Της Βίβιαν Μητσάκου
Μία παράσταση ύμνος για το δώρο της ζωής που ποτέ δεν μπορούμε να θεωρούμε δεδομένη.
“Αυτό είναι το θέμα με τη ζωή.
Είναι εύθραυστη, πολύτιμη και απρόβλεπτη και κάθε μέρα είναι ένα δώρο, όχι ένα κεκτημένο δικαίωμα.”
Βασισμένος στο έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο και σε διασκευή Άρη Λεμπεσόπουλου και Τάσου Ιορδανίδη ο υπέροχος μονόλογος που απόλαυσα απόψε στο θέατρο Altera Pars.
Η μελωδία από το ακορντεόν μαγεύει όχι μόνο εμάς, αλλά και τον μοναχικό ταξιδιώτη που εισέρχεται χαρούμενος, χαμογελαστός με το ποδήλατό του στολισμένο με κόκκινα μπαλόνια, στην σκηνή. Γελά, χορεύει, παθιάζεται, χαίρεται την κάθε στιγμή της ζωής του. Μοιάζει με ένα αυθόρμητο, ανέμελο μικρό παιδί. Βαθειά μέσα του κρύβει όμως μια απέραντη θλίψη.
Ο κορυφαίος ηθοποιός μας Άρης Λεμπεσόπουλος ερμηνεύει τον άνθρωπο με το λουλούδι στο στόμα. Μιλά για όλα. Με έναν τόσο φυσικό τρόπο, σχεδόν αφοπλιστικό. Μιλά για την αξία της ζωής, του χρήματος, της φιλίας, της συντροφικότητας, του έρωτα, της μουσικής. Παθιασμένος με την ζωή, τώρα που τόσο νέος θα την απαρνηθεί. Βρίσκεται τόσο κοντά στον θάνατο. Στο θάνατο που στην συνάντησή τους του έβαλε ένα λουλούδι στο στόμα και του είπε ότι θα ρθει να το πάρει σε έξι μήνες μαζί με αυτόν”. Τώρα που η ζωή τον εγκαταλείπει, καταλαβαίνει την αξία της. Μιας ζωής που την είχε αφήσει να περνά, χωρίς να την ζει. Δεν χάρηκε αυτές τις μικρές χαρές της. Αντιλαμβάνεται την μαγεία της στιγμής που κοιτά ψηλά και βλέπει τον γαλάξιο ουρανό και χαμογελά. “Πείτε όχι στα θέλω και τα πρέπει που σας επιβάλλουν οι άλλοι. Ζήστε την δική σας ζωή. Φάτε ένα γλυκό χωρίς τύψεις. Εκεί βρίσκεται η πραγματική αξία του να ζεις”
Ο Άρης Λεμπεσόπουλος έχει μία καθηλωτική ερμηνεία, με απλό τρόπο μιλά για τις αξίες και την σημασία της ζωής. Κορυφαίος ηθοποιός σε μία από τις καλύτερες στιγμές του. Τρέχει, χορεύει, τραγουδά και ξαφνικά μελαγχολεί, το πρόσωπό του “συννεφιάζει”. Έχει τον έλεγχο των αστείρευτων εκφραστικών μέσων που διαθέτει. Μια δυναμική και συγχρόνως εύθραυστη, γλυκιά και καίρια ερμηνεία. Ο μονόλογος απογειώθηκε από την ερμηνεία του.
Το σκηνικό χαρούμενο, με ζωηρά χτυπητά χρώματα, όμορφες ζωγραφιές μικρών παιδιών.
Γιατί ίσως μόνο όταν είμαστε παιδιά δίνουμε χρώμα στην ζωή μας και την ζωγραφίζουμε με κόκκινο χρώμα. Και με τα χρόνια επιτρέπουμε δυστυχώς να κυριαρχήσει το γκρί και το μαύρο.
Πολύχρωμα λαμπάκια απλώνονται πάνω στην σκηνή.
Προσεγμένα τα κοστούμια. Σκηνικά και κοστούμια υπογράφουν οι Τάσος Ιορδανίδης και Άρης Λεμπεσόπουλος.
Μοναδικές αξέχαστες παγκόσμιες μουσικές ακούγονται από το ακορντεόν της Ευαγγελίας Βελλή Κοσμά. Γνωρίζοντας την ιστορία του υπέροχου τραγουδιού του Λέοναρντ Κοέν Dance me to the end of love, κατάλαβα ότι δεν ήταν «τυχαία» η επιλογή του. Ο ήρωάς μας οδηγείται στο τέλος του συνοδεία της υπέροχης αυτής μελωδίας.
Και στο τέλος ένα υπέροχο δέσιμο θεατών και πρωταγωνιστή με το μοναδικό «Ο Σουλτάνος της Βαβυλώνας»..
Η σκηνοθεσία του Τάσου Ιορδανίδη και Άρη Λεμπεσόπουλου είναι ατμοσφαιρική και γρήγορη σε κίνηση.
Θυμήθηκα τα λόγια του Ν.Καζαντζάκη από την Ασκητική : “Δεν έχουμε παρά μονάχα μια στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε την στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει».
Μια παράσταση που με μάγεψε, με έβαλε σε σκέψεις. Άρχισα να βλέπω διαφορετικά την ζωή. Σήκωσα το βλέμμα μου φεύγοντας από το θέατρο στον ουρανό. Είδα ένα ολόγιομο φεγγάρι. Και αισθάνθηκα μια πληρότητα, μια ευτυχία. Η ζωή δεν είναι δεδομένη. Η ζωή είναι όμορφες στιγμές. Ας την ζήσουμε. Ας της βάλουμε χρώμα.
Μια παράσταση- ύμνος στην ανθρώπινη ύπαρξη. Ένας ύμνος στο δώρο της ζωής. Μια παράσταση για την αξία της καθημερινής ζωής με την μεγάλη σημασία της που όμως έχουμε ξεχάσει γιατί δεν ζούμε το τώρα. Μεγαλεπήβολα σχέδια, όνειρα για το μετά, το αύριο. Που ίσως όμως για κάποιους δεν έρθει ποτέ.
Μην την χάσετε.
Ταυτότητα παράστασης
Θέατρο Altera Pars
Πρωταγωνιστεί ο Άρης Λεμπεσόπουλος
Διασκευή-σκηνοθεσία-μουσική επιμέλεια-φωτισμοί-Σκηνικά-κοστούμια: Τάσος Ιορδανίδης- Άρης Λεμπεσόπουλος
Φωτογραφίες: Μελίνα Δόσιου
Υπεύθυνη επικοινωνίας : Μαρίκα Αρβανιτοπούλου