Καμπάνες τα μεσάνυχτα. Κάποιες κυρίες διασκεδάζουν
Γράφει η Λουκία Μητσάκου
Πόσο πολύπλοκη είναι η ανθρώπινη φύση; Πόσο ατελή όντα είμαστε οι άνθρωποι; Τι μας οδηγεί στο να παίρνουμε αποφάσεις; Πώς η πολυπλοκότητα του χαρακτήρα μας επηρεάζει τη σχέση μας με τους άλλους; Πόσο εύκολα διαλύεται μια φιλία; Υπάρχει διαχρονικότητα στους ήρωες του Σαίξπηρ; Υπάρχει διαχρονικότητα στο χιούμορ;
Αυτά και πολλά ακόμα ερωτήματα μας μένουν στο μυαλό μετά την παράσταση «Καμπάνες τα μεσάνυχτα. Κάποιες κυρίες διασκεδάζουν» σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη στο Θέατρο Τέχνης στη Φρυνίχου. Η παράσταση εστιάζει σε έναν από τους πιο διάσημους χαρακτήρες της λογοτεχνίας: Τον Φάλσταφ. Ποιος είναι, όμως, ο Φάλσταφ;
Ο Τζων Φάλσταφ εμφανίζεται σε τρία σαιξπηρικά έργα («Ερρίκος ΙV» πρώτο μέρος, «Ερρίκος IV δεύτερο μέρος και «Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ») και ο θάνατός του αναφέρεται σε ένα τέταρτο σαιξπηρικό έργο, τον «Ερρίκο V».
Ο Τζων Φάλσταφ είναι ένας από τους πιο αινιγματικούς και αμφιλεγόμενους χαρακτήρες. Είναι ο καλός ή ο κακός στην ιστορία; Είναι ήρωας ή είναι ένας άθλιος; Ευχάριστος ή απεχθής; Ο Φάλσταφ είναι ένας σαιξπηρικός ήρωας που σχολιάζει την πλοκή όπως έκανε ο χορός στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Είναι ταυτόχρονα ένας κωμικός χαρακτήρας και ένας πολιτικός σχολιαστής. Για εκείνον, η «τιμή» δεν είναι παρά μόνο μία λέξη και δεν έχει καμία πρακτική λειτουργία στην ζωή, για ανθρώπους σαν αυτόν που αγαπούν τις απολαύσεις, τη χαρά, το γέλιο, το ποτό. Ζει μακριά από κάθε «πρέπει» και κάθε κανόνα. Συμπαθής και αντιπαθής ταυτόχρονα, θαρραλέος και δειλός, ευφυής, αστείος αλλά και αλαζόνας, ειλικρινής και ανειλικρινής ταυτόχρονα και σίγουρα ένας από τους πλέον αγαπημένους χαρακτήρες. Μέσα από όλες του τις αντιφάσεις, μέσα από όλα του τα ελαττώματα, τη συμπεριφορά του και την στάση ζωής του, μέσα από την ρητορική του δεινότητα και τις ψυχολογικές του μεταπτώσεις, καλούμαστε να μελετήσουμε την ανθρώπινη φύση. Ο Φάλσταφ μας καλεί να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να δούμε τις δικές μας αντιφάσεις, τα δικά μας προτερήματα και ελαττώματα, τις δικές μας σκέψεις που δεν τολμάμε να τις πούμε δυνατά. Μας καλεί να γίνουμε αρκετά θαρραλέοι ώστε να αποδεχθούμε την ατελή ανθρώπινη φύση μας. Μας καλεί να γίνουμε αρκετά θαρραλέοι ώστε να παραδεχθούμε όσα δεν τολμούσαμε να παραδεχθούμε για τον εαυτό μας. Εξάλλου δεν είναι απόλυτα θαρραλέο να παραδέχεσαι πως δεν είσαι θαρραλέος;
Η ομάδα RMS MATAROA επιλέγει μέσω του αγαπημένου ήρωα Φάλσταφ να ασχοληθεί με την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης και με τις σχέσεις μας με τους άλλους. Η παράσταση «Καμπάνες τα μεσάνυχτα. Κάποιες κυρίες διασκεδάζουν» ακολουθεί την ιστορία του Φάλσταφ παράλληλα με τη ζωή του Ερρίκου του Ε’ σε μία ατμόσφαιρα εμφύλιας διαμάχης της Αγγλίας του Μεσαίωνα που απειλεί τον βασιλικό θρόνο. Δύο ζωές, μία φιλία δυνατή, μία φιλία αδύναμη, μία φιλία που γκρεμίζεται. Η παράσταση εστιάζει στην ιστορία των δύο ηρώων με ένα καυστικό χιούμορ που δεν αφήνει κανένα θεατή αδιάφορο. Μέσα από το πηγαίο γέλιο και το ιδιαίτερα ευφυές χιούμορ της παράστασης, ο θεατής καλείται να προβληματιστεί πάνω σε πληθώρα θεμάτων. Η φαινομενική ελαφράδα οδηγεί σε ενδελεχή παρατήρηση και αυτοκριτική.
Αν δεν ντρέπομαι για το λόχο μου ειμαι ένα χυδαίο χταπόδι.
Άνεργοι ηθοποιοί, τσιρκουλάνοι, σερβιτόροι, ατάλαντοι λογοτέχνες.
Σιχαμένοι σαν σκυλιά που γλείφουν πτώματα.
Άνθρωποι-μιάσματα που ευδοκιμούν σε περιόδους ειρήνης αλλά ευτυχώς έρχεται ο πόλεμος και τούς θερίζει.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης αναλαμβάνει ο Μάνος Βαβαδάκης και μας προσφέρει μία παράσταση με πολύ καλό ρυθμό που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι το τέλος. Πολύ ενδιαφέρουσα σκηνοθετική επιλογή να εναλλάσσονται οι αποσπασματικές απεικονίσεις των σαιξπηρικών έργων με εμβόλιμες ιστορικές πληροφορίες. Αυτό προσδίδει στην παράσταση μία πολύ ιδιαίτερη φρεσκάδα και μια ματιά διαφορετική. Η χρήση του μικροφώνου λειτουργεί, επίσης, εξαιρετικά. Η σκηνοθεσία του Μάνου Βαβαδάκη μας πείθει για τη διαχρονικότητα της αλήθειας των σαιξπηρικών ηρώων και μοιράζει την εξέλιξη της πλοκής ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα με μεγάλη επιτυχία.
Τα υπέροχα σκηνικά και κοστούμια είναι της Τζίνας Ηλιοπούλου και της Λίνας Σταυροπούλου και είναι από τα πιο πολύχρωμα σκηνικά και ρούχα που έχουμε δει. Χρώματα, σχήματα, υφές και όλα να δρουν συμβολικά ως προς την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης. Τα σκηνικά μάς επιβεβαιώνουν πόσο πολυεπίπεδα πλάσματα είμαστε. Εκρηκτικοί, αντιφατικοί, διαφορετικοί, ανθρώπινοι. Πρόκειται για μία πραγματικά έξοχη δουλειά.
Οι φωτισμοί της Μαριέττας Παυλάκη είναι καίριοι και ατμοσφαιρικοί και μεταμορφώνουν τη σκηνή σε ένα πολυεπίπεδο πεδίο δράσης.
Οι ηθοποιοί Μάνος Βαβαδάκης, Χαρά – Μάτα Γιαννάτου, Κατερίνα Ζησούδη, Ελίνα Ρίζου και Κωνσταντίνος Πλεμμένος εναλλάσσουν ρόλους και διάθεση με αξιοσημείωτη άνεση και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό σε μία εμπνευσμένη παράσταση.
Ο Μάνος Βαβαδάκης στην διπλή ιδιότητα του σκηνοθέτη και ηθοποιού έχει μεγάλη σκηνική άνεση και μια πολύ δυνατή ερμηνεία.
Η Χαρά – Μάτα Γιαννάτου έχει μια δυναμική σκηνική παρουσία και χρησιμοποιεί όλα της τα εκφραστικά μέσα με μεγάλη επιτυχία. Εξαιρετική σε όλους του ρόλους που καλείται να ενσαρκώσει.
Η Κατερίνα Ζησούδη μάς κερδίζει με την ξεχωριστή φυσικότητα στην ερμηνεία της και μας προκαλεί αστείρευτο γέλιο. Έχει μια γλυκύτητα στην σκηνική της παρουσία που σου μένει στο μυαλό για καιρό.
