Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
Όταν ακούω για ένα θεατρικό έργο εκ διαμέτρου αντίθετες κριτικές, θέλω πολύ να το δω, για να έχω την δική μου άποψη.
Και να μαι στο φουαγιέ του Θεάτρου Πόρτα. Αναμνήσεις!!! Όταν έφερνα κάθε χρόνο τα δύο μου κορίτσια να δούνε τα αξέχαστα παιδικά της Ξένιας Καλογεροπούλου.
Στο φουαγιέ δύο παιδιά σε πλησίαζαν και μου έδωσαν να παίξω τον κύβο των παιδικών μας χρόνων. Και μετά το παιχνίδι με τα ανομολόγητα μηνύματα. Tι θα άλλαζα, αν ξαναγινόμουν 18 χρονών; Μου έδωσαν ένα post να γράψω ένα κρυφό μου μήνυμα και να το καρφιτσώσω στον πίνακα των ανακοινώσεων όπου υπήρχαν πολλά-πολλά μηνύματα.
Μπαίνοντας στη αίθουσα ο Λίλιομ, (Γιώργος Χρυσοστόμου), ο κράχτης του Λούνα Πάρκ, μας καλωσορίζει, με εκκωφαντική μουσική. Οι ταξιθέτες είναι ντυμένοι με στολές..
Η παράσταση αρχίζει.
Ο Λίλιομ βρίσκεται επί σκηνής και οι υπόλοιποι ηθοποιοί είναι τριγύρω του φορώντας μάσκες με κεφάλια αλόγων. Ακούγεται όμορφη μουσική και δύο συγκρουόμενα αυτοκινητάκια βρίσκονται επί σκηνής.
Χορεύουν!
Το έργο έχει γραφτεί το 1907 από τον Ούγγρο θεατρικό συγγραφέα Φέρεντς Μολνάρ και είναι από τα γνωστότερά του. Το δράμα αυτό εκτυλίσσεται στον ουρανό, αλλά σκηνικά είναι σε ένα λούνα πάρκ στα προάστια της Βουδαπέστης. Ο ήρωας του έργου ο Λίλιομ, που είχε αυτοκτονήσει, όταν ζούσε στην Γη, δικάζεται στο ανώτερο δικαστήριο του Ουρανού. Το Λίλιομ διασκευάστηκε με μεγάλη επιτυχία για τον κινηματογράφο στο Μιούζικαλ με τον τίτλο Καρουζέλ. Λίλιομ στα ουγγρικά σημαίνει κρίνο, αλλά στην αργκό τους «το λουλούδι», ο μάγκας, η μάρκα, μούτρο και άνθρωπος του υποκόσμου. (Οι πληροφορίες είναι από την Βικιπαίδεια, θέλοντας να μάθω περισσότερα για συγγραφέα και έργo).
Βρισκόμαστε στην Βουδαπέστη, το 1907. Ο Λίλιομ είναι ο κράχτης στο Καρουζέλ του Λούνα Πάρκ. Φλερτάρει με τις πιτσιρίκες. Η Φιλαρέτη Κομνηνού στο ρόλο της Μαντάμ Μουσκάτ, διευθύντριας του Λούνα Πάρκ.
Σκληρή η ζωή στη Βουδαπέστη την εποχή αυτή. Απόλυτη κοινωνική εξαθλίωση, έλλειψη ηθικών αξιών, έλλειψη εργασίας, εργασιακός μεσαίωνας επικρατεί.
Η νεαρή υπηρέτρια Τζούλι, Αννα Καλαιτζίδου, ερωτεύεται τον Λίλιομ και παντρεύονται. Αποκτούν ένα παιδί. Αλλά ο Λίλιομ, σαν μάγκας, αγροίκος, βάναυσος, αλήτης, αλαζόνας, εγωιστής. συνεχίζει την απαίσια συμπεριφορά του. Την βρίζει, την κακοποιεί. Αρνείται να δουλέψει. Βαριέται να δουλέψει, είναι υποτιμητικό για έναν τύπο σαν και αυτόν και προτιμά τον εύκολο δρόμο και εμπλέκεται σε μία ληστεία. Η ληστεία δεν έχει αίσιο τέλος για τον πρωταγωνιστή μας και αυτοκτονεί!
Πράξη ύψιστης δειλίας ή πράξη υπερβολικής ευαισθησίας και αγάπης. Μήπως ήθελε να απαλλάξει την Τζούλι και την κόρη του από την παρουσία του;
Βρίσκεται στο δικαστήριο του ουρανού. Και εκεί καταδικάζεται σε 16 χρόνια καθαρτήριο. Μετά του δίνεται η ευκαιρία να κατεβεί στη Γη, για μια μέρα, να διορθώσει τα λάθη του. Ο ήρωάς μας, όμως αμετανόητος και μετά θάνατο, αγύριστο κεφάλι, γυρνά και χτυπά το κοριτσάκι του, αντί να της προσφέρει το αστέρι που είχε όμως κλέψει από τον ουρανό.
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος, ο σκηνοθέτης του έργου, στην κυριολεξία έχει «κεντήσει» την παράσταση. Υπέροχη η σκηνοθεσία, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Τα σκηνικά της Ελ. Παπαγεωργακοπούλου είναι πολύ όμορφα.
Η ατμοσφαιρική μουσική, του Κορνήλιου Σελάμση, σε πλημμυρίζει κατά την διάρκεια ολόκληρης της παράστασης.
Οι ευρηματικοί φωτισμοί της Σοφίας Αλεξιάδου συντέλεσαν στην πληρότητα του έργου. Η σκηνή με τους φωτισμούς στον παράδεισο ήταν εντυπωσιακή.
Το έργο περνά πάρα πολλά μηνύματα. Αγάπη, μίσος, κόλαση, παράδεισος, λογική, παρόρμηση, καλό, κακό, τιμωρία, ανταμοιβή!
Καλές ερμηνείες όλων των ηθοποιών. Αληθινός στο ρόλο του ο Γιώργος Χρυσοστόμου (Λίλιομ). Είναι σκληρός, ενώ κάποιες φορές γίνεται ευσυγκίνητος.
Η Φιλαρέτη Κομνηνού στο ρόλο της Μαντάμ Μουσκάτ. Είναι μόνη, μελαγχολική, το βλέπεις στα μάτια της.
Πολύ καλή και η Άννα Καλαιτζίδου στο ρόλο της Τζούλι. Μας χάρισε όμορφες σκηνές με τον Γ. Χρυσοστόμου. Η σκηνή που φλερτάρουν στο παγκάκι, ήταν πολύ όμορφη.
H Εμιλυ Κολιανδρή στο ρόλο της φίλης είναι καλή και αφελής.
Αρκετοί ηθοποιοί έχουν διπλούς ρόλους, όπως η Φιλαρέτη Κομνηνού εμφανίζεται και σαν Δόκωρ Ράιχ.
Η Κίττυ Παιταζόγλου σε ξαφνιάζει ευχάριστα με τις πολλές μεταμφιέσεις, όπως και ο Σωκράτης Πατσίκας και ο Γιάννης Κλίνης.
Και οι Λευτέρης Βασιλάκης και Ηλίας Μουλάς στους ρόλους των αστυνομικών, επίγειων και του παραδείσου.
Είναι μία ατμοσφαιρική και αξιόλογη παράσταση που φεύγοντας σου δημιουργεί προβληματισμούς και ερωτήσεις για το τι είναι σωστό και τι όχι !!!
Μου άρεσε ιδιαίτερα!!!
