Η Απολυμένη του Αντώνη Τσιπιανίτη
Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
Η κρίση την οποία όλοι βιώνουμε έφερε στην επιφάνεια πολλά προβλήματα. Αναστάτωσε τις μέχρι τότε βολεμένες ζωές μας. Έφερε σύγκρουση με τον ίδιο τον εαυτό μας. Σκεφτήκαμε! Αναθεωρήσαμε πολλά θέματα της κοινωνικής και προσωπικής μας ζωής. Αντιληφθήκαμε ότι είχαμε στηρίξει την ζωή μας σε μία “φούσκα” που ξαφνικά έσκασε και μείναμε μετέωροι.
Έτσι και η Μαριέτα, η πρωταγωνίστριά μας, καθισμένη μόνη στο δωμάτιό της θυμάται. Θυμάται πώς ήταν η ζωή της πριν και πώς έχει γίνει τώρα. Ήταν αρθρογράφος της πιο περιζήτητης στήλης lifestyle περιοδικού, με τίτλο «Η Μαριέτα που πάει παντού». Δεν έμπαινε η φωτογραφία σου στη στήλη της τόσο εύκολα. Έτσι οι πλούσιες κυρίες για να την έχουν φίλη της έκαναν πανάκριβα δώρα. Το σπίτι της και το σπίτι των γονιών της είχε γεμίσει από κάθε λογής επώνυμα προϊόντα.
«Θέματα που πριν μερικά χρόνια είχαν πρωτεύοντα ρόλο στη ζωή μας, όπως ποια πανάκριβη μάρκα ρούχων θα φορούσαμε ή αν ταίριαζε η Gucci τσάντα μας με τα Manolo Blahnik παπούτσια μας, τώρα όλα αυτά φαίνονται ανόητα και χωρίς ουσία. Μήπως ξεχνιόμασταν και φορούσαμε δεύτερη φορά το ίδιο φόρεμα σε μία δεξίωση. Τι ντροπή, Θεέ μου! Τώρα οι μάσκες έπεσαν», μονολογεί.
«Πως σπαταλήσαμε την ζωή μας στολίζοντας το σώμα μας, αντί να ταΐζουμε την ψυχή μας»;
«Πώς ζούσαμε μόνο για το lifestyle; Για να πηγαίνουμε στις δεξιώσεις της Φραγκάτου και της Χλιδόγλου; Να περιφέρουμε τον εαυτό μας στολισμένο με την Άρτα και τα Γιάννενα, όλα επώνυμα, στις κοσμικές δεξιώσεις μόνο και μόνο για να δούμε μια φωτογραφία μας σε μία κοσμική στήλη γνωστού lifestyle περιοδικού»;
«Τα Prada δεν φέρνουν την ευτυχία, ίσως την διώχνουν κιόλας» μονολογεί τώρα η πρώην πασίγνωστη και περιζήτητη δημοσιογράφος κοσμικής στήλης. Μονολογεί τώρα που είναι απολυμένη, πεινασμένη και ψάχνει απεγνωσμένα τις πανάκριβες τσάντες της, τα συρτάρια του δωματίου της μήπως βρει κάποια ξεχασμένα ευρώ. Μακρινές αναμνήσεις, χαμένα χρόνια, χαμένη ζωή.
Απολύθηκε έτσι απλά μια μέρα, επειδή η φίλη του αφεντικού ήθελε τη στήλη της. Άλλη πληγή της σημερινής κοινωνίας. Τα προσόντα είναι λέξη άγνωστη στον επαγγελματικό χώρο στην πατρίδα μας. Οι προσλήψεις γίνονται μόνο, δυστυχώς, μέσω υψηλών γνωριμιών. Έχεις πλούσιο φίλο, υψηλές γνωριμίες; E τότε παίρνεις και την καλύτερη θέση εργασίας και αν έχεις και λίγη τύχη, μπορείς να γίνεις και κυρία Χλιδόγλου, με τις υπηρέτριες, την πισίνα σου, τα φαγητά σου. Η κρίση αφορά τους άλλους. Ποιος υπολογίζει τα προσόντα;
Όλα αυτά όμως τα σκέφτεται «κατόπιν εορτής». Τώρα που βρίσκεται στο μηδέν και κατεβαίνει ολοταχώς στο τίποτα.
