Οι Τσούχτρες του Don Nigro

Στέκονται εδώ, μπροστά μας. Δύο μεγάλες σταρ του κινηματογράφου. Δύο ντίβες. Με την παραμυθένια ζωή που εμείς φανταζόμαστε ότι ζουν. Δύο γυναίκες που «ξόδεψαν» την ζωή τους για την καριέρα τους. Έβαλαν την οικογένεια, τα παιδιά τους σε δεύτερη μοίρα. Όλα στο βωμό της καριέρας και μιας εικονικής πραγματικότητας. Τα φώτα της ράμπας σιγά σιγά χαμηλώνουν και σβήνουν και τότε φαίνεται όλη η γύμνια της ζωής τους. Όλη η μοναξιά τους. Είναι μόνες.

Και να τώρα στην δύση της ζωής τους έχουν μια τελευταία ευκαιρία. Να ξαναπαίξουν. Να ξαναπαίξουν, αλλά μαζί.

Τα λόγια τους όμως στάζουν φαρμάκι. Στάζουν δηλητήριο. Μία άγρια κόντρα ξεσπάει ανάμεσά τους. To αιώνιο μίσος και η ζήλεια που έτρεφε η μία για την άλλη τις τυφλώνει και τους δηλητηριάζει την ζωή. Ειρωνικά, πικρόχολα σχόλια εκτοξεύουν η μία στην άλλη. «Με μισείς, σε μισώ, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε». Προσπαθούν να συμφιλιωθούν, να βρουν μια χρυσή τομή. Μεγάλωσαν πια. Προσπαθούν να πλησιάσει η μία την άλλη, να γνωριστούν καλύτερα, να ξεχάσουν τα παλιά. «Είμαστε σκύλες, είμαστε ατομίστριες» παραδέχονται. «Ακόμα και τα παιδιά μας δεν μας θέλουν. Είμαστε μόνες».

Θα καταφέρουν, άραγε, να βρουν τη γαλήνη και την αγάπη που τόσο τους λείπει;

Ορισμένες ατάκες προκαλούν γέλιο και ελαφρύνουν λίγο την βαριά ατμόσφαιρα της παράστασης.

Το έργο, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, είναι εμπνευσμένο από την πραγματική σχέση της Bettie Davis και της Joan Crawford και από την ταινία τους – σταθμό “Τι απέγινε η Baby Jane;”.

Oι δύο πρωταγωνίστριες Μίνα Αδαμάκη και Μαρία Κατσανδρή αποδεικνύουν το μεγάλο τους ταλέντο, την ωριμότητα στις ερμηνείες τους. Κινούνται από το δράμα στην κωμωδία με γρήγορους ρυθμούς. Οι ερμηνείες τους είναι μεστές και συγκλονιστικές. Παίζουν διπλούς ρόλους ως ηθοποιοί Ρουθ και Μίλντρεντ, αλλά και ως αδελφές στην ταινία που καλούνται να πρωταγωνιστήσουν.
Επί σκηνής υπάρχει βεστιάριο και αλλάζουν ρούχα με γρήγορους ρυθμούς, καθώς εναλλάσσονται οι ρόλοι τους. To ίδιο γρήγορη και η αλλαγή του σκηνικού, όπου βλέπουμε ένα στούντιο, ένα σαλόνι, ένα δωμάτιο νοσοκομείου και μια αίθουσα τελετής απονομής Όσκαρ. Πρωτότυπη η ιδέα των σκηνοθετών, που είναι οι ίδιες οι ηθοποιοί.

Τα πολύ όμορφα κοστούμια της Τόνια Αβδελοπούλου μας μεταφέρουν στην εποχή που διαδραματίζεται το έργο.

Οι φωτισμοί, η μουσική και η όμορφη κίνηση προσδίδουν κάτι το ιδιαίτερο στην παράσταση.

Πάντα ήταν έτσι δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις. Ειδικά όταν οι άνθρωποι ζουν και δημιουργούν στον ίδιο χώρο. Και όχι μόνο στο χώρο της show biz αλλά γενικότερα σε όλους τους χώρους εργασίας. Ο ανταγωνισμός υπερισχύει του συναγωνισμού και το μίσος δηλητηριάζει την ζωή μας.

Βγήκα από το θέατρο προβληματισμένη. Η ατάκα τους «Έχω τόσα πολλά μαχαίρια στην πλάτη μου από φίλους που θα μπορούσα να ανοίξω cook shop», αντηχεί στα αυτιά μου. Είναι δυστυχώς η πικρή αλήθεια που πολλοί έχουμε ζήσει.
Ίσως με τον προβληματισμό, μπορέσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Μια πολύ ωραία παράσταση, με δυνατές ερμηνείες, δυνατές πρωταγωνίστριες, που προτείνω να δείτε.

Ταυτότητα της παράστασης:
Θέατρο «Αγγέλων Βήμα», Σατωβριάνδου 36, Μετρό «Ομόνοια», τηλ. 210 52 42 211
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00 από 20 Σεπτεμβρίου 2016

Πρωταγωνιστούν: Μίνα Αδαμάκη και Μαρία Κατσανδρή
Μετάφραση-Προσαρμογή: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου
Σκηνοθεσία – Ερμηνεία : Μίνα Αδαμάκη και Μαρία Κατσανδρή
Σκηνικά- Κουστούμια: Τόνια Αβδελοπούλου
Μουσική: Αριστείδης Μυταράς
Σχεδιαστής φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Επιμέλεια κίνησης: Καλλιόπη Σίμου
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (φοιτητές, άνεργοι, άνω των 65 ετών), 5 ευρώ (ατέλειες)

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=Nlrs5CPZM3o]