Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού η ΔΙΑΦΑΝΗ του Περικλή Μοσχολιδάκη
Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
Mε μεγάλη επιτυχία και τεράστια αποδοχή από το κοινό, στέφθηκε η πρωτότυπη και έξυπνη η ιδέα των Δημήτρη Καρατζιά και Μάνου Αντωνιάδη να παρουσιάσουν στο θεατρόφιλο κοινό κατά την περσινή θεατρική περίοδο τους επτά μονολόγους για σπουδαίους άνδρες, μέσα από την ματιά της μητέρας τους. Επτά σκηνοθέτες, επτά παραστάσεις, στηριγμένες πάνω σε επτά βιογραφίες. Επτά μάνες μιλάνε για τους γιους τους. Επτά γυναίκες ηθοποιοί παρουσιάζουν επτά μονολόγους απλών γυναικών που μιλάνε για τα παιδιά τους, που εμείς γνωρίσαμε ως άντρες σπουδαίους και διακεκριμένους.
Η Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού η ΔΙΑΦΑΝΗ, αφού σημείωσε μία τεράστια επιτυχία την περσινή σεζόν και μια πετυχημένη περιοδεία το περασμένο Καλοκαίρι, επιστρέφει στο αγαπημένο Vault. Ευτυχώς για μένα, που δεν είχα προλάβει να την δω την προηγούμενη θεατρική περίοδο.
Η Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού είναι η μητέρα του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού.
To κείμενο του πολυτάλαντου Περικλή Μοσχολιδάκη είναι επίπονη έρευνα ετών, αλλά και μυθοπλασίας. Ένα κείμενο συγκινητικό, ιστορικό, ευαίσθητο, σπαρακτικό, συναρπαστικό με δυνατές δραματικές κορυφώσεις και μας μεταφέρει στη Ζάκυνθο του 19ου αιώνα σε γνήσια επτανησιακή διάλεχτο Μας παρουσιάζει την σκληρή ζωή που επιφύλαξε η μοίρα στην Αγγέλικα, καθώς και την δεινή θέση που βρίσκονταν οι γυναίκες της εποχής, ανίκανες να αντιταχτούν στη βουλές του πατέρα και του συζύγου.
Ένας σπαρακτικός μονόλογος από την εκπληκτική Μάγδα Κατσιπάνου, που ενσαρκώνει την μητέρα του εθνικού μας ποιητή
Δύο χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατο του αγαπημένου της γιου Διονύσιου Σολωμού και.η Αγγέλικα στέκεται μπροστά μας ντυμένη στα μαύρα και κοιτώντας μας στα μάτια, αρχίζει να μας διηγείται την ταραχώδη, σκληρή ζωή της. Κοριτσάκι 13 χρονών και η οικογένειά της μη μπορώντας να μεγαλώσει τα παιδιά της, «πουλά» την μικρή Αγγέλικα ως παλλακίδα – μαντενούτα στον πάμπλουτο ηλικιωμένο Κόντε Σολωμό ή Σαλαμών. Η νομοθεσία τότε επέτρεπε στους πλούσιους να έχουν στο σπίτι τους και τις νεαρές ερωμένες, τις οποίες ονόμαζαν “μαντενούτες” μαζί με την νόμιμη σύζυγο. Η νεαρή Αγγέλικα αποκτά δύο νόθους γιούς, τον Διονύσιο, τον εθνικό μας ποιητή και τον Δημήτριο, μετέπειτα Γερουσιαστή των Ιονίων Νήσων. Μετά τον θάνατο της νόμιμης συζύγου του ο Κόντε Σολωμός παντρεύεται την Αγγέλικα, μία μέρα πριν πεθάνει. Η διαμάχη μεταξύ των αδελφών αρχίζει όταν ο τρίτος γιός της, ο ετεροθαλής αδελφός του Διονύσιου, Ιωάννης Λεονταράκης, που απέκτησε από τον δεύτερο γάμο της διεκδικεί και αυτός μέρος της περιουσίας του Κόντε. Η Αγγέλικα στην ιστορική δίκη που ακολούθησε πήρε το μέρος του τρίτου της γιου, πράξη που ο Διονύσιος δεν άντεξε και δεν την συγχώρησε ποτέ. Η μεγάλη αγάπη, η σχέση λατρείας γιού και μάνας, κατέληξε σε μίσος και φοβερή έχθρα εκ μέρους του Διονύσιου. Την ώρα που η Ελλάδα καίγεται απ’άκρη σ’άκρη με την Επανάσταση του 1821, η Δίκη Σαλαμών συγκλονίζει την Ελλάδα και η Αγγέλικα, θύμα τελικά της αντιδικίας, διασύρεται σε ολόκληρο τον Ελληνισμό καθώς η προσωπική της ζωή συζητιέται παντού και η ίδια «Διάφανη» από παντού βιώνει τον φοβερό εξευτελισμό, τη φτώχεια και την εγκατάλειψη Διάφανη η ζωή της στα μάτια στα αυτιά, στα λόγια και στις βρωμερές σκέψεις των ανθρώπων. Διάφανη γιατί όλη της την ζωή την πέρασε κοιτώντας πίσω από ένα διάφανο τζάμι.
Μια παράσταση που αν και μονόλογος, μοιάζει σαν διάλογος ανάμεσα στην μάνα και στον αγαπημένο της γιο, χάρη στην ευρηματική και λιτή σκηνοθεσία του Περικλή Μοσχολιδάκη. Η φωνή του παιδιού της που ακούει η μητέρα να της απαντά στα ερωτήματά της. Η παρουσία επί σκηνής του τσελίστα Κωνσταντίνου Χίνη, που παίζει βιολοντσέλλο σε καίρια σημεία του μονολόγου, είναι ένα ακόμα ατού στην σκηνοθεσία και ντύνει μουσικά την παράσταση με μαγικό τρόπο.
Tα σκηνικά δημιουργούν έναν εικαστικό πίνακα. Ένα εντυπωσιακό παραβάν, με πλήθος φωτογραφιών εποχής, η φωτογραφία του Διονυσίου Σολωμού, η ελληνική σημαία, η διάφανη πολυθρόνα, το χαλί με τον χάρτη της Βενετίας. Όλα φέρουν την υπογραφή του Μάριου Βουτσινά. Στον ίδιο ανήκουν και τα δύο φορέματα της Μάγδας Κατσιπάνου. Το μαύρο που φορά σχεδόν σε όλη την παράσταση και το ολόλευκο μισοφόρι στο τέλος. Σαν να ξαλάφρωσε, να εξαγνίστηκε μετά την εξομολόγησή της.
“Aγγελική : Διονύσιε παιδί μου, είσαι ακόμα εκεί, στο μυαλό του Θεού;
Φωνή Σολωμού : Ναι μητέρα. Εδώ είμαι. Μαζί Του.
Αγγελική : Διονύσιε αγόρι μου, μήπως υπάρχει μια μικρή θεσούλα και για μένα, δίπλα σας;”
Ο ατμοσφαιρικός φωτισμός ανήκει στον Άκη Σαμόλη.
Η Μάγδα Κατσιπάνου είναι η Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού. Μια συγκλονιστική, καθηλωτική ερμηνεία, μία εκπληκτική παρουσία. Οι εκφράσεις του προσώπου της, οι σιωπές της, οι κινήσεις της είχαν κάτι το ανεπανάληπτο και μοναδικό. Ξαφνιάστηκα όταν άκουσα ότι είναι η πρώτη της επαγγελματική παρουσία. Έχει να μας χαρίσει δυνατές ερμηνείες στην θεατρική της πορεία.
Μια μοναδική παράσταση που πρέπει να παρακολουθήσετε.΄Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι παίζεται για δεύτερη χρονιά και το θέατρο είναι κατάμεστο. Ένα δάκρυ θα κυλήσει σίγουρα στο μάγουλό σας. Θα συγκινηθείτε. Θα προβληματιστείτε. Θα την λατρέψετε.
Μέχρι τέλος Φεβρουαρίου στο Vault.
Tαυτότητα Παράστασης
Κείμενο – Σκηνοθεσία : Περικλής Μοσχολιδάκης
Μουσική : Κωνσταντίνος Χίνης
Σκηνικά/ Κοστούμια: Μάριος Βουτσινάς
Βιολοντσέλλο : Κωνσταντίνος Χίνης
Σχεδιασμός Φωτισμού: Άκης Σαμόλης
Φωνή Διονύσιου Σολωμού : Περικλής Μοσχολιδάκης
Trailer: Αντώνης Μίκροβας
Φωτογραφίες : Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Αφίσα : Δημήτρης Μητσιάνης
Παραγωγή: Πολυχώρος Vault
Ερμηνεία: Μάγδα Κατσιπάνου