Τι να κάνει τώρα; Πώς θα επιβιώσει; Τα φώτα της δημοσιότητας έφυγαν από πάνω της. Έχεις ανάγκη από τας φλας για να φωτίζεις τα σκοτάδια της ύπαρξής σου; Πούλησε τα πανάκριβα ρούχα της, όλα δώρα των πλουσίων κυριών που την περιτριγύριζαν για να μπουν στην στήλη της και τώρα δεν απαντούν στα τηλέφωνά της. Έχουμε πολλούς «φίλους», όταν μας έχουν ανάγκη, και μετά στην δική μας ανάγκη εξαφανίζονται. Μα πάντα έτσι δεν γίνεται στην ζωή μας;
To κείμενο του Αντώνη Τσιπιανίτη είναι σύγχρονο, επίκαιρο, με πολύ καυστικό χιούμορ, με αλήθειες που πονάνε. Σε προβληματίζει και μέσα από χιουμοριστικές φράσεις μας περιγράφει τους λόγους που φθάσαμε στην σημερινή κρίση. Θίγει μέσα από αστείες αλλά εύστοχες και απολαυστικές ατάκες το φλέγον θέμα της ανεργίας και τα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα που εμφανίστηκαν με την κρίση.
Η σκηνοθεσία ανήκει στον Κώστα Γάκη. Έχει ρυθμό, είναι γρήγορη σε κίνηση και εντυπωσιακή. Ιδανική και η μουσική του ιδίου που ντύνει την παράσταση! Το σκηνικό είναι πολύχρωμο, μοντέρνο, σημερινό. Δημιουργία της Ματίνας Μέγκλα, οποία επιμελήθηκε και τα πανέμορφα κοστούμια της Κατερίνας Διδασκάλου. Οι φωτισμοί, δημιουργίες της Σεμίνας Παπαεξανδροπούλου, “φωτίζουν” τις εναλλαγές στην ψυχολογική κατάσταση της πρωταγωνίστριας.
Ένας μονόλογος από την μοναδική Κατερίνα Διδασκάλου, που γελάει, κλαίει, ανησυχεί, φοβάται. Όλα τα συναισθήματα καθρεφτίζονται στο πρόσωπό της. Μια πληθωρική, χειμαρρώδης, δυναμική, καίρια , σαρωτική ερμηνεία της Κατερίνας Διδασκάλου που ξεδιπλώνει το αστείρευτο ταλέντο της και χτίζει με μαεστρία τον ρόλο της. Χάρμα οφθαλμών η σκηνική άνεσή της και η ερμηνευτική της βαρύτητα.
Ένας μονόλογος που δεν σε κουράζει καθόλου, σε ευχαριστεί, σε διασκεδάζει, σε προβληματίζει.
Να σας πω το τέλος; Δεν ξέρω αν πρέπει. Οι κόρες μου πάντα όταν τις ρωτούσα για το τέλος ενός έργου, μου απαντούσαν «μα δεν θα έχει νόημα να δεις το έργο, αν σου πούμε το τέλος».
Μια πολύ όμορφη παράσταση, που θίγει τα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας μας, εστιάζει στο σοβαρό θέμα της ανεργίας με πολύ χιούμορ.Όλα τα υπόλοιπα πρέπει να τα δείτε μόνοι στον νέο μονόλογο του Αντώνη Τσιπιανίτη με την μοναδική Κατερίνα Διδασκάλου.
Αφήστε με να προβλέψω! Ναι, ίσως ξεπεράσει και την «Πόρνη από πάνω» σε διάρκεια παραστάσεων. Γιατί το αξίζει. Και το κείμενο του Αντώνη Τσιπιανίτη και η Κατερίνα Διδασκάλου η οποία απογειώνει με την ερμηνεία της την παράσταση.
Καλή σας θέαση!
Ταυτότητα Παράστασης
Θέατρο Βρετάνια
Παίζει: Κατερίνα Διδασκάλου
Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης
Σκηνικά. Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Μουσική: Κώστας Γάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Παπαφωτίου
Φωτογραφίες: Νίκος Καρανικόλας
Το έργο θα παίζεται κάθε Δευτέρα στις 19:30 και Τρίτη στις 21:00 .
Διάρκεια 90’