«ΤΟ ΠΑΛΤΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΥΔΡΩΠΙΚΙΑΣ»
Γράφει η Λουκία Μητσάκου
Πώς διαχειριζόμαστε τις υπαρξιακές μας αγωνίες και συναισθήματα δύσκολα διαχειρίσιμα όπως ο έρωτας; Πώς μπορούμε να κερδίσουμε πίσω την χαμένη παιδική μας ηλικία και να διώξουμε από πάνω μας την κούραση της ενηλικίωσης; Ο συγγραφέας Τζορτζ Μπέρναρντ Σο είχε πει κάποτε: «Δεν σταματάμε να παίζουμε επειδή γερνάμε, γερνάμε επειδή σταματάμε να παίζουμε». Ο Κώστας Κουτσολέλος και η Δώρα Στυλιανέση μας αποδεικνύουν έμπρακτα πως η χαμένη παιδική ηλικία μπορεί να κερδηθεί και πως η τέχνη είναι ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό.
Το παλτό και μια ιστορία υδρωπικίας είναι η παράσταση που έχουν δημιουργήσει ο Κώστας Κουτσολέλος και η Δώρα Στυλιανέση που αντλεί έμπνευση από σπουδαία κείμενα και συνομιλεί καλλιτεχνικά μαζί τους: «Το παλτό» του Νικολάι Γκόγκολ και «το Κουτσό» του Χούλιο Κορτάσαρ. Η γνωστή ιστορία του Ακάκιου Ακακίεβιτς συνδυάζεται με κείμενα για τον έρωτα και το αδιέξοδο των σχέσεων και το αποτέλεσμα είναι μια περφόρμανς τρυφερή, βαθιά ουσιαστική και απόλυτα αστεία και συγκινητική ταυτόχρονα.
Στην παράσταση το χιούμορ χρησιμοποιείται ως αντίδοτο στην υπαρξιακή αγωνία που νιώθουμε όλοι μας αλλά και ως ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για να μιλήσουμε για πράγματα σοβαρά.
Στην παράσταση «Το παλτό και μια ιστορία υδρωπικίας» δεν κυριαρχούν τα σκηνικά και οι επαγγελματικοί περίπλοκοι φωτισμοί. Αντίθετα, πρόκειται για μία γυμνή σκηνικά παράσταση όπου χρησιμοποιείται η πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του χώρου του υπογείου του BIOS και σκηνικά δεν υπάρχουν – οι ίδιοι οι ηθοποιοί κατορθώνουν μέσα από τις ερμηνείες τους να γίνουν οι ίδιοι τα σκηνικά και οι φωτισμοί και να μας παραδώσουν μια αυθεντική μορφή ποίησης και τέχνης εν γένει. Γιατί η περφόρμανς «Το παλτό και μια ιστορία υδρωπικίας» λειτουργεί ως ατόφια ποίηση – και αυτό είναι κάτι που συναντούμε σπάνια.
Ο Κώστας Κουτσολέλος και η Δώρα Στυλιανέση μέσα από την εξαιρετική ερμηνεία τους αλλά και την ευφάνταστη σκηνοθεσία της παράστασης μας χαρίζουν μοναδικές εικόνες καλλιτεχνικής αρτιότητας που καταφέρνουν όχι μόνο να μας συγκινήσουν αλλά και να τις κουβαλάμε μέσα μας για καιρό μετά. Ο Κώστας Κουτσολέλος φοράει την καρέκλα ως παλτό και η Δώρα Στυλιανέση παίζει κουτσό σε μία από τις πολλές όμορφες σκηνές της παράστασης και μας χαρίζουν άφθονο γέλιο αλλά και βαθιά συγκίνηση. Εξαιρετική ιδέα η χρήση κιθάρας. Η ερμηνεία των δύο ηθοποιών κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών καθόλη τη διάρκεια.
Δύο παράλληλες αφηγήσεις που φαινομενικά δεν έχουν πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ τους κατορθώνουν να συνομιλήσουν με τέτοιο τρόπο που αγκαλιάζουν η μία την άλλη και μας αποδεικνύουν πως τα κείμενα και οι διηγήσεις των ιστοριών τους δεν είναι απλώς διαχρονικά αλλά καθολικά: τα ζούμε όλοι μας κάθε μέρα. Η περφόρμανς «Το παλτό και μια ιστορία υδρωπικίας» είναι οι ματαιώσεις μας, τα αδιέξοδά μας αλλά και η διέξοδός μας από αυτά μέσω του γέλιου και της τέχνης.
Ένα αναπάντεχο τέλος, δύο υπέροχες ερμηνείες, μία μοναδική ατμόσφαιρα υψηλής αισθητικής με όχημα μόνο τα σώματα των ηθοποιών και τη δημιουργικότητά τους, άφθονο γέλιο και συγκίνηση σε μία περφόρμανς που την βιώνεις ως ατόφια ποίηση. Την απολαύσαμε πολύ και ελπίζουμε να πάρει παράταση.
Πώς να του εξηγούσε ότι η μόνη σωστή κίνηση είναι να πηγαίνεις πίσω για να πάρεις καλή φόρα, να αφήνεσαι να πέσεις ώστε μετά ίσως μπορέσεις να σηκωθείς. – Το κουτσό Χούλιο Κορτάσαρ
Συντελεστές
Σκηνοθεσία – Ερμηνεία : Κώστας Κουτσολέλος, Δώρα Στυλιανέση
στο BIOS (Σαλαμίνος 13& Πειραιώς 84), καθημερινά, εκτός Τετάρτης στις 21.15.