσότερο μόνοι τους. Οι σχέσεις είναι δύσκολες. Ακόμα και στο θέατρο, δεν υπάρχουν πλέον πολλές ομάδες, δεν μπορούν να κρατηθούν.
Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Χρήστο Θεοδωρίδη και πώς ήταν η διαδικασία των προβών;
Ήταν πολύ ωραία. Γίναμε όλοι μια οικογένεια. Μέσα σε ένα χρόνο όλοι γίναμε φίλοι και κάποιοι δεθήκαμε ακόμα περισσότερο. Ο Χρήστος Θεοδωρίδης και η Ξένια Θεμελή έφτιαξαν ένα πολύ οικογενειακό κλίμα και αισθανόμασταν όλοι μεγάλη ασφάλεια ενώ δεν γνωριζόμασταν.
Πολύ σημαντικό στοιχείο αυτό, να περνάς καλά με τους ανθρώπους που συνεργάζεσαι και να χαίρεσαι.
Ναι, είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις ασφάλεια και να μην υπάρχουν γκρίνιες και να είναι καλό το κλίμα.
Μίλησέ μας για τον Άγη, την ήρωα που υποδύεσαι. Τι αγαπάς περισσότερο σε αυτόν τον χαρακτήρα;
Αγαπώ πολύ το ότι θέλει να φροντίζει τους δικούς του ανθρώπους, θέλει να πηγαίνει κόντρα στο άδικο και νοιάζεται πολύ για τους αδύναμους. Ο Άγης προσπαθεί πάντα για κάτι καλύτερο. Προσπαθεί να μην πονάνε οι άλλοι και να δικαιωθούν κάποιοι που δεν έχουν δικαιωθεί ποτέ και το αξίζουν. Κουβαλάει ο ίδιος το τραύμα των άλλων.
Ο Άγης στην παράσταση «Σ’ εσάς που με ακούτε» προσπαθεί να απαλύνει τον πόνο των άλλων, προσπαθεί να κουβαλήσει ο ίδιος το βάρος τους. Εσύ ως άνθρωπος όταν θέλεις να απαλύνεις τον πόνο των άλλων κουβαλάς το βάρος το δικό τους ή το διαχειρίζεσαι διαφορετικά;
Ναι, κουβαλάω εγώ το βάρος των άλλων όπως αντίστοιχα και οι φίλοι μου θα κουβαλήσουν και το δικό μου βάρος. Προσπαθώ είτε για τους φίλους μου είτε για τη σχέση μου να είμαι εκεί και να κουβαλήσω όταν χρειαστεί, γιατί ξέρω ότι θα με κουβαλήσουν κιόλας.
Η παράσταση «Σ’ εσάς που με ακούτε» είχε μεγάλη επιτυχία και πολύ θερμή ανταπόκριση στη Θεσσαλονίκη. Γιατί πιστεύεις πως αυτή η παράσταση αφορά τόσο πολύ τον κόσμο σήμερα;
Αφορά πολύ τον κόσμο, γιατί βρισκόμαστε πάλι σε ένα τέτοιο πλαίσιο, στο οποίο κυριαρχεί η αδικία και κυριαρχούν πολιτικές οι οποίες είναι, αν δεν είναι φασιστικές, είναι στο όριο του φασισμού. Οι νέοι άνθρωποι, κυρίως, το αναγνωρίζουν αυτό και προσπαθούν να το αλλάξουν, γι’ αυτό ταυτίζονται με αυτούς τους ήρωες. Και οι μεγαλύτεροι άνθρωποι, βέβαια, το αναγνωρίζουν και ταυτίζονται, απλά οι νέοι εξαιτίας ακριβώς του ότι είναι νέοι έχουν ένα πάθος, έχουν μια τρέλα και θέλουν να το ανατρέψουν όλο αυτό.
Τι συνιστά για εσένα «προσωπική επανάσταση»;
Για εμένα, «προσωπική επανάσταση» θα πει να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος στη δουλειά μου, στις ανθρώπινες σχέσεις, να είμαι ανοιχτός και να διατηρώ την ευαισθησία μου. Να προσπαθώ να εξελίσσομαι και να εξελίσσω τον τόπο που ζω χωρίς να με αλλάζει σε κάτι κακό και χωρίς να το κάνω όλο αυτό με υπόγειους τρόπους. Να είναι οι άνθρωποι γύρω μου καλά και όχι μόνο οι κοντινοί μου άνθρωποι αλλά ολόκληρη η κοινωνία. Όταν η κοινωνία πάσχει, φαίνεται στην καθημερινότητα και το φέρεις και εσύ ο ίδιος.
Με αφορμή τον τίτλο της παράστασης «Σ’ εσάς που με ακούτε», πιστεύεις ότι ακούμε πραγματικά τους άλλους;
Όχι, πλέον δεν ακούμε. Δεν ξέρω αν έχουμε και το κουράγιο να ακούσουμε. Είναι όλοι οι άνθρωποι τόσο κουρασμένοι και έχουν τόση πολλή πληροφορία που όταν έρχεται η ώρα να ακούσουμε κάτι, δεν ξέρω αν έχουμε τον χώρο και το κουράγιο να αποδεχθούμε αυτό που μας λέει κάποιος. Η υπερπληροφόρηση με όσα συμβαίνουν σε κάνουν να γυρνάς σπίτι σου το βράδυ και να θες να κλειστείς μέσα για να μην ακούς τίποτα. Κάποιοι άνθρωποι, βέβαια, έχουν σίγουρα το κουράγιο να μπορούν να ακούσουν και να συνεχίσουν να παλεύουν.
Πώς διαχειρίζεσαι τις μικρές ήττες στη ζωή σου, αυτές τις ήττες που όλοι μας καλούμαστε να διαχειριστούμε;
Προσπαθώ να σηκώνομαι πάντα. Προσπαθώ να πηγαίνω πάντα παρακάτω. Οι πολλές ήττες φέρνουν και μια νίκη κάποτε, οπότε αυτό μου δίνει κουράγιο.
Οπότε δεν κοιτάς γενικά πολύ προς τα πίσω, προς το παρελθόν;
Όχι, καθόλου. Έτσι μεγάλωσα. Οι γονείς μου είναι δάσκαλοι και άλλαζα κάθε χρόνο σχολεία, επομένως δεν το είχα ποτέ πολύ ως τάση το να κοιτάω πίσω. Από πολύ μικρός ακολουθούσα τον τρόπο του «πάμε κατευθείαν παρακάτω».
Αυτό είναι πολύ καλό στο να αναπτύσσεις μια προσαρμοστικότητα.
Ναι, φυσικά. Βέβαια χάνεις από άλλα πράγματα. Εγώ, για παράδειγμα, δεν έχω παιδικούς φίλους. Ο πιο παλιός μου φίλος είναι από το Λύκειο.
Υπάρχει κάποια ανάμνηση που σε κάνει αυτόματα να χαμογελάς;
Σίγουρα από τη δραματική σχολή θυμάμαι ωραίες στιγμές με πολύ γέλιο με τους συμμαθητές. Κάποια ταξίδια που έχω περάσει ωραία με κάνουν να χαμογελάω.
Αν μπορούσες να αλλάξεις ένα πράγμα στη ζωή σου σε αυτή την συγκεκριμένη φάση, ποιο θα ήταν αυτό; Υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Θα άλλαζα πράγματα μόνο σε κοινωνικό πλαίσιο. Θα ήθελα να ζούσαμε λίγο πιο άνετα σαν κοινωνία, να ευχαριστιόμασταν λίγο περισσότερο τα πράγματα, να έχουμε περισσότερα λεφτά για να μπορούμε να κάνουμε κάποια πράγματα.
Να είχαμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής, δηλαδή.
Ναι, αυτό που ζούμε τώρα είναι ζούγκλα. Βγαίνεις το πρωί μόνο για να επιβιώσεις μέχρι το βράδυ και ξανά το ίδιο. Μέχρι και η έξοδος έχει γίνει πλέον περισσότερο εκτόνωση και λιγότερο διασκέδαση και αυτό είναι λίγο στενάχωρο.
Εσύ βρίσκεις χρόνο για την προσωπική σου ζωή, να βλέπεις τους ανθρώπους σου, τους φίλους σου, να έχεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου; Είναι λίγο δύσκολη αυτή η ισορροπία πια.
Είναι πράγματι δύσκολη. Προσπαθώ να τον δημιουργήσω τον ελεύθερο χρόνο αν δεν υπάρχει μέσα σε όλο αυτό το χάος. Επειδή, όμως, κάνω μια δουλειά που μου αρέσει και χαίρομαι για τον χρόνο που δίνω σε αυτήν, δεν μου κοστίζει. Η δουλειά μου είναι κάτι δημιουργικό, είναι κάτι που σε καλύπτει, νιώθεις γεμάτος. Ειδικά όταν κάτι πάει καλά ή όταν ψάχνεις κάτι καινούργιο ή όταν έχεις αποδοχή, νιώθεις πλήρης με αυτό.
Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Δημήτρη Καραντζά αλλά και όλο το θίασο στην παράσταση «Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν»; Πώς ήταν αυτή η εμπειρία των προβών και των παραστάσεων;
Ήταν πολύ ωραία. Ήταν ένα τεράστιο και πανδύσκολο έργο αλλά επειδή έγινε με πολύ αγνές προθέσεις, ήταν κάτι πολύ ωραίο. Ο Δημήτρης Καρατζάς διαβάζει πολύ ωραία τα έργα και ξέρει τι θέλει, οπότε δεν υπάρχει καμία σύγχυση. Από την πρώτη μέρα, όλος ο θίασος ένιωθε ασφάλεια. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία η αναμέτρησή μου με ένα τόσο μεγάλο έργο, η γνωριμία με τον Δημήτρη, το γεγονός ότι συνεργαστήκαμε με την Ιωάννα Δεμερτζίδου για πρώτη φορά, που ήμασταν μαζί και στη σχολή. Κράτησε λίγο αλλά ήταν πολύ ωραία. Η παράσταση «Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν» θα συνεχιστεί, όμως, και του χρόνου.
Το καλοκαίρι θα συμμετέχεις στην παράσταση «Ηρακλής Μαινόμενος» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζά. Έχετε ξεκινήσει πρόβες; Πώς είναι η συνεργασία σας τώρα που γνωρίζεστε καλύτερα;
Τώρα έχουμε ξεκινήσει και φαίνεται κι αυτό πολύ ωραία δουλειά. Ο Δημήτρης Καρατζάς είναι πολύ απλός άνθρωπος, πολύ διαβασμένος και με χιούμορ. Σε εμένα, αυτή η τριπλέτα λειτουργεί πολύ καλά.
Ακούς μουσική; Υπάρχει κάποιο τραγούδι που νιώθεις πως γράφτηκε για εσένα;
Επειδή τώρα μετακόμισα από Θεσσαλονίκη, ακούω πολύ Λεξ και νιώθω σαν να χαιρετάω τη Θεσσαλονίκη έτσι. Διάφοροι στίχοι του Λεξ νιώθω να με εκφράζουν. Είναι τραγούδια της γενιάς μου και οι εικόνες που περιγράφουν μου είναι πολύ γνώριμες γιατί έχουμε μεγαλώσει στο ίδιο πλαίσιο.
Στα όνειρα που κάνεις σε σχέση με το θέατρο, έχεις στο μυαλό σου ως σκοπό πως θέλεις να δουλέψεις πάνω σε συγκεκριμένους ρόλους ή με συγκεκριμένους ανθρώπους ή είναι περισσότερο αυτοσχεδιαστικό και χαίρεσαι την όλη πορεία;
Πιο πολύ με ενδιαφέρει να είναι δημιουργικό αυτό που κάνουμε, να περνάμε ωραία και να φτιάχνουμε κάτι ουσιαστικό. Δεν έχω στο μυαλό μου συγκεκριμένους ρόλους. Θέλω να εξελίσσομαι μέσα από αυτό σε συνεργασία με ωραίους ανθρώπους και να μπορώ να ζω από αυτό.
Συνεργάζεσαι αρκετό καιρό με το ΚΘΒΕ. Πώς είναι η συνεργασία σας;
Συνεργαζόμαστε σπαστά πέντε με έξι χρόνια. Ήμουν τυχερός στις συνεργασίες μου στη Θεσσαλονίκη. Έκανα ωραίες δουλειές και ήταν γενναιόδωρος μαζί μου ο οργανισμός.
Κάνεις όνειρα;
Σίγουρα κάνω. Τώρα σπουδάζω στη Σχολή Θεάτρου στο ΕΚΠΑ και μέσω αυτού προσπαθώ να εξελίσσομαι και να κάνω όνειρα και να προσπαθώ για ένα καλύτερο αύριο. Η βάση μου τώρα θα είναι κυρίως στην Αθήνα. Έχω μεγαλώσει αλλάζοντας συνέχεια μέρος και έμεινα στη Θεσσαλονίκη δέκα χρόνια. Είναι ώρα για αλλαγή.
Πώς νιώθεις μετά από αυτή την κουβέντα;
Πολύ ωραία. Ξεκίνησε ωραία η μέρα.
Η παράσταση του ΚΘΒΕ «Σ’ εσάς που με ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη σε συμπαραγωγή με τον πολιτιστικό οργανισμό «Λυκόφως» θα παρουσιαστεί στο Αμφιθέατρο Σπύρου Ευαγγελάτου από το Σάββατο 11 έως την Κυριακή 26 Μαΐου. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε εδώ