Η Ελίνα Ρίζου έχει μία εξαιρετική ερμηνεία, ανταποκρίνεται επάξια στους διαφορετικούς τρόπους έκφρασης που καλείται να υποστηρίξει και μας χαρίζει μία από τις πιο αστείες σκηνές που έχουμε δει: τη σκηνή με τον Προσκυνητή.
Ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος είναι ο Φάλσταφ και είναι πραγματικά απολαυστικός από την αρχή ως το τέλος της παράστασης. Μας κάνει να γελάσουμε μέχρι δακρύων αλλά και μας προβληματίζει. Με ζηλευτή σκηνική άνεση ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος κερδίζει το στοίχημα ενός από τους πιο αμφιλεγόμενους ρόλους του θεάτρου και μας χαρίζει μια αξιομνημόνευτη ερμηνεία. Ένας υπέροχος Φάλσταφ.
Τι είναι η τιμή;
Μια λέξη.
Σιγά το πράγμα.
Όλοι οι ηθοποιοί ανταποκρίνονται με μεγάλη επιτυχία στις ανάγκες μιας τόσο ιδιαίτερης παράστασης και έχουν αξιοθαύμαστη χημεία μεταξύ τους. Καλοδουλεμένες ερμηνείες πάνω σε ενδελεχώς μελετημένες ιδέες.
Η ομάδα RMS MATAROA αποτελείται από τους Μάνο Βαβαδάκη, Στέλλα Βογιατζάκη, Χαρά – Μάτα Γιαννάτου, Κατερίνα Ζησούδη, Κατερίνα Παπανδρέου και Κωνσταντίνο Πλεμμένο. Από την παράσταση «Καμπάνες τα μεσάνυχτα. Κάποιες κυρίες διασκεδάζουν» λείπει η Στέλλα Βογιατζάκη και η Κατερίνα Παπανδρέου. Παίζουν τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας με την προσθήκη της Ελίνας Ρίζου.
Το 1965 ο Orson Welles γύρισε την ταινία Chimes at Midnight (Οι Καμπάνες του Μεσονυκτίου) με κεντρικό ήρωα τον Φάλσταφ χρησιμοποιώντας αποσπάσματα σκηνών από τον «Ερρίκο ΙV» πρώτο μέρος, «Ερρίκο IV δεύτερο μέρος, «Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ», «Ερρίκος V» και «Ριχάρδος ΙΙ». Η ομάδα RMS MATAROA μας δίνει την δική της εκδοχή στη συρραφή των γνωστών σαιξπηρικών έργων και την δική της οπτική πάνω στον διάσημο ήρωα Φάλσταφ χρησιμοποιώντας ιστορικές πληροφορίες και πολύ χιούμορ και ήταν μια εκδοχή που την βρήκαμε απόλυτα απολαυστική.
Θα ήθελα να αναφερθώ και στην σημαντική μελέτη που είναι σαφές πως έχει γίνει από τον σκηνοθέτη και την ομάδα πάνω στο ιστορικό πλαίσιο και την δραματουργία. Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπουμε παραστάσεις από ανθρώπους που έχουν αφιερώσει πολύ χρόνο και ενέργεια στη μελέτη και να είναι εμφανές πως το κάνουν με αγάπη.
Είδαμε την παράσταση και γελάσαμε με την καρδιά μας. Και τρέξαμε να φάμε μακαρόνια.
Οι καμπάνες ήχησαν με επιτυχία και όλοι οι κύριοι και οι κυρίες διασκεδάσαμε.
Ταυτότητα παράστασης:
Καμπάνες τα μεσάνυχτα. Κάποιες κυρίες διασκεδάζουν
Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν – Φρυνίχου
Σκηνοθεσία: Μάνος Βαβαδάκης
Δραματουργία/Απόδοση: RMS MATAROA
Σκηνικά/Κοστούμια: Τζίνα Ηλιοπούλου, Λίνα Σταυροπούλου
Φωτισμοί: Μαριέττα Παυλάκη
Μουσική σύνθεση: Γιάννης Νιάρρος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Καλιάννα Γιγουρτσή
Φωτογραφίες/Τρέιλερ: Στέλιος Παπαρδέλας
Παίζουν:
Μάνος Βαβαδάκης,
Χαρά – Μάτα Γιαννάτου,
Κατερίνα Ζησούδη,
Ελίνα Ρίζου,
Κωνσταντίνος Πλεμμένος