Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι του Θοδωρή Γκόνη
Γράφει η Λουκία Μητσάκου
Πόση ανάγκη έχουμε την πραγματική σύνδεση με τον άλλον; Μήπως οι προσδοκίες που έχουμε από τον άλλον δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα αλλά βασίζονται σε δικές μας προβολές; Είμαστε διατεθειμένοι στην προσπάθεια να βρούμε τον άλλον να χάσουμε πολλά – ακόμα και τον εαυτό μας; Πώς μπορούμε να καταφέρουμε να απαλλαγούμε από χειριστικές συμπεριφορές και να ξαναβρούμε τον εαυτό μας; Αυτά και πολλά ακόμα ενδιαφέροντα ερωτήματα θέτει η πολύ όμορφη παράσταση «Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι» σε σκηνοθεσία Μαρίας Ζορμπά στο Θέατρο Σταθμός.
Μια γυναίκα δέχεται επί δέκα χρόνια τα τηλεφωνήματα ενός αγνώστου άνδρα, που δεν αποκαλύπτει ποτέ την ταυτότητά του, και αναβάλλει επ’ αόριστον μια συνάντηση μαζί της. Όταν τον ρωτάει περισσότερες λεπτομέρειες εκείνος απαντά: «Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι». Αναμονή, προσμονή, προσδοκίες, μνήμη, απουσία, χειραγώγηση, απελευθέρωση. Ποια είναι η θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που φτιάχτηκε από άντρες και για τους άντρες; Μια γυναίκα περιμένει έναν άντρα να της μιλήσει, να της ομορφύνει τη ζωή, να τη «σώσει» από την εναλλακτική μιας ζωής χωρίς αγάπη. Περιμένει όπως περιμένουν οι ήρωες του Μπέκετ την άφιξη του Γκοντό. Περιμένει και είναι ένα με τη θάλασσα σαν οπτασία. Περιμένει.
Το κείμενο του Θοδωρή Γκόνη είναι ποιητικό, αφαιρετικό και συμβολικό και εστιάζει στην συνεχή αίσθηση της αναμονής.
Η Μαρία Ζορμπά στην πρώτη της σκηνοθετική δουλειά μας παραδίδει μια παράσταση ποιητική, ονειρική, εικαστική και εντυπωσιακή. Οι σκηνοθετικές της επιλογές μαρτυρούν την μεγάλη πείρα της στο θέατρο και μας μεταδίδουν με απόλυτη επιτυχία την αίσθηση της αναμονής και την ανάγκη για επικοινωνία. Μας χαρίζει εικόνες υψηλής αισθητικής, όπως αυτή που οι τρεις ηθοποιοί αλλάζουν και φορούν το ίδιο ρούχο αλλά και σκηνές απόλυτα λυτρωτικές, σκηνές κάθαρσης. Η σκηνοθετική ματιά της Μαρίας Ζορμπά είναι καθαρή και ευαίσθητη.
Το εικαστικό περιβάλλον της Μάριας Μπαχά και τα κοστούμια της Μαρίας Ζορμπά συμβάλλουν στη δημιουργία μιας παράστασης υψηλής αισθητικής και εικαστικής αρτιότητας. Η εξαιρετική μουσική του Τηλέμαχου Μούσα μας μεταφέρει σε έναν σύμπαν ονειρικό και άκρως ποιητικό με μεγάλη επιτυχία. Οι φωτισμοί του Ευθύμη Χρήστου συμβάλλουν και αυτοί με τη σειρά τους στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του έργου.
Η Μυρτώ Αλικάκη είναι η πρωταγωνίστρια της παράστασης και μας χαρίζει μία πραγματικά εντυπωσιακή ερμηνεία. Καταφέρνει με τη φωνή της, με το πρόσωπό της, με το βλέμμα της, την κίνησή της και τον βηματισμό της να μεταδώσει με αμεσότητα την αλήθεια της ηρωίδας που υποδύεται και όλες τις ψυχολογικές της μεταπτώσεις. Μια άρτια σκηνική παρουσία που κερδίζει τον θαυμασμό του θεατή και τον οδηγεί, τελικά, στην λύτρωση. Την Μυρτώ Αλικάκη πλαισιώνουν στην σκηνή ως διαφορετικές χρονικά εκδοχές του εαυτού της η Αιμιλία Παπαχριστοφίλου και η Νικόλ Κοροντζή με καίριες ερμηνείες που μας επιτρέπουν να δούμε τη ζωή και την ψυχική κατάσταση της ηρωίδας πιο σφαιρικά.
Ο Ρολάν Μπαρτ στα Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου μας έλεγε: « Είμαι ερωτευμένος; Ναι, αφού περιμένω. Ο άλλος δεν περιμένει ποτέ. Μερικές φορές θέλω να υποδυθώ αυτόν που δεν περιμένει. Επιχειρώ να απασχοληθώ κάπου αλλού, να φτάσω καθυστερημένος. Μα στο παιχνίδι αυτό βγαίνω μονίμως χαμένος. Ό,τι κι αν κάνω, στο τέλος αποδείχνομαι και πάλι αναπασχόλητος, συνεπής στο ραντεβού – και μάλιστα πριν από την καθορισμένη ώρα. Η μοιραία ταυτότητα του ερωτευμένου δεν είναι άλλη απ’ αυτήν: είμαι αυτός που περιμένει». Η παράσταση «Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι» και η σκηνοθετική προσέγγιση της Μαρίας Ζορμπά έρχονται να μας υπενθυμίσουν πως η αναμονή είναι, ανά τους αιώνες, κυρίως γυναικείο ζήτημα. Έρχεται στο μυαλό μας η γυναικεία αναμονή σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, η Πηνελόπη ως αρχέτυπο στην λογοτεχνία. Παραφράζοντας τον Ρολάν Μπαρτ θα μπορούσαμε να πούμε: «Είμαι ερωτευμένη; Ναι, αφού είμαι γυναίκα και περιμένω. Ο άντρας δεν περιμένει ποτέ».
Η παράσταση «Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι» στο Θέατρο Σταθμός είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα και άκρως ποιητική παράσταση που αναδεικνύει σημαντικά θέματα μέσα από την ευαίσθητη και καθαρή σκηνοθεσία της Μαρίας Ζορμπά και τις εξαιρετικές εικαστικές της σκηνοθετικές επιλογές αλλά και την υπέροχη ερμηνεία που μας χαρίζει η Μυρτώ Αλικάκη.
Ταυτότητα παράστασης:
Σκηνοθεσία: Μαρία Ζορμπά
Ερμηνεία: Μυρτώ Αλικάκη
Μαζί της επί σκηνής: Αιμιλία Παπαχριστοφίλου, Νικόλ Κοροντζή
Εικαστικό περιβάλλον: Μάρια Μπαχά
Κοστούμια: Μαρία Ζορμπά
Μουσική: Τηλέμαχος Μούσας
Φωτισμοί: Ευθύμης Χρήστου
Επιμέλεια κίνησης: Μυρσίνη Πετρούτσου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μυρτώ Παγκάλου
Φωτογραφία προώθησης: Νικόλας Κωστής
Παραγωγή: Πολιτισμός Σταθμός Θέατρο – ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών