Ποιο σώμα; των Ελένης Κοσμά και Κορίνας Κονταξάκη

by admin

Ποιο σώμα; των Ελένης Κοσμά και Κορίνας Κονταξάκη

Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου

Πώς είναι να έχεις γεννηθεί σε ξένο σώμα; Πώς είναι το σώμα σου να μην σε αντιπροσωπεύει; Η πρωταγωνίστρια Ιωάννα λέει στη μητέρα της: «Kατοικώ σε ξένο σώμα. Αρνούμαι να πεθάνω σε ξένο σώμα. Αρνούμαι να μη ζήσω έστω και για λίγο. Το μόνο που ζητώ είναι να ελευθερωθώ». Όταν το φύλο με το οποίο έχεις γεννηθεί και το φύλο στο οποίο νιώθεις πως ανήκεις δεν είναι το ίδιο, τότε ξεκινάει μια μεγάλη ψυχική περιπέτεια.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσιάζεται το έργο της Ελένης και της Κορίνας Κονταξάκη, δύο νέων Κυπρίων συγγραφέων, «Ποιο σώμα;». Το θέμα που θίγεται στο έργο είναι πολύ σοβαρό, πολύ ευαίσθητο, πολύ δύσκολο: Η δυσφορία φύλου. Τι συμβαίνει στην ψυχή, στη ζωή ενός ανθρώπου όταν αντιλαμβάνεται ότι κατοικεί σε ένα σώμα που δεν είναι το δικό του;

«Kατοικώ σε ξένο σώμα. Αρνούμαι να πεθάνω σε ξένο σώμα. Αρνούμαι να μη ζήσω έστω και για λίγο. Το μόνο που ζητώ είναι να ελευθερωθώ».

Το θέμα αντιμετωπίζεται με μεγάλη ευαισθησία και ποιητικότητα από τον ταλαντούχο σκηνοθέτη Μενέλαο Καραντζά. Με ένα ήρεμο ρυθμό παρουσιάζει ένα τόσο σοβαρό θέμα. Χωρίς περιττές σκηνές.

«Οι δύο συγγραφείς γράφουν θέατρο που στοχεύει στη διατάραξη της ηρεμίας του θεατή, στην αλλαγή του και στη διεύρυνση της οπτικής του. Στο Ποιο Σώμα; χρησιμοποιούν ένα πρωτότυπο δραματουργικό εύρημα για να μιλήσουν για ένα θέμα σύγχρονο, ευαίσθητο αλλά και ιδιαιτέρως τολμηρό, που αφορά την οικογένεια και την κοινωνία: τη δυσφορία φύλου. Βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία, το έργο παρουσιάζει πώς το ανθρώπινο σώμα γίνεται ξένο και φυλακίζει έναν εαυτό που οι άλλοι δεν μπορούν να δουν. Μια πάλη για την πραγματική ταυτότητα του ανθρώπου, τις κοινωνικές συμβάσεις αλλά και την τόλμη απέναντι στη ζωή και την αλήθεια μας», αναφέρει το Δελτίο Τύπου της παράστασης.

Τι συμβαίνει στην ψυχή ενός εφήβου όταν αντιλαμβάνεται ότι κατοικεί σε ένα ξένο σώμα; Και όταν ο δεύτερος αυτός άνθρωπος που κατοικεί μέσα του θέλει να «εμφανιστεί»; Αυτή η εσωτερική πάλη οδηγεί τον έφηβο στην απομόνωση. Θέλει να ζήσει την ζωή που του ανήκει και όχι μία ξένη προς αυτόν ζωή μόνο και μόνο για να δείξει ότι είναι ίδιος με τους άλλους.

soma-TPatroklosSkafidas-2518

Και οι γονείς; Πόσο εύκολο είναι για μία μάνα να αποδεχτεί ότι η κόρη που με τόση τρυφερότητα και αγάπη μεγάλωσε, που ονειρεύτηκε για αυτήν τα καλύτερα, που ζητούσε για την Ιωάννα τα καλύτερα, θέλει να ζήσει σαν Πάρης; Που ονειρεύτηκε για αυτήν τα καλύτερα- αυτό ίσως να είναι το λάθος πολλών γονιών: Ονειρεύονται για τα παιδιά τους τη ζωή των παιδιών τους. Καταλαβαίνουν τη διαφορετικότητα, αλλά αδυνατούν να την παραδεχτούν. Ρίχνουν τα λάθη στον εαυτό τους. Σκέφτονται τι θα πουν οι γνωστοί, ο κόσμος. Ο κόσμος, όμως, ξέρει μόνο να επικρίνει, να δικάζει, να κατηγορεί.

Είναι γεγονός πως δε νιώθουν όλοι οι άνθρωποι άνετα με το σώμα τους, το σώμα τους δεν τους αντιπροσωπεύει. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται σε μία πολύ επώδυνη, ίσως ακόμα και κλειστοφοβική θέση. Και αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να προσπαθήσουμε να τους καταλάβουμε, να τους αγαπήσουμε και να μην τους περιθωριοποιούμε ως κοινωνία. Αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν πραγματικά δυσφορία από την κατάστασή τους και ψάχνουν να βρουν τον αληθινό τους εαυτό. Η παράσταση μάς κάνει να αναρωτηθούμε ο καθένας μόνος του: «Τι θα έκανα, εάν είχα γεννηθεί σε λάθος σώμα»; Και μας παρουσιάζει το θέμα της «δυσφορίας φύλου» με έναν ευαίσθητο και καθόλου διδακτικό τρόπο. Είναι λάθος, όμως, να θεωρήσουμε πως αυτή η παράσταση αφορά μόνο όσους δεν νιώθουν άνετα μέσα στο σώμα τους. Η παράσταση αφορά όλους όσους δε νιώθουν άνετα στη ζωή που τους έχει δοθεί, στους κανόνες που πρέπει να υπακούσουν, στα «πρέπει» της εκάστοτε κοινωνίας. Αφορά όποιον νιώθει δυσφορία για την κατάστασή του και συνεχίζει να προσπαθεί και να ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο. Μας αφορά όλους μας.

Η διπλή ιδιότητα του Μενέλαου Καραντζά (σκηνοθέτης αλλά και γιατρός) τον βοήθησε πολύ να προσεγγίσει το θέμα της παράστασης: τη δυσφορία φύλου. Ο ίδιος αναφέρει τα εξής σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Δεν ξέρω αν το θέατρο, γενικά, αποτελεί κομμάτι της ζωής μας για να διαμορφώνει τις αντιλήψεις μας και σίγουρα δεν ήταν αυτή η οπτική μου όταν ανέλαβα να σκηνοθετήσω το Ποιο Σώμα;. Θέλησα η παράσταση να λειτουργεί μάλλον ως φακός που θα φωτίσει μία κοινωνική πραγματικότητα, ένα ευαίσθητο ζήτημα που μπορεί να απασχολεί ανθρώπους και οικογένειες, αλλά επ’ ουδενί δεν είχα ως στόχο την ευαισθητοποίηση ή την παρουσίαση του «σωστού» που θα πρέπει να πράττει η κοινωνία και οι άνθρωποι. Πιστεύω ότι το θέατρο ίσως μπορεί να μας προετοιμάζει για να αντιμετωπίζουμε τις πραγματικές συνθήκες και καταστάσεις της ζωής, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι η επαφή αυτού του τύπου οδηγεί πάντα σε μαλάκωμα των αντιλήψεων ή ότι αυτό είναι αναγκαστικά το ζητούμενο».

13260252_885761851551265_7698442540288920380_n

Οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν εκπληκτικές.
Η Σελήνα Διαμαντοπούλου στο ρόλο της Ιωάννας ήταν πολύ ευαίσθητη, φυσική, αληθινή. Δε σταματάει να ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο για εκείνη και δείχνει απίστευτη τόλμη και αποφασιστικότητα απέναντι στα διλήμματα και τις μεγάλες αποφάσεις που θα καθορίσουν τη ζωή της. Παίζει με έναν τρόπο τόσο αληθινό, που μας κάνει συνοδοιπόρους σε αυτό της το ταξίδι.
Εξίσου σημαντική και η ερμηνείας της Αριστέας Σταφυλαράκη, της μόνης φίλης που στάθηκε στο πλευρό της Ιωάννας. Της μόνης που είδε πραγματικά τον Πάρη εγκλωβισμένο μέσα στο σώμα της Ιωάννας.
Η Ειρήνη Παπαδημάτου στο ρόλο της μάνας. Μπερδεμένη, αμήχανη, γλυκιά, απελπισμένη, απεγνωσμένη. Μία Ελληνίδα μάνα που νοιάζεται για το «τι θα πει ο κόσμος», χωρίς να σταματάει, όμως, ούτε στιγμή να αγαπά και να νοιάζεται για το παιδί της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Πραγματικά αξιόλογος και ο Γιώργος Κοσκορέλλος, στον δεύτερο εαυτό της Ιωάννας, στο ρόλο του Πάρη.
Οι φωτισμοί του Βαγγέλη Μούντριχα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αρτιότητα της παράστασης.

soma-aristea

Το έργο παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στη Λευκωσία το 2014 και διακρίθηκε στα Βραβεία Θεάτρου Κύπρου 2016. Πρόκειται για μια παρασταση στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Διαρκείας Ελληνικού Θεατρικού Έργου του 21ου Αιώνα που οργανώνεται από την Λεία Βιτάλη στο θέατρο Αγγέλων Βήμα.

Η παράσταση με συγκίνησε, με άγγιξε, μου άρεσε πολύ. Σας συνιστώ να τη δείτε. Μέχρι 14 Ιουνίου 2016 στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα. Προλαβαίνετε!

12524145_10154119355452641_4206260152918227829_n

Ταυτότητα Παράστασης:
Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια

Παίζουν: Σελήνα Διαμαντοπούλου,
Γιώργος Κοσκορέλλος,
Ειρήνη Παπαδημάτου,
Αριστέα Σταφυλαράκη

Συγγραφείς: Ελένη Κοσμά, Κορίνα Κονταξάκη
Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια: Μενέλαος Καραντζάς
Σκηνικά – Κοστούμια: Κατερίνα Χριστίνα Μανωλάκου, Άρτεμις Σιέρρα
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Διάρκεια παράστασης: 50 λεπτά

soma

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ

Άφησε ένα σχόλιο