H παράσταση άρχισε από το όμορφο λιμανάκι της Αρχαίας Επιδαύρου. Την ώρα που η θάλασσα έπαιρνε ένα διαφορετικό χρώμα, καθώς ο ήλιος έδυε. Εκεί όλοι οι συντελεστές της παράστασης, μαζί με τους θεατές, αλλά και τους απλούς επισκέπτες περιμέναμε την άφιξη του Οδυσσέα. Δέκα χρόνια περιπλάνησης. Πόσο γλυκιά μοιάζει η επιστροφή στην Ιθάκη. Τελειώνει ο νόστος του Οδυσσέα για την Ιθάκη του.
Επτά ομάδες, όσοι και οι ηθοποιοί.
Και κάθε ένας μας διηγείται και μία περιπέτεια του Οδυσσέα εκεί στο μικρό λιμάνι. Παρακολουθούμε εκστασιασμένοι το πρωτότυπο και όμορφο αυτό δρώμενο. Και μετά ανάλογα με το χρώμα ενός αποκόμματος που μας έδωσαν με το εισιτήριό μας ακολουθούμε και έναν ηθοποιό. Εγώ, έχοντας το μαύρο χαρτάκι, ακολούθησα τον Γιώργο Παπαγεωργίου. Τραγουδήσαμε το Τhat ‘s amore, ακολουθήσαμε το μονοπάτι με τις ολάνθιστες πορτοκαλιές, έχοντας μία φανταστική θέα του λιμανιού της Eπιδαύρου. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου μάς αφηγήθηκε ένα κομμάτι από την Οδύσσεια και φθάσαμε στον Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου.
Μπαίνοντας στο Μικρό Θέατρο, στην σκηνή μας περίμενε ένα νέο δρώμενο: Ο Οδυσσέας και η Ευρύκλεια στέκονταν εκεί, περιμένοντας να καθίσουμε στις θέσεις μας. Παίζουν σιωπηλά.
Το παλάτι του Οδυσσέα το οριοθετούν οι φωτεινοί ράβδοι από λάμπες «νέον» (Πρωτότυποι φωτισμοί Αλέκου Αναστασίου). Σκηνικά Άννας Φιοντόροβα.
Η σκηνοθέτης Ιώ Βουλγαράκη, που είχε και την δραματουργική επεξεργασία, στάθηκε πάνω στο γνωστό μας κείμενο της Οδύσσειας, έχοντας όχημα την σπουδαία μετάφραση του Δ.Ν.Μαρωνίτη και επένδυσε στην αφήγηση και όχι στον ρεαλισμό. Η νέα αυτή παράσταση από την Ιώ Βουλγαράκη και την ομάδα ΠΥΡ, επιχειρεί να φωτίσει την ψυχική μας σύνδεση με μια από τις πιο αιματηρές σκηνές της ευρωπαικής λογοτεχνίας.
Ο Οδυσσέας επιστρέφει στην Ιθάκη του. Σε ποια Ιθάκη όμως; Είκοσι χρόνια απουσίας είναι πολλά. Όλα έχουν αλλάξει στο παλάτι του. Οι μνηστήρες γλεντοκοπούν και χαίρονται την περιουσία του, περιμένοντας την πιστή Πηνελόπη να αποφασίσει ποιον θα παντρευτεί και ποιος θα είναι ο νέος βασιλιάς.
H Θεά Αθηνά έρχεται στην Ιθάκη για να τον βοηθήσει. Πηγαίνει τον Οδυσσέα στην φτωχική καλύβα του Εύμαιου. Εκεί φέρνει και τον γιο του Τηλέμαχο, όπου καταστρώνουν το σχέδιο εξόντωσης των μνηστήρων.
Εμφανίζεται στο παλάτι σαν βοσκός (κοστούμια Μαγδαληνής Αυγερινού). Κανείς δεν τον αναγνωρίζει.
Χωρίς έλεος, χωρίς να ακούσει τα παρακάλια και τις ικεσίες των μνηστήρων εκατόν οκτώ μνηστήρες κείτονται νεκροί από τα βέλη του. Μαζί τους και όσες από τις υπηρέτριες του παλατιού ήταν με το μέρος τους. Μία σφαγή χωρίς όρια. Ανείπωτος πόνος, ανείπωτη θλίψη.
Σκληρή η εκδίκηση του Οδυσσέα και όπως μας λέει η σκηνοθέτης: «Ο Οδυσσέας γυρίζει σε έναν τόπο που κανείς εκτός της οικογενείας του δεν τον θυμάται πια. Σε τι επιστρέφει ο Οδυσσέας; Ποιος θυμάται πια τον απόντα βασιλιά; H παράσταση επικεντρώνεται στην στιγμή της επιστροφής, για να μιλήσει ακριβώς για το ανέφικτο της επιστροφής. Ο χρόνος κινείται αμείλικτα μόνο προς τα μπρος. Έτσι ο Οδυσσέας επιστρέφει σε ένα «φάντασμα ονείρου. Ο Οδυσσέας δεν σκοτώνει για λόγους τιμής ή εκδίκησης, αλλά για να αφανίσει ό,τι μαρτυρά την εικοσαετή απουσία από το σπίτι και με τον τρόπο αυτό να καταφέρει να επιστρέψει. Όμως αυτή η πράξη είναι καταδικασμένη σε αποτυχία».
Η μουσική είναι της Σαβίνας Γιαννάτου και γλυκαίνει με την ομορφιά της την παράσταση, ενώ στον βάθος της σκηνής με ηχητικούς αυτοσχεδιασμούς βρίσκεται ο Γιάννης Δεσποτάκης.
Μεγάλη ώθηση στην παράσταση δίνει η κινησιολογία της Σοφίας Πάσχου. Όλοι οι ηθοποιοί κινήθηκαν σύμφωνα με τις οδηγίες της, κάνοντας την παράσταση ιδιαίτερη και δίνοντας ένα ιδιαίτερο στίγμα στην παράσταση.
Και οι επτά ηθοποιοί ήταν υπέροχοι.
Ο Αργύρης Ξάφης, στον ρόλο του Οδυσσέα, για άλλη μια φορά μας δείχνει τις ικανότητες του. Με πείσμα, κύρος, πυγμή, ορμή, μας παρουσιάζει τον μεγάλο ήρωα.
Η Δέσποια Κούρτη, η πιστή Πηνελόπη, «που την μέρα πλέκω, αλλά όλη την νύχτα ξηλώνω» όπως μας σιγοτραγουδά, μου άρεσε ιδιαίτερα. Μέσα στο ονειρεμένο φόρεμά της, μοιάζει σαν μια οπτασία που κινείται επί σκηνής και μας μαγεύει με την ερμηνεία και το τραγούδι της.
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου, παίζει τους ρόλους μνηστήρων. Γοητευτικός, φοβισμένος όταν εκλιπαρεί για την ζωή του. Ένας ηθοποιός με πολύ μεγάλες δυνατότητες.
Ο Αλέξανδρος Λογοθέτης, υποδυόμενος και αυτός κάποιους από τους πολλούς μνηστήρες ήταν εκπληκτικός.
Εξέχουσα η παρουσία του έμπειρου και μεγάλου ηθοποιού μας Γιώργου Μπινιάρη, στον ρόλο του Εύμαιου. Με μια απίστευτη ενεργητικότητα και νεανικότητα μας γοήτευσε από την αρχή από τα δρώμενα στο παλιό λιμάνι και σε όλη την διάρκεια της παράστασης.
Η Μαίρη Μηνά στον ρόλο της Αθηνάς ξετυλίγει σιγά-σιγά το ταλέντο της.
Ο Γιώργος Δικαίος στον ρόλο του Τηλέμαχου νέος και ταλαντούχος ηθοποιός.
Μια ιδιαίτερη παράσταση με την υπογραφή της ταλαντούχας Ιώς Βουλγαράκη. Βλέπουμε από μία διαφορετική οπτική γωνία την επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη του.
Ταυτότητα παράστασης
Aφιξις
Μετάφραση: Δ.Ν. Μαρωνίτης
Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Ιώ Βουλγαράκη
Σκηνικά: Άννα Φιοντόροβα
Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική: Σαβίνα Γιαννάτου
Κίνηση: Σοφία Πάσχου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Σχεδιασμός προβολών: Μάριος Γαμπιεράκης, Χρυσούλα Κοροβέση
Βοηθός σκηνοθέτη: Έφη Χριστοδουλοπούλου
Αγγλικοί υπέρτιτλοι: Αγγελική Κοκκώνη
Παίζουν: Γιώργος Δικαίος, Δέσποινα Κούρτη, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Μαίρη Μηνά, Γιώργος Μπινιάρης, Αργύρης Ξάφης, Γιώργος Παπαγεωργίου
Μουσικός αυτοσχεδιασμός επί σκηνής: Γιάννης Δεσποτάκης
Sound design: Μανώλης Μανουσάκης
Ηχογράφηση: Studio 19st
Τις πανοπλίες έφτιαξε η Ιωάννα Πλέσσα. Τις κομμώσεις των κυρίων Λογοθέτη, Ξάφη, Παπαγεωργίου επιμελήθηκαν οι Talkin’ Heads.
Συμπαραγωγή: Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου
Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου
Παρασκευή 7 και Σάββατο 8 Ιουλίου 2017, στις 9.30 μ.μ.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=9vzDzgi2tHk